De slogan

De directeur wachtte tot alle afdelingshoofden in de vergaderingzaal waren binnengekomen. Zoals altijd was het wachten op enkelen die elf uur net tien minuten te vroeg vonden. Vandaag zou de nieuwe slogan voor het komende jaar voorgesteld worden want zoals het elk modern bedrijf betaamt, ze moesten een slogan hebben. Alleen op deze wijze konden ze zich ervan verzekeren dat alle medewerkers hun neus in dezelfde richting zouden zetten. Doorgaans vergeet men dat als alle neuzen in dezelfde richting staan, men dan wel zit te staren in de nek van diegene voor je. Maar dit geheel terzijde. Het geroezemoes bedaarde, de laatste sms werd nog beantwoord, de aandacht ging naar de directeur.

Met gepaste ceremonie onthulde hij de slogan, wat in vaktermen het “mission statement” was. Iedereen was met ve...

Richard Peters
Ik moest er even goed over nadenken. Was dit artikel nou een enorme open deur over het fenomeen bedrijfscultuur waar je geen discussie over kan voeren omdat we dan elkaar alleen maar gelijk gaan zitten geven? Of zat er dubbele bodem in? Wat wilde de auteur hiermee oproepen? Ik ben daar nog niet zeker van en heb de neiging naar een dubbele bodem te blijven zoeken.

De "case" roept bij mij de drie samenhangende vragen op die ik steeds stel als ik met een soortgelijke bedrijfscultuur te maken krijg:

(1) Hoe communiceer je met elkaar over een cultuur die zich kenmerkt door een gebrek aan open communicatie?
(2) Wie hoort de vonk te zijn tot verandering van die cultuur? En
(3) Welk soort vonk heb je nodig om iedereen aan te steken?

Ik heb hierover met veel mensen van gedachten gewisseld en ben ook onderdeel (geweest en nog) van hiermee verbonden verandertrajecten. Met hulp van allerlei ervaringsdeskundigen heb ik langzamerhand mijn eigen antwoorden op deze drie vragen geformuleerd. Ik deel ze graag. Maar het voelt nog steeds als een enorme open deur.

Misschien willen liever eerst anderen reageren omdat zij vooral een dilemma in het vraagstuk zien.
Mark Brattinga
Mooie beeldvorming in dit artikel, het is niet belangrijk wat je zegt maar wie het zegt. Je ziet dat in diverse vormen terugkomen, voorbeeld de deskundige die in het nieuws aan het woordt komt na een ernstig ongeval versus de bewoner om de hoek.
Leerpunt is je bent er zelf bij hoe je input uit je omgeving in gewicht uitdrukt. Zoek de balans.
Jens Pas
Geheel in de traditie van het boedhisme, wat aan de basis lag van mijn artikel, had de directeur op de vraag naar de bron van de slogan, ook niets kunnen antwoorden. Hij had, zoals dat geval is bij een beetje boedhistische monnik, gewoon minzaam kunnen zwijgen. Waarna, overeenkomstig diezelfde traditie sommige van zijn medewerkers het plotseling zouden doorhebben. Het gaat er immers niet om wie iets zegt, of zelfs wat hij/zij zegt, maar wat hij/zij bedoelt.

Om een rat te vangen gebruik een fuik
eens je de rat hebt, hou de rat en vergeet de fuik
Om een konijn te vangen, gebruik een strik
Eens je het konijn hebt, vergeet de strik
Om een gedachte over te brengen, gebruik woorden
Eens je de gedachte hebt, vergeet de woorden.

Chuang-Tzù