Vertrouwen? Mooi, maar ik ga er geharnast in.

Columns

Onlangs waren we in een buiten, ergens in het land.

De setting: een groep bestuurders die met elkaar regelmatig afstand nemen van de dagelijkse praktijk. De tafels aan kant en de stoelen in een kring. Verwachtingsvolle blikken.

Het onderwerp: ons boek ‘Leidersweg ‘als opmaat naar een dialoog. Geen poespas of opsmuk, maar het echte gesprek. Vol verwachting klopt ons hart.

Iedereen had twee verhalen gelezen. De eerste reacties waren voorzichtig, degene die opende had weinig nieuws gelezen. Dit doen we eigenlijk al. Is er niet gewoon behoefte aan zeepkistleiderschap? Daarna ontspon zich de discussie. Er werden voorbeelden genoemd van Orlandini, de Siciliaanse maffia en gelukkig ook leiders uit ons boek. Dat scherpte de discussie aan maar kwam nog niet dichtbij. Het was nog veilig en abstract....

Meer over Corporate governance