Salaam Aleikum

Je kent het wel: je komt in een ander land en er vallen je meteen dingen op. Als je er eenmaal op let, zie je het overal en gaat het je bezig houden. Op Bali was het ’t chaotische verkeer, in Marokko waren het de wachtrijen. Of eigenlijk: het gebrek eraan.

We kwamen aan op Mohammed V Airport van Casablanca, liepen richting het treinstation. Bij de controlepost - de andere kant op - was een enorme drukte. Koffers moesten één voor één gescand. Het leek wel een marktkraam. Iedereen drukte op mekaar om dichter bij de bagagescanner te komen. Er werd niet in stilte in een rechte lijn gewacht zoals in Nederland. Wel veel gepraat. Opeens werd ook naar elkaar geschreeuwd. Wat er precies aan de hand was kon ik van waar ik stond niet zien, maar het leek op een ruzie. Het was erg warm. We liepen verde...

John
Geweldige observatie! Want zo is het, ook in het oerend gezellige Andalusië. Dokter, ziekenhuis, bar (!), bus- of supermarktkassaomgeving en buro verkeersdienst zijn daar bij uitstek sociale "meetingpoints", in mindere mate het postkantoor. Dat laatste zou een onderzoek waard zijn. Marokko en Andalucië hebben veel gemeen, over en weer, bijv. hun historie en een hartelijke, praatgrage bevolking. Men interesseert zich voor jou, ook de loketbediende, die liever met je praat over je kleinkind dan over het weer. Natuurlijk omgeven door andere "wachtenden" die zich direct en zonder scrupulus inmengen om hún ervaringen mede te delen. Even afrekenen kan algauw een kwartiertje duren...
Wij zijn dat niet meer gewend. Tijd is geld, denken wij. Het zal de bediende immers worst zijn of je Jan, of Marie heet? Daar is die wetenschap echter belangrijk. Je hoort erbij en wordt geholpen al kwam je voor een kaartje "Granada" per bus en eindigde je met een nieuwe borrelvriendschap bij een jachtvereniging. Moeten wij daarnaar terug (of vooruit)? Dan eerst de prikklok afschaffen, de mens weer mens leren worden en gewoon er de tijd voor nemen. Het komt toch wel goed, ook al duurt het even langer... Iets om over na te denken!