Het wordt tijd dat wij die juffrouw Mair weghonen naar het belachelijke bedrijfje waar ze de kenau uithangt.
Wat zij voorstelt is het management equivalent van het invoeren van een dictatuur; ook Hitler vond dat de mensen gebaat waren bij minder vrijheid en meer strak gehandhaafte regels.
Ik begrijp wel enigszins waarom de kwalijke gedachten van Mair belangstelling wekken. Veel veranderingen in de afgelopen 15 jaar werden halfslachtig doorgevoerd of leverden onvoorzienen problemen op, waardoor je je inderdaad soms gaat afvragen of men met de verandering wel beter af is. Maar laten we hoofdzaken van bijzaken scheiden. dat de veranderingen niet altijd goed uitpakten zegt daarmee nog niet dat de doelstelling van die verandering niet juist was en al helemaal niet dat de noodzaak tot veranderen er niet was.
Je kunt tegenwoordig niet meer terug naar het type machine bureaucratie waar juffrouw Mair naar terugverlangt (het type dat het Nazi regime zo vreselijk efficient maakte). Alle betrokkenen, om te beginnen kklanten en medewerkers, zijn veranderd. De klanten wensen flexibelere en snellere service, die met de organisatie van vroeger niet mogelijk is, en de medewerkers willen in hun waarde worden gelaten en de kans krijgen hun eigen inbreng te doen gelden.
Wat wel zo is, denk is, is dat veel veranderingen zogenaamd zijn doorgevoerd om mensen beter tot hun recht te laten komen en intussen zijn uitgepakt als trukjes om medewerkers en klanten nog harder te grazen te nemen. Zoals iedereen weet die met veranderingsprocessen te maken heeft gehad, hebben de tegenstanders meestal voor een groot deel gelijk en is verandering pas mogelijk als je het gelijk van de tegenstanders serieus neemt. Zo hebben tegenstanders van empowerment vast wel eens meegemaakt hoe zogenaamde empowerment maatregelen maakten dat de ratten onder hun collega's nog meer van hun ellebogen gebruik konden maken, ten nadele van de meer fatsoenlijk medewerkers. Maar nogmaals, dat ligt niet aan empowerment, maar aan het halfslachttig implementeren daarvan.

Wat Judith Mair verkondigt lijkt gevaarlijk, maar geeft eigenlijk een zeer beperkte visie weer. Deze mensen moet je bestrijden met logica.
Medewerkers zijn ook mensen en zoals velen voor haar geeft zij DE manier aan om met medewerkers om te gaan. Met mensen dus.
DE manier om met mensen om te gaan kan en zal niet werken, gewoon omdat de mens daar te complex voor is.
Je hebt willers en je hebt moeters. Even voor de begripsbepaling, er zijn mensen die zichzelf veel opdrachten geven. Dit begint al bij het opstaan, ik moet dit en ik moet dat, en de mate waarin men zichzelf door de dag heen opdrachten geeft bepaalt of het hier een moeter of een willer betreft.
Omdat het moeten veelvuldig in hun denkpatroon zit is het dan ook logisch dat deze mensen een opdracht eerder accepteren dan de willer.
De willer is iemand die altijd de eigen keuze er tussen zet. De kerngedachte van de willer is dan ook: ik moet niets.
Zeg tegen een willer: je moet op tijd komen en de reactie zal zijn: ik moet niets.
Zo is het ook in bedrijven, zo is het overal.
Vanuit dit perspectief wordt duidelijk waarom deze mevrouw een deel van de mensen zo aanspreekt. Juist, de moeters. Want de moeter wil duidelijkheid. Dat is namelijk ook het effect van jezelf opdrachten geven. Het is tenminste duidelijk.
De willers, zoals ondergetekende, gruwelt al bij de gedachte dat er iemand is die tegen hem gaat zeggen wat hij allemaal wel en niet moet.
Is de willer dan beter dan de moeter of andersom? Nee, het is maar net hoe iemand er mee omgaat.
Nu gebeurt er iets fascinerends, want mevrouw Mair spreekt met haar verhaal de moeters aan, want zij is tenminste duidelijk. Ook zij is een moeter.
Het is dus bijna voorspelbaar welke mensen het boek lezen en de seminairs gaan volgen. Inderdaad de moeters.
Daar vinden ze de bevestiging van hun eigen belevingswereld, die door de logica van mevrouw Mair alleen maar wordt bevestigd.
En daarmee gaan zij terug naar de plek waar zij werken. Daar zitten nog dezelfde mensen. De moeters en de willers.
En wat levert dit op? Bevestiging van de mensen die toch al zo dachten en meer afstand van de mensen zoals ik die een andere invalshoek en manier van denken hebben.

Herman Beuker
Trainer/coach

Misschien heeft ze gelijk, misschien niet,, sommige punten wel, andere weer niet. Maar uiteindelijk zal de concurrentie van werkgevers en de psychologie van haar employees daarover beslissen. Er is geen 'waarheid'.
Het is misschien een prachtig bedrijfje om te werken,....of niet? Dat hangt nu eenmaal af van de ingesteldheid, psychologie van haar werknemers. Sommigen individuen hebben nood aan een strakke leiding, weer niet. Sommigen kunnen zich daar thuis voelen, anderen weer niet.

Ook het 'aanbod' van werkgevers is bepalend. Indien de employees aanspraak kunnen maken op een gelijkaardige functie, bij een werkgever die nu juist dat in petto heeft (beter salaris, flexibiliteit, vrijheid.....) dat gemist wordt bij haar, tja dan......

Ik denk één feit niet uit het oog te verliezen, zij heeft slechts 3 werkenmers, controle uitvoeren valt nogal mee. Ik vraag mij echter af wat het effect is, bij een een organisatie met enkele hondertallen, de supervisie die daar dan moet worden uitgevoerd, zal moordend zijn. Eén ontevreden persoon is in staat om via roddels en ongenoegen, heel het boeltje in rep & roer te zetten. En zal de "terreur" als gemene deler dan, veel zwaarder moeten zijn om zo'n log gevaarte stabiel te houden.

Eén persoonlijke visie van één individu zoals haar bepaalt niet een constante wending van de wereld. Laat mij eens simplistisch doen: Hitler had ook zo een ideetje over hoe de wereld, de waarheid er zou 'moeten' uitzien. Tja, het heeft niet lang geduurd zijn systeem, de 'klant' was niet tevreden met zijn diensten.

De 'vrije' markt zal beslissen of haar ideeen de te volgen strategie is.