De directeur wachtte tot alle afdelingshoofden in de vergaderingzaal waren binnengekomen. Zoals altijd was het wachten op enkelen die elf uur net tien minuten te vroeg vonden. Vandaag zou de nieuwe slogan voor het komende jaar voorgesteld worden want zoals het elk modern bedrijf betaamt, ze moesten een slogan hebben. Alleen op deze wijze konden ze zich ervan verzekeren dat alle medewerkers hun neus in dezelfde richting zouden zetten. Doorgaans vergeet men dat als alle neuzen in dezelfde richting staan, men dan wel zit te staren in de nek van diegene voor je. Maar dit geheel terzijde. Het geroezemoes bedaarde, de laatste sms werd nog beantwoord, de aandacht ging naar de directeur.
Met gepaste ceremonie onthulde hij de slogan, wat in vaktermen het “mission statement” was. Iedereen was met ve...
De "case" roept bij mij de drie samenhangende vragen op die ik steeds stel als ik met een soortgelijke bedrijfscultuur te maken krijg:
(1) Hoe communiceer je met elkaar over een cultuur die zich kenmerkt door een gebrek aan open communicatie?
(2) Wie hoort de vonk te zijn tot verandering van die cultuur? En
(3) Welk soort vonk heb je nodig om iedereen aan te steken?
Ik heb hierover met veel mensen van gedachten gewisseld en ben ook onderdeel (geweest en nog) van hiermee verbonden verandertrajecten. Met hulp van allerlei ervaringsdeskundigen heb ik langzamerhand mijn eigen antwoorden op deze drie vragen geformuleerd. Ik deel ze graag. Maar het voelt nog steeds als een enorme open deur.
Misschien willen liever eerst anderen reageren omdat zij vooral een dilemma in het vraagstuk zien.
Leerpunt is je bent er zelf bij hoe je input uit je omgeving in gewicht uitdrukt. Zoek de balans.
Om een rat te vangen gebruik een fuik
eens je de rat hebt, hou de rat en vergeet de fuik
Om een konijn te vangen, gebruik een strik
Eens je het konijn hebt, vergeet de strik
Om een gedachte over te brengen, gebruik woorden
Eens je de gedachte hebt, vergeet de woorden.
Chuang-Tzù