Wat de heer de Bruijn schrijft is inderdaad altijd waar. Elk probleem in organisaties heeft meer dimensies dan de simpele juridische vormgevingsvraag. En helaas meneer De Bruijn valt er altijd wat af te dingen op bezuinigingen. Het klagen dat er meer gedaan moet worden voor minder geld is van alle tijden. En soms is het nog waar ook. Het klagen dat je misdeeld bent en dat je niet gehoord wordt is echter niet de manier om de aandacht te krijgen. Laat staan om daarmee verbeteringen te realiseren.

Waar het om gaat is dat er vooral bij de leiding ook realisme ontstaat over de verwachtingen en de mogelijkheden om iets te realiseren. Roepen dat je ergens klaar voor bent, terwijl de interne organisatie het niet aan kan, levert namelijk altijd negatieve reacties op als het zichtbaar wordt. Een fout interview, waarin de klant zich geschoffeerd of tenminste slecht begrepen voelt trilt nog lang na. Dat zal altijd uitlokken tot uitvergroting van eventueel falen.
Klaarblijkelijk zijn er andere organisaties - zoals Rijkswaterstaat - waar men dan meer vertrouwen in heeft dat die in staat is om dergelijke zaken op te lossen. Ondanks het feit dat ook daar niet alles goed loopt. Het dilemma van geld tekort en publieksproblematiek is daar zeer bekend.

Het lost nog niet het probleem op van het dubbele gezag bij calamiteiten. De natuurlijke strijd tussen spoorbeheerder (capaciteit weer snel op orde willen hebben) versus de spoorgebruiker (NS die de reiziger wil informeren en weer op hun plaats wil krijgen) zal er niet mee opgelost zijn.

Dat bij de politiek na al de jaren van negatieve ervaring de maat vol is, kan je hen niet kwalijk nemen. Dat er sprake is van incompetentie in enige vorm is ook duidelijk. Begrijpelijk dat er gekeken wordt naar een partij die op vergelijkbaar terrein kennelijk wel kan presteren. Het zou fout zijn om te denken dat daarmee alles is opgelost.