Reynold,
goed hoe je juist díé aspecten eruit licht waar het om gaat: bezieling, verbinding, hoop, inspiratie en vertrouwen.

Ik heb geamuseerd gekeken naar de schoen-gooi shots en de grijns die Bush hierbij niet kon onderdrukken. Onwillekeurig moest ik denken aan het commenataar van een State-genoot van Bush (Texan) na de schietpartij in het Apollo-Hotel in Amsterdam. Op de vraag van de reporter: “Sir, what do you think about the shooting?” antwoordde hij voor televisie, nadat hij eerst zijn sigaar van links naar rechts in zijn mond had laten rollen en ondertussen stevige doorkauwde op zijn kauwgum (knap trouwens): “I almost felt like home”. Hij was duidelijk “amused”. Bush óók!!! Ik denk dat het er bij hem “thuis” (Texas) NÈT ZO toe gaat, vandáár.

“En dat blijkt dat hij toch gewoon mens is”. Ja, dat waren Ghandi, M.L. King en mevrouw Theresa óók. Maar ze maakten een verschil juist door de factoren die je noemt. Natuurlijk zitten mensen niet te wachten op onheilstijdingen als klimaatcrisis, global warming, kredietcrisis of omvallende banken. Juist in dit soort onverklaarbare (???) tijdgewrichten zonder echte voorgeschiedenis gáát het juist over die dingen die hoop geven, perspectief bieden. En dát is nou iets waar journalisten helemaal niets van begrijpen, niet voelen en ook niet op afgerekend worden. Vrijheid van meningsuiting noemen we als hoogste goed van de democratie. Ook als een stelletje opstellenschrijvers de boel aanjaagt en MEDE VEROORZAAKT wat er gebeurt? Aan de paal met die knoeiers.

De historie laat zien dat realisatie achterblijft bij de beloften. Da’s logisch. Nadat een bezielende geest zijn mening heeft verkondigd, gaan de “gevestigde bolwerken” in verzet. “Redden wat er te redden valt”. Dat snapt een kind.

“Change, yes we can.”
Ik zou wensen dat “onze” Peter de helft van de testiculorum van Obama vertoonde. Niet meer vaagheden á la Kok, maar ferme taal, ervoor gáán zonder dat je weet of het kabinet je volgt. Dát noem ik leiderschap en niet de inhoudloze opmerkingen over VOC mentaliteit en dan bijstellen als het niet zo leuk uitpakt in de media. Ik stel voor om de naam te veranderen in “Bah-lkenende” zolang hij geen visie durft uit te spreken met daaraan verbonden consequenties.

En over Obama? Zelfs als hij in de toekomst nog een konijn uit de hoge hoed zou toveren en zich zou “bekeren” tot de Islam, dan nóg zou ik em vertrouwen. Kijk even hier als je achtergrond informatie wil vanuit een wat ongebruikelijke hoek.

http://www.nrcnext.nl/nieuws/wetenschap/article2032312.ece/Obama_en_McCain_onthullen_zich_via_taaldetails

Groet,
Jos Steynebrugh
Marketing & Innovatie Consulent
www.changeenhanceent.nl

Jos,

Dank voor je waardevolle reactie. En de verwijzing naar het artikel.

Ik vind de tijd waarin wij leven boeiend en uitdagend. Boeiend, omdat er zo ontzettend veel gebeurt. Uitdagend, omdat het ons uitdaagt tot het maken van keuzen. In het nemen van verantwoordelijkheid en ontwikkelen van persoonlijke leiderschap.

Onze leiders hebben ook de keuze om te kiezen voor de weg van angst of van vertrouwen. Veel leiders in de maatschappij en bedrijven kiezen onbewust voor de angst met als kenmerken angst, macht, individueel gewin, wanhoop, passiviteit. Bush stond daar wat mij betreft symbool voor. Wat ik prachtig vind is dat Obama laat zien dat het ook anders kan. De weg van vertrouwen met als kenmerken vertrouwen, kracht, verbondenheid, hoop, creatie.

En nu maar hopen dat dit goed voorbeeld goed doet volgen. Ik heb vertrouwen ;-)

Reynold