Ik heb dit boek aangekocht op basis van de
positieve beschrijving op jullie site.
In het boek worden voorbeelden gegeven van krachtige
missions. Het zijn net voorbeelden van hoe het niet moet. Weermeijer adviseert het gebruik van werkwoorden, substantieven en adjectieven.
In mijn optiek is dit zuivere "verbale diaree"
IK adviseer net het omgekeerde.
Ik betaal in mijn visie interventies 10 € aan iedereen
die mij kan betrappen op een adjectief, substantief of werkwoord dat ik binnen de minuut niet verrifeerbaar kan definiëren.
Ik begrijp jullie positieve commentaar absoluut niet.
Ik zal het werk citeren als een voorbeeld hoe het niet moet.

Het commentaar van Filip van den Driessche op de inhoud van Mission at Work is interessant. Opmerkelijk is dat hij veel verbaal geweld gebruikt om zijn betoog kracht bij te zetten. Jammer dat hij dit nauwelijks onderbouwt met solide argumenten. Ondergetekende stelt zich graag open voor andere inzichten, maar dan s.v.p. op basis van een respectvolle zakelijke discussie.

Filip van den Driessche stelt in zijn reactie dat de auteur het gebruik van adjectieven, substantieven en werkwoorden in zijn boek propageert. Dat eerste is niet expliciet het geval. Daarentegen ben ik een voorstander van het gebruik van ‘specifieke’ zelfstandige naamwoorden en werkwoorden in een mission statement. M.i. zijn substantieven en werkwoorden de basis en ruggengraat van taal, überhaupt van alle communicatie. Als je het gebruik hiervan tracht te vermijden, kun je niet meer zinvol communiceren c.q. wordt alle communicatie onmogelijk. Ik ben dan ook benieuwd hoe Van den Driessche in zijn visie-interventies hiermee omgaat, want in zijn reactie geeft hij geen praktische voorbeelden van zijn aanpak.

De vraag is voorts wat Van den Driessche bedoelt met het binnen de minuut verifieerbaar definiëren van adjectieven, substantieven en werkwoorden (gebruikt hij ze dan toch?). In mijn interventies maken klanten onmiddellijk hard welke specifieke betekenis de door hen gekozen waarden (substantieven) en werkwoorden hebben voor henzelf en hun organisaties. Dat is natuurlijk subjectief en wellicht niet wetenschappelijk, maar wat doet dat ertoe als betrokken medewerkers en management met elkaar precies weten c.q. kunnen verwoorden waar ze voor staan en wat ze te doen hebben? M.i. heel harde en verifieerbare gegevens. Op basis van deze collectieve keuzes kan verantwoording naar elkaar worden afgelegd en krijgt het denken en handelen van alle echelons meer focus en richting, waardoor effectievere keuzes worden gemaakt etc.

Tenslotte komt de beschreven aanpak in Mission at Work niet zomaar uit de lucht vallen. Talloze mensen (enkele honderden) en organisaties hebben reeds op basis van het concept concreet en met succes hun (persoonlijke) missie en toekomstvisie gecreëerd en toegepast. Inmiddels maken ook gerenommeerde managementopleidingen en een universiteit gebruik van deze expertise. Hebben al deze partijen zich dan ernstig vergist door vertrouwen te stellen in het concept? Of is Filip van den Driessche in zijn commentaar wellicht te veel overtuigd van zijn eigen gelijk? Er zijn zoveel percepties als er mensen zijn.

Paul Weermeijer
Auteur Mission at Work

mission at work is een goede gids om je een beeld te vormen van de toekomst die je hoopt te realiseren. volgens mij is dat te vergelijken met de 'artist impression' die een architect maakt/laat maken van zijn ontwerp, om de opdrachtgever een idee te geven. De verifieerbare feiten op zichzelf (hoeveel m2, hoeveel verdiepingen, hoeveel minuten van de snelweg, e.d.) zijn natuurlijk belangrijk, maar helpen niet om je er betrokken bij te voelen. het eerste zie ik als de waarden-component, het tweede als de normen die het concretiseren. en die het mogelijk maken om achteraf te toetsen. met dat onderscheid in gedachten is weermeijer zeer behulpzaam voor mensen die niet gewend zijn zelf een artist impression van hun eigen toekomst te maken. hij maakt het je daar soms overigens nog behoorlijk lastig mee, want hij vraagt goed door. en dat is terecht. en naar mijn indruk verre van wollig. het is maar waar je je norm legt.
floris hurts

beweert paul weermeyer ...
maar het gaat in wezen om het onderliggende (en misschien wel daaronderliggende) paradigma fundament:

ik pleit daarom voor meer invloed van de overweging die in algemene zin geaccepteerde en inspirerende leiders / 'all time' inspirators van ons I & E ... Q bepleiten.

