Bert Overbeek is trainer, coach en interim manager, maar tegenwoordig kan je ook zeggen: organisatiedokter en -innovator. Opgeleid door NS en Schouten en Nelissen, besloot Jongebazen-oprichter Bert Overbeek na 25 jaar loondienst om voor zichzelf te gaan werken. Hij wilde zijn klanten meer op maat bedienen, de basis van zijn werk verdiepen en de kwaliteit van zijn werk vergroten en had het gevoel dat hij daarvoor onafhankelijk moest kunnen opereren. Hij is er gelukkig van geworden. (Website met filmpje: www.pitchersupport.jimdo.com)
Prof. dr. Mastenbroek van Managementsite ‘ontdekte’ dat Overbeek meer kon dan bedrijven helpen met verbeteringen van resultaat en sfeer. Hij vroeg de schrijvende organisatieontwikkelaar of hij een weblog voor jonge managers wilde bijhouden, als partnerlink van het grote ManagementSite. Dat was tien jaar geleden. Sindsdien schreef Overbeek bijna 1500 artikelen en zes boeken. Ze werden uitgegeven door Haystack en door Futuro Uitgevers. Twee boeken werden bestsellers en eindigden in de top 10 (‘Het Flitsbrein’ en ‘Mannen en/of vrouwen’).
Overbeek vindt kosteloze kennisdeling en informatie-uitwisseling zo belangrijk, dat hij hier op jongebazen.nl nu 10 jaar de finesses van het managementvak deelt met vakbroeders en collega’s. Daarmee liep hij voor op de moderne social media trends waarin het ‘geven’ van gratis informatie een marketing tool is geworden.
Meer dan 100 000 mensen bezoeken Jongebazen per jaar. En het heeft hem veel respect opgeleverd in managementland. Alles wat te maken heeft met het verbeteren van organisaties, teams en mensen boeit hem. 21 jaar ervaring en intensieve studies helpen hem daarbij. Zijn humor leidt er toe dat mensen hem graag inhuren als spreker en inspirator, en zijn veelzijdigheid heeft hem het compliment van een topvrouw opgeleverd, dat hij altijd een eigen gezichtspunt kiest en je daardoor aan het denken zet.
Organisaties weten de weg naar hem te vinden. Hij zei daarover in een interview: ‘Het is niet altijd makkelijk om mijn werk te combineren met jongebazen, omdat je op zo’n blog wel eens inzichten los wilt maken die strijdig zijn met wat gangbaar is in mijn vak. Wat zegt hij daar nu weer?, denken opdrachtgevers dan. Maar ik kan ze gerust stellen. In mijn werk kan ik me goed op een opdracht richten.’
Bert twittert op Goeroetweets, een titel die is afgeleid van zijn boek ‘Goeroegetwitter’. Het woord ‘goeroe’ is duidelijk met een knipoog. Want hij is wars van goeroeneigingen, en prefereert laagdrempeligheid. Jongebazen heeft een eigen groep op Linkedin.
Correspondentie met Bert Overbeek via pitcher.support@hetnet.nl Zijn website is www.pitchersupport.jimdo.com
mooi bondig verwoord wat er ook naar mijn idee gaande is. Zo zou het al een hele stap zijn wanneer we gaan denken in termen van "job to be done" (werk) in plaats van jobs (banen). Naar mijn overtuiging is er werk genoeg voor bijna iedereen. Werk is echter niet hetzelfde als banen. Organisaties die investeren in een Talent Pool, in het op- en uitbouwen van de flexschil op alle niveaus van de organisatie zullen het meest succesvol zijn. De toegang tot talent en de snelheid waarmee geschakeld kan worden, wordt meer dan ooit bepalend voor het concurrentie vermogen. Dit heeft wel consequenties voor het individu op de arbeidsmarkt. Meer dan ooit zal dit verantwoordelijkheid moeten nemen voor de eigen employability (zie o.a. mijn Talent 2.0 filosofie op slideshare)
De ontwikkeling die jij beschrijft en waarover ik blog op www.inHR.nl, zijn niet te stoppen. Het tempo waarmee organisaties er daadwerkelijk integraal mee aan de slag gaan, zal nog wel wat tijd vragen. Stapje voor stapje zal het gaan. Er is nog heel wat conservatisme en Tayloriaans denken te "overwinnen" alvorens hetgeen jij beschrijft vertaald is naar een andere invulling van HR. Een waarin naar mijn idee HR zal staan voor Human Relations & Human Results, anders dreigt HR te vervallen in Hardly Relevant.
Het Nieuwe Werken - Talent 2.0 - Recruitment 2.0 - Marketing 2.0 - etc...
HET EN - EN DENKEN ipv OF - OF!
Als dit nu echt de basis is van HNW dan zullen de veranderingen mede het gevolg van de ontwikkeling van de rechter hersenkwab t.o.v. de linker hersenkwab (dus van lineaire naar conceptueel/creatief) een bijzonder positief effect hebben op zowel zakelijk als maatschappelijk gebied. Ik ben echter tot op heden niet overtuigd dat wij in het (as.) tijdperk van HNW voldoende gaan denken en handelen op basis van het EN - EN denken. Ik ben wel van mening dat het zwart - wit (of - of) denken door HNW af zal nemen waarbij internet en sociale media in toenemende mate een belangrijke rol zullen gaan spelen.
Overigens nog iets om voor te waken, Het Nieuwe Werken is een middel en (in principe) geen doel! In Principe dus, voor bedrijven die als core business hebben HNW door het geven van trainingen/seminars/consultancy trajecten is HNW wel een middel EN een doel.
Gratis Tip: Google Daniel Pink
Marco Prins
marco@reccen.nl
<a href="http://www.reccen.nl/" target="_blank">RecCen</a>
<a href="http://www.recruitment-blog.nl/" target="_blank">Recruitment Blog</a>
<a href="http://www.twitter.com/reccen" target="_blank">Twitter </a>
Groet,
Dirk-Jan
Vooral met de conclusie dat afscheid genomen dient te worden van de "Tayloriaanse arbeidsdeling" ben ik het hardgrondig eens! Want juist in deze indeling wordt het middel tot doel verheven.
Maar... de HR afdeling is meestal een van de meest schadelijke exponenten van die zelfde Tayloriaanse arbeidsdeling. Mijn kritiek zit er dus in dat de schrijver dit stukje Tayloriaanse arbeidsdeling niet onder ogen lijkt te willen zien.
Mooi stuk over een maatschappelijke ontwikkeling waar inderdaad geen ontkomen meer aan lijkt. Persoonlijk kan ik het alleen maar toejuichen, ik ben altijd een voorstander geweest van meer vertrouwen in en meer verantwoordelijkheid voor medewerkers omdat dit naar mijn mening de motivatie en productiviteit zal bevorderen. Daarom prijs ik me ook zeer gelukkig met m'n nieuwe klus waarbij ik met een aantal collega's de mogelijkheden van Het Nieuwe Werken voor UWV mag onderzoeken. Wellicht komen we elkaar binnenkort dus weer tegen...
groetjes,
Lucia Sandaal