Ha Marjo, ik onderschrijf je bijdrage van harte. Het is alsof gevoelens van onvrede, onmacht, teleurstelling er tegenwoordig niet meer mogen zijn. De wereld is niet altijd fraai. In organisaties is nu eenmaal ook veel shit aanwezig. Als trainer mag je daar niet de ogen voor sluiten. Maar natuurlijk mag je als trainer wel met elkaar onderzoeken wat nodig is om stappen voorwaarts te maken.

Hartelijke groet,
Frank Kerver

Beste Marjo,

Wat leuk om van u tips en oplossingen te lezen hoe je om kunt gaan met collega's die veel weerstand bieden.
Ik heb mijn artikel geschreven over ja-maar mensen, mij viel vooral op hoe besmettelijk deze cultuur is! Bijvoorbeeld wanneer er een nieuwe (nog frisse) collega start en na een aantal weken al meegesleurd wordt, terwijl hij/zij met veel motivatie nieuwe ideeën wilde aandragen... zonde!

Vriendelijke groet,

Mieke Berkers

Hallo Marjo,

Het artikel bevat voor mij een hoop zaken die ik vanzelfsprekend vind. Misschien heeft dit iets met mijn grondhouding te maken.

Ik vind dat je als consultant, manager, trainer juist moet zoeken naar de knelpunten en die ook bespreekbaar moet maken. Immers, als er geen knelpunten zouden zijn, was er ook geen noodzaak voor jouw aanwezigheid.

Wanneer je de bezwaren van je doelgroep niet serieus neemt, of hen dat gevoel niet geeft, ben je naar mijn mening niet goed bezig. We kunnen nou eenmaal niet van iedereen verwachten in een permanente "tjakka roes" te verkeren.

Wat mij betreft stel je terecht dat je bezwaren met open armen moet ontvangen. Maar, ik denk ook dat je soms mensen moet helpen om de grote walvis te zien en niet moet blijven focussen op dat ene plaatje.

Als dat laatste je lukt, dan voeg je echt iets toe als veranderaar!

Groet,
Anton

Beste Marjo,

Je artikel roept bij mij een uitspraak van Einstein in herinnering:
'Altijd dezelfde dingen blijven doen
en betere resultaten verwachten
is een teken van krankzinnigheid’

Mopperaars en klagers hebben meestal een idee.
Het zijn mensen die de moed niet opgeven dat het beter kan
en de energie hebben zich te blijven inspannen
om te helpen zorgen dat het anders wordt.
Zonde om die denk en doe-kracht te laten liggen.

Voordeel is dat je ze ook als indicator kunt gebruiken.
Als de altijd nurkse medwereker enthousiast wordt
dan valt dat iedereen op. Blijkbaar is er echt iets veranderd!

Groet,
Ad

Beste Marjo,

Je artikel is voor mij een ode aan de mopperaar, die zoveel zinnigs te vertellen heeft, maar die daar door de negatieve verpakking en/of organisatiecultuur de kans niet toe krijgt. (en van weeromstuit nog meer gaat mopperen)

Ze zijn verguist omdat zij de boel ophouden, terwijl ze vaak zinnige zaken te melden hebben of daar toegang toe hebben.

Ik heb dan ook goede ervaringen met een 'collectief moppermoment' als interventie in het proces. Het effect is dat er gelachen wordt om het mopperen om het mopperen, tegelijk is het de sleutel om de echte, onbewuste of onbespreekbare belangen boven tafel te krijgen en deze de aandacht te geven die zij verdienen.

Kortom: snel en effectief inzicht in alle moppervariaties en de mopperaars.

Groet,

Rus

Marjo,

Inspirerende en heel herkenbare, bruikbare column. In mijn "mekkeren" zit de kracht van mijn schaduw verscholen. Wat geaccepteerd is in mijn gedrag zit in mijn zon, dat mag gezien worden. Als ik contact maak met mijn schaduw stel ik mijzelf in staat om te kijken wat er verscholen zit achter deze “negatieve” gelabelde eigenschappen, achter mijn gemekker. Ik ontdek mijn enorme kracht en potentieel en daar ligt mijn uitdaging en mijn ontwikkeling. Dus ik mekker nog even……

Een warme groet,
Nicole

Ha Marjo,

Top! Een authentiek en ander geluid in de wereld van de veranderaars. Ik ken je al wat langer en heb nog steeds veel baat van jouw visie op weerstand in groepen. De praktische tips in deze column vind ik nuttig en ik ga ze zeker gebruiken bij een aantal nieuw op te starten projecten. Een hartelijke groet uit het hoge noorden!

Ha bijzonder, ik reageer net op een andere column met 'ik ga voor positiviteit met heel mijn hart en wezen'. Ik leef vanuit een positieve intentie. En met deze intentie kun je ook naar gemopper luisteren, want zoals je zegt Marjo, heeft frustratie net zoveel aandacht nodig als enthousiasme. Onbevooroordeeld naar beide emoties luisteren zonder afwijzing of stimulering.

De sleutel is echt luisteren en aandacht hebben voor al dat is. Erg belangrijk in een snel veranderende omgeving, icm een positieve intentie!

Ik ben geinspireerd!

Marjo,

Leuk stuk en een goed onderwerp wat bij verandertrajecten een belangrijke rol speelt. Het slagen van een project of het blijvend veranderen van gedrag wordt in grote mate beïnvloed door negatieve stromingen. Het gevaar en de kracht van negativisme is dat het makkelijker volggedrag oproept dan positivisme. Volggedrag wat vaak ongemotiveerd is en gebaseerd is op oneliners. Omdat negativisme een emotie is, duidt dit op betrokkenheid bij het project. Daarom is het van belang om onderzoeken wat de basis is voor dit gedrag. Het kan zijn oorzaak bijvoorbeeld vinden in oude zaken die niets uit te staan hebben met het huidige project, of in de verwachting dat zij geen invloed uit kunnen oefenen op de besluitvorming, etc. Weten wat de oorzaak is, geeft je de mogelijkheid om negativisme te neutraliseren of zelfs om te keren naar positivisme. Met name het laatste kan een enorme boost geven aan je project vanwege de invloed die de betreffende personen (trekkers van informele groepen) hebben op de omgeving. Ook is je argumentatie vaak sterker omdat je een belangrijke weerstand kunt weerleggen.
Kortom, ik ben het met je eens dat gemopper cq negativisme een positieve bijdrage kan leveren aan het slagen van je project. Beter dat het geuit wordt dan dat het ongemerkt onder de oppervlakte leeft.

Aarnoud

DANK voor alle reacties! Op een of andere manier lukt het me op deze site niet om persoonlijk op elke bijdrage apart in te gaan. Dan maar zo.
Voor ALLEN; ben blij met alle blijken van herkenning en de ondersteunende en inspirerende bijdragen! Het is mooi om te lezen hoe er vanuit waardering en respect gekeken wordt naar wat er IS. Dat is hoopvol en verbindend voor de mekker- en mopperaars van deze wereld EN voor mij als Interventiekundige en auteur van dit stukje!