Noman spreekt in zijn artikel over ojectieve meetinstrument. Objectieve meetinstrumenten bestaan niet! Het is de werkelijkheid van degene die de beoordeelde moet beoordelen. Hij kijkt als het ware met zijn bril naar de werkelijkheid. zo heeft ieder een bepaalde bril die is gemaakt uit de betenisgeving van de betrokkene. Vanuit dit standpunt blijft het de willekeur die bepaald wie het bedrijf uit moet.

Dat recht krom is, komt doordat recht, wat nooit direct van A naar B gaat en daarom nooit recht is, het recht van de sterken bijschaaft.
Als de sterken, corporate governance bijv. nu wat meer krom zouden gaan denken en de maatschappelijke funkties ter harte zouden nemen, wordt het recht misschien nog recht of richtlijn.
Met al dat beschikbare kapitaal zijn immers ook maatschappelijke doelstellingen rendabel te maken.
De evenaar is immers van dichtbij ook een rechte lijn maar gaat de aarde rond, en is dus krom.

[ flux = dichtheid vd (electro)magnetische stroom ]

even een perspectief:
input - proces - output - binding

waar zit de kwaliteit?
waar zit de creativiteit?
waar zit de verleiding tot scoren?
wie beoordeelt wat op welk moment?
was er een maatstaf (norm/waarde/essentie) in de beoordeling?
wie gaan doorgaans met elkaar om en wie niet?
welke objectiviteit kan gesteld worden?
wat is de speeltafel, wat zijn de randen ervan?

inderdaad 'de willekeur' , misschien wel de willekeur 'van in wezen discriminatie' regeert 'het tot psychopatisch gedrag neigende winnaarsgedrag van hen die zich de macht hebben toegeëigend' - an sich (om met Immanuel Kant te spreken) de nagel aan de doodskist van de goede bedoelingen van het geheel?

om jovita te ondersteunen in haar 'kromme':
naar de horizon kijkend van links naar rechts en van rechts naar links ... bedenk ik opeens dat de rechte lijn dar aan de einder ... het onderdeel is van een cirkel.

;-)

In sommige organisaties, ik denk aan het onderwijs, bestaat bij het management gewoon te weinig professionaliteit. Een voorwaarde voor een objectief meetinstrument is m.i. een regelmatig terugkerend goed functioneringsgesprek. Mijn ervaring als docent Management en stagebegeleider is dat in veel organisaties in de non/profitsector en in het MKB dit niet het geval is. Persoonlijk heb ik in de afgelopen 10 jaar 2 functioneringsgesprekken gehad, die beide ver beneden de maat waren.

Waar komt deze fifty-fifty verdeling vandaan? Er is sprake van onderhandeling en agenda's. Als we dit maar onderkennen dan heb ik er vrede mee. Maar daar wringt de schoen.
Het begrip "organisatie" wordt gebruikt als een levend wezen met eigen karaktertrekken en bevoegdheden. Mis dus! Het is de medewerker (van jongste bediende tot directeur) die invulling geven aan dat begrip. Het zijn dus simpelweg mensen die beslissen over andere mensen. En ook die mensen zijn slechts medewerker van diezelfde organisatie. Laten we ons daarom niet langer iets wijs maken, objectiviteit blijft een "utopie".