Fijn artikel uit de oude doos, zomaar toegespeeld gekregen, inclusief hysterische aanbevelingen. Prachtig! Belangrijk! En inderdaad, Sierk Ybema’s verhaal over nostalgie en postalgie in organisaties moet je lezen.
Nostalgie kennen we. In de ogen van de nostalgici lijkt de huidige organisatie he-le-maal nergens op. Per definitie, want vroegâh was alles betâh
Vroeger was het een en al gemoedelijkheid, gemeenschapszin en hart voor de zaak. Allemaal vertrapt door een op hol geslagen bureaucratie en een meedogenloze managementcultuur.
Kern van nostalgie is dat de waarheid een mooie herinnering nooit in de weg zal staan.
Bij postalgie, de door Ybema zelf verzonnen tegenhanger van nostalgie, kijken we juist de andere op, dat wil zeggen de toekomst in.
Postalgie is “Een pijnlijk of brandend verla...
Waarom?
Omdat onze diepste angst is te ontdekken wie we werkelijk zijn, om wakker te worden uit de nare droom van het geprojecteerde verleden ("ik ben niet compleet"). Wie zouden we zijn zonder het verleden? Wat blijft er over als we prima zijn zoals we zijn? Wat valt er nog te doen als alles goed is zoals het is?
Voor een