X als teken voor:
horizontaal: groter en kleiner dan teken:
het competitie element dat zoals de tijd en het huidige spanningsveld ons leert ... nergens toe leidt ! (wel lijdt?)

tot
X als teken voor:
verticaal(ender): aarde en cosmos (kracht/veld; mannelijk/vrouwelijk; individualiteit/samenwerking ) ... kortom meer verbondenheid vanuit een meer nederig en solidariteitsopwekkend principe.
:{potentiele paradigmawissel?}:

En ... ik begrijp de weerstand ... van de toppertjes ...
maar er is uiteindelijk 1 basisformule
te combineren met zoveel percepties als er mensen zijn.

Als al die mensen dit basisformule principe willen zien en willen manifesteren vanuit hun talent en karakter ...
tja ... dan is er zelfs hoop op een vitale organisatie als systeem ... als lichaam ...
'1 ... 4 ... alll ... alll ... 4 ... 1' may BE?

S’ace geeft een diepzinnig commentaar op basis van symbolen met een cryptogramachtige toelichting. Voor zover ik hem (haar?) kan begrijpen, ben ik het eens dat er onderliggende dimensies in paradigma’s zijn, ook in de mijne. Zelfs kan ik me vinden in het uitgangspunt van 1 basisformule die aan al het relatieve (de schepping) ten grondslag ligt. Wij zijn daar een afspiegeling van in de vorm en uiteindelijk één mee.
Echter in het concept Mission at Work ben ik niet zover gegaan omdat het in mijn ogen een praktisch managementboek moet zijn en voor elke lezer toegankelijk. In mijn boek gaat het niet om zozeer om ‘competitie’, maar primair om meer en betere samenwerking tussen mensen in een organisatie. Dit op basis van gedeelde waarden en vanuit persoonlijke inspiratie, bezieling. Mensen zijn van nature scheppende wezens (hoewel de praktijk vaak het tegendeel lijkt te bevestigen) en dat doen ze het beste als ze ‘geïnspireerd’ zijn (bij velen is dat helaas niet het geval). Letterlijk: in spirit - letterlijk: in de geest - zijn. De basis, kern van ons Zijn met een hoofdletter.
Ik beschouw het als mijn bijdrage in Mission at Work om helder te maken hoe een collectief, in dit geval organisaties, vitaler kunnen functioneren en daarmee continuïteit verwerven. Een eigenschap van elke gezonde organisatie.

Paul Weermeijer

In dit verband zou ik het boek 'Unite the Tribes' van Christopher Duncan graag onder de aandacht brengen:

http://shop.store.yahoo.com/softpro/1-59059-240-9.html

"Ik beschouw het als mijn bijdrage in Mission at Work om helder te maken hoe een collectief, in dit geval organisaties, vitaler kunnen functioneren en daarmee continuïteit verwerven. Een eigenschap van elke gezonde organisatie."

wat is het verschil tussen een systeem en een orgaan(isatie)?

wat is vitaliteit?

wat is de functie van de schildklier?

en waarom organiseert Herman Wijffels zijn eigen oppositie (vroeger bij de RABO bank)?

Mogelijk is Paul Weermeijer het niet per sé oneens met de antwoorden uitgelokt door de vragen die ik stel ...

Mensen komen veelal in organisaties (en overheden!) op posities ... en zij gaan zich een zekere macht toemeten : ondergeschikten moeten doen wat zij zeggen want anders ...
Tja dat werkt dus niet.

Mijn pleidooi, for the moment, ga van een organisatie iets anders maken ... door het ook anders te noemen: ik heb al eens iets geprobeert met 'organiosatie. Ik geef toe het is gekunsteld, en wellicht is er iemand met een beter idee.

Bedoeling is om de 'organeosatie' meer als een levend systeem te zien waar er ruimte is voor de KLIERfuncties vanhet systeem.

KLIEREN zijn krijgers die met passie (voor de medemensch) strijden om 'het' voor elkaar te krijgen.

en Paul? WeerMeijer?

“…Ga van een organisatie iets anders maken … door het ook anders te noemen”, betoogt s’ace (waarom noem je gewoon niet je echte naam ipv een pseudoniem?). Echter een organisatie wordt niet zomaar iets anders door een naamswijziging. Biedt spelen met woorden of een gekunstelde naamsverandering ooit een oplossing? Of kan meer bewustzijn, bewuste keuzes en gedrag van management en medewerkers op basis van gedeelde waarden - bottom up als top down en niet slechts met de mond beleden - wellicht een verschil maken?
Voorts zijn de ‘klierfuncties’ een aardige metafoor. Een bedrijf of instelling is een levende entiteit waarin passie een voorwaarde is om überhaupt ‘het’ voor elkaar te krijgen. Als alternatief voor dit lidwoord kun je m.i. willekeurig de begrippen: rendement…samenhang… continuïteit… eenheid invullen.

nou paul je raakt mogelijk de snaar ...
what's in a name
a) s'ace is mijn artiestennaam : kijk maar een op www.nuwijweer.nl waar ik opeens redacteur bleek nadat ik enig email verkeer pleegde met de hoofdredacteur. Transparantie mag toch weer (zo verschrikkelijk veel jaren na de 2e W.O.)?
ik heet dus Cees de Groot. Maar omdat die suffe Hollanders Kees zeggen tegen Cees en Sesar tegen Caesar moet je wel eens een list verzinnen, zeker als je nogal al eens op www over de grens site communiceert met rageboy achtige types als christopher locke (je weetwel van die cluetrain). Wie weet kun jij Paul enig missionaris werk verrichten in dit tot onderontwikkeld gebied neigende kouwe kikkerlandje? Dus 'Kees' = fonetisch Kees, en 'Cees' = fonetisch Sees. Maar omdat engelstaligen er dan weer fonetisch 'Sies' van maken (hetgeen duidt op 'zien') heb ik er in het kader van een U2 tekst "Welll, change your namie. It's Okay, it's necessary" maar "S'ace" van gemaakt (wat natuurlijk weer heel waterrattig op Spades Ace duidt. Al moest ik deze associatie weer heel snel omturnen naar wat anders toen ze iemand uit een Iraaks Putje haalden en die gingen vernoemen naar de hoogste kaart uit het Bridge spel. :{hoe associatief kun JIJ zijn, Paul (mooi of slecht) weer...meyer?}: Vanwege mijn Tzolkin Signatuur SolarWind heb ik er dus maar Solar Ace van gemaakt. Mag dat?

b) 'gekunsteldheid' kan wel eens duiden op het vermijden op de juiste dialoog, dat ben ik met je eens. Maar er ook altijd weer die andere mogelijkheid: nl. die van een echte verandering die duidt op moderniteit.

Dus sluit ik af met de vraag of een ander woord voor organisatie als organiosatie/organeosatie niet een belangrijke doorbraak kan zijn in de moderniteit. Dus ophouwen met de mannetjesmakerijen van die oude (bureaucratieopwekkende en koesterende) orde en overgaan tot de nieuwe orde (=constructieve chaos) van de dag.

groet en geniet de lente ;-) s'@ce

S'ace heeft gelijk, maar ik weet niet of er een nieuwe woord bedacht moet worden voor organisatie. Dat helpt denk ik maar tijdelijk. Je brengt hooguit de bureaucratie even in verwarring en na verloop van tijd komt er dan weer nieuwe nonsense van mensen die denken dat er wat gemanaged moet worden.
De resources zouden meer te zeggen moeten hebben en bedrijven zouden democratischer moeten worden. Te denken valt aan stemrecht voor resources en het recht om een opperresource naar voren te schuiven die (tijdelijk) zitting neemt in de directie en ook gaat zorgen voor vissie en missie. Dit is volgens mij nog nooit geprobeerd.

wil je dit nooit meer zeggen, beste Onno ...
dat s'ace gelijk heeft ... want dat wil die helemaal niet ... hij wil vooral ongelijk ... zo mogelijk inspirerend ongelijk maar dan wel in een spiraleren dynamische beweging ... die heel wat anders is als de lle millenium drollendraaierij die nog door heel veel, bij het psychopatische af, hoofdboterletters wordt bedreven:
GENOEG hebben is ze vreemd;
het meervoud GENOEGEN beleven ook ...
LEUK jah,jah het moet vooral leuk zijn zonder enige humor te betrachten. LEUK is immers een begrip uit de MATERIE hoek, en dit heeft niets te maken met SOCIO centrisme, laat staan met WERELD centrisme: iets wat geacht wordt duurzaam te betijen.

Ik ben wel benieuwd of die Kerry nog wat nieuws te melden heeft, op democratisch gebied.
Je weet hoe fout het de vorige keer ging met het uitspelen van het ene kamp tegen het andere kamp zonder de bedoeling van het geheel in acht te houden.

Over je stemrecht en de manier zo als de stemmenverdeling zich verhoudt met de participatie en zeggingkracht van de deelnemers wil ik t nog wel ns hebben. :{eerst Thommie even scheren}: