Bert Overbeek is trainer, coach en interim manager, maar tegenwoordig kan je ook zeggen: organisatiedokter en -innovator. Opgeleid door NS en Schouten en Nelissen, besloot Jongebazen-oprichter Bert Overbeek na 25 jaar loondienst om voor zichzelf te gaan werken. Hij wilde zijn klanten meer op maat bedienen, de basis van zijn werk verdiepen en de kwaliteit van zijn werk vergroten en had het gevoel dat hij daarvoor onafhankelijk moest kunnen opereren. Hij is er gelukkig van geworden. (Website met filmpje: www.pitchersupport.jimdo.com)
Prof. dr. Mastenbroek van Managementsite ‘ontdekte’ dat Overbeek meer kon dan bedrijven helpen met verbeteringen van resultaat en sfeer. Hij vroeg de schrijvende organisatieontwikkelaar of hij een weblog voor jonge managers wilde bijhouden, als partnerlink van het grote ManagementSite. Dat was tien jaar geleden. Sindsdien schreef Overbeek bijna 1500 artikelen en zes boeken. Ze werden uitgegeven door Haystack en door Futuro Uitgevers. Twee boeken werden bestsellers en eindigden in de top 10 (‘Het Flitsbrein’ en ‘Mannen en/of vrouwen’).
Overbeek vindt kosteloze kennisdeling en informatie-uitwisseling zo belangrijk, dat hij hier op jongebazen.nl nu 10 jaar de finesses van het managementvak deelt met vakbroeders en collega’s. Daarmee liep hij voor op de moderne social media trends waarin het ‘geven’ van gratis informatie een marketing tool is geworden.
Meer dan 100 000 mensen bezoeken Jongebazen per jaar. En het heeft hem veel respect opgeleverd in managementland. Alles wat te maken heeft met het verbeteren van organisaties, teams en mensen boeit hem. 21 jaar ervaring en intensieve studies helpen hem daarbij. Zijn humor leidt er toe dat mensen hem graag inhuren als spreker en inspirator, en zijn veelzijdigheid heeft hem het compliment van een topvrouw opgeleverd, dat hij altijd een eigen gezichtspunt kiest en je daardoor aan het denken zet.
Organisaties weten de weg naar hem te vinden. Hij zei daarover in een interview: ‘Het is niet altijd makkelijk om mijn werk te combineren met jongebazen, omdat je op zo’n blog wel eens inzichten los wilt maken die strijdig zijn met wat gangbaar is in mijn vak. Wat zegt hij daar nu weer?, denken opdrachtgevers dan. Maar ik kan ze gerust stellen. In mijn werk kan ik me goed op een opdracht richten.’
Bert twittert op Goeroetweets, een titel die is afgeleid van zijn boek ‘Goeroegetwitter’. Het woord ‘goeroe’ is duidelijk met een knipoog. Want hij is wars van goeroeneigingen, en prefereert laagdrempeligheid. Jongebazen heeft een eigen groep op Linkedin.
Correspondentie met Bert Overbeek via pitcher.support@hetnet.nl Zijn website is www.pitchersupport.jimdo.com
medewerkers en management (wij allemaal?) zijn zelden in staat om vanuit een ontwerp de implicaties op veranderingen in te schatten. Zeker niet als een verandering meerdere (bloed)groepen raakt.
Processimulatie is een zeer krachtig maar onderschat veranderinstrument.
De auteurs hebben een vernieuwende en verfrissende aanpak beschreven die in veel meer (IT-)projecten goed kan werken.
Nieuwsgierigheid naar: wat hoopt de ander te bereiken? wanneer ben ik eigenlijk tevreden?
Stel dat jouw teamleden elkaar de vraag zouden stellen:
'' wat hoop jij dat wij over een jaar nog steeds doen?"
Wat zouden zij antwoorden?
Zouden ze het zelf weten?
Zouden de teamleden het van elkaar weten?
En in het antwoord op deze vraag zit juist zoveel energie en motivatie. . . . . .
Eens denken... wat is mijn antwoord op deze vraag?
Eh, ik hoop dat ik over een jaar nog steeds enigszins opgewonden een reactie op deze site zet.
Wat is jouw antwoord eigenlijk????????
Ook nieuwsgierig??????
Verschillende mooie reacties al gezien op ons artikel maar zeker op jouw reactie wil ik iets terugzeggen. Je benadert het heel menselijk, houdt het klein en dichtbij én je daagt uit.
Over een jaar... ik zou willen dat ik dan meer gezien heb van verhalende en theatrale vormen van kennisoverdracht. Van inspiratie die ontstaat door te doen, te denken, te kijken én te vragen. Door nieuwsgierig te zijn, door voort te bouwen en door te 'prosumen': als consument mee-produceren. Als dát geen mooie vorm van samenwerking is.
Groet, Peter
Boeiend punt, het besturingsvraagstuk: wie is uiteindelijk verantwoordelijk.
Mijn antwoord begint in de lijn die jezelf al neerzet; vanuit de gebruikersorganisatie het zwaartepuntprincipe hanteren en dan is duidelijk wie 'procesregisseur' is. In deze praktijkproef was dat helder en de betrokkene heeft haar rol uitstekend ingevuld.
Het gaat echter verder wanneer meerdere praktijksituaties naast elkaar bestaan die allen gebruik maken van dezelfde generieke bouwstenen. Wie bepaalt dan hoe die bouwstenen eruit zien en hoe ze toegepast kunnen worden.
Hier zijn besturingsmodellen voor ontwikkeld die voorzien in een vraag- en aanbodsituatie, mogelijk aangevuld met spelregie daarboven. Hoe dat in de praktijk gaat werken zal de toekomst moeten uitwijzen.
Groet, Peter
Goed om te horen dat jullie het ook langs deze lijn hebben opgepakt! Het is mijn verbazing wel dat het in de dagelijkse praktijk (nog) zo weinig navolging krijgt, terwijl het idee eigenlijk zo simpel is. Als je het ketengericht denken in een organisatie echt een 'boost' wil geven (en de verzuiling wilt doorbreken), dan moet je op managementnivo (de trap wordt immers van bovenaf schoongeveegd) het voorbeeld geven om een directeur volgens het zwaartepuntprincipe de eigenaar te laten zijn van dat proces. Het leuke is: het werkt echt en dan verander je pas echt iets aan de cultuur. Weg met die koninkrijken!
Groet, Dirk-Jan