Rood of blauw, wat is het nou?

Columns

Februari 2010; 16 maanden na het begin van de financiële crisis. En er was sneeuw, veel sneeuw. Dus de premier roept op “om het eigen straatje schoon te vegen”. En dat doet iedereen dus ook braaf; rapport Davids, commissie De Wit, de kwestie Uruzgan. Iedereen buitelt over elkaar heen. Gerommel in de Eurozone. Eerst in Griekenland, misschien straks ook Portugal en Spanje? Nieuwe crisis? Of is de ‘oude’ nog niet afgelopen. Wie zal het zeggen? De nieuwe kabinetscrisis is slechts een onderdeel van de trend.

Kunnen we de totaalbalans al opmaken? Wordt het een ‘V-shape’ een ‘W’ of een ‘U’? De berichtgeving blijft meanderen rond ‘hoopvol gestemd, doch zonder garanties voor de toekomst’.

Hoe gaan we hiermee om in het bedrijfsleven? Afwachten tot de omstandigheden zich hersteld hebben? Of acceptere...

Jos Steynebrugh
@Erik

Goed verhaal, vooral de gelijktijdigheid erin. Maar ik hoop dat de ultieme consquentie met hand en tand vermeden zal worden. Even een paar honderd jaar géén paars meer aub dankuwel.

Jos Steynebrugh
Ronn van Eten
Plus een beetje GEEL van betrokkenheid, nieuwe ideeen, nieuwe richtingen en de durf er aan te gaan staan.
Dan nog een beetje GROEN voor de mensgerichtheid (gaat het uiteindelijk niet om onszelf?) en relatiegerichtheid.

En zie daar: Insights (toevallg onlangs mee in aan raking gekomen) compleet:
Emotioneren, involveren, communiceren en structureren.
Rood, geel, groen en blauw.
Of dat paars wordt weet ik niet.
Misschien eens niet mengen, maar naast elkaar laten bestaan?

Een krachtig (kleuren) concept om eens wat voor elkaar te krijgen misschien?

groeten,
Ronn
erik dirven
grappig.....hoe (onbedoeld) direct de babylonische kleurenspraakverwarring zijn intrede doet ;-)

Ondanks de scherpe (politieke) parallel die Jos trekt, heeft het (politieke) paars niets van doen met de rood/bauw insteek van het artikel. Jos' opmerking voegt echter wel een interessante dimensie toe, want ik ben het wel eens met Jos dat het 'paarse polderen' alleen maar leidt tot compromissen waar niemand mordicus tegen is, maar ook niemand zich voor verantwoordelijk voelt. Misschien JUIST wel omdat in de 'politiek paarse' benadering de ondertoon van de emotie en beleving (rood) altijd is onderdrukt in het calvinistische uitgangspunt 'don't rock the boat'. Maw, liever een compromis op de inhoud (blauw), dan dat we de essentie van de emotie kenbaar maken (rood). Dus 'politiek paars' is eigenlijk blauw met een onderdrukte hoeveelheid rood (als je dan toch in kleuren wilt spreken).

Zo ook in het bedrijfsleven; de grote makke van het 'rode' denken in het bedrijfsleven is dat er een neiging is om direct te grijpen naar het methodische 'blauwe' om te verklaren wat de 'rode' mechanismen zijn. En daar gaat het dus mis.Welk kleurenmodel je ook hanteert, van De Caluwe's Kleurentheorie tot Spiral Dynamics, van Colourfull Insights tot Managing Drives, van Lifo tot Personal Colours, het zijn allemaal verklarende methoden (dus blauw). En allemaal buitelen ze over elkaar heen mbt het 'alleenrecht' op de verklarende wijsheid.
Dan is er ook nog een pallet van methoden dat geen kleuren gebruikt, maar afkortingen (zoals De Roos van Leary, Myers Brigss Type Indicator, LSI, etc.)
In essentie zijn het dus allemaal 'blauwe' methoden, in die zin dat de de werkelijkheid proberen te vertalen en verklaren naar een model. Vervolgens wordt aan dat model een werkelijkheidswaarde toegekend die het in de realiteit niet heeft.

Met alle babylonische spraakverwarring van dien, er ontstaat hierdoor een 'tussentaal' waardoor het (n)ergens over lijkt te gaan. Waarvan akte.

Echte verandering kan in mijn ervaring pas optreden als er ruimte is voor een 'Authentieke Zinnige Dialoog'.
De woorden 'authentiek' en 'dialoog' behoeven denk ik geen nadere uitleg. Echter een dialoog kan zeer authentiek zijn maar compleet 'onzinnig' gezien de context van het bereiken van resultaat. Dus over de (on)'zinnigheid' die vaak ontstaat door kleurendenken, dat is apart nog een artikel waard

Meer over Crisismanagement