In mijn jeugdjaren in de jaren 70 was het heel gewoon dat ik er op vrije dagen voor een hele dag op uittrok en dat mijn ouders niet wisten waar ik was en wat ik allemaal uitspookte. In bossen rondlopen, kampen maken, riviertjes oversteken, maar nog het liefst spannende dingen zoals vuurtje stoken, spelen op bouwwerven of huizen in aanbouw binnendringen. Allemaal gevaarlijk en volstrekt onverantwoord als je het met de ogen van nu bekijkt, maar wat niet weet wat niet deert. Er waren gelukkig nog geen mobieltjes om je te controleren en ook geen fietshelmen. Hoe sterk zijn de tijden veranderd… Ik merk dat ik bij mijn eigen kinderen op die leeftijd veel minder toeliet en duidelijk meer grenzen afbakende en controle uitoefende op hun reilen en zeilen. ‘Pas op’, ‘Voorzichtig’, ‘Waar?, wat?, met w...
Paradoxaal leiderschap in de praktijk
Probeer het Pro-abonnement nu 1 maand gratis
Upgrade naar een pro-abonnement
- Met onbeperkt toegang tot alle artikelen en de kennisbank
- Gratis Ebooks en Kortingen op events & webinars
- Een eigen bibliotheek met uw favoriete artikelen
1 maand gratis, daarna € 16,50 per maand of € 200,-- per jaar. (exclusief BTW)
Bent u al lid? Log dan in.
De auteur geeft een beknopt antwoord op de door hem gestelde vraag; 'hoe doe je dit?'
Voor degene die additionele informatie wil over het hoe, is het boek 'De Taal van Verandering' (Van den Nieuwenhof, 2013) een aanrader. Hierin wordt een dialoog als interventie gebruikt om de spanning tussen de polen productief te maken.
De dialoog is niet gericht op de waarheid (zoals de discussie en het debat), maar op de bruikbaarheid van nieuwe kennis vanwege het exploratieve karakter. Hierdoor krijgt het 'hoe' een andere lading dan 'het rechtlijnige denken te ontregelen en te dwingen om een slag dieper te gaan in het zoeken van een oplossing' zoals in dit artikel beschreven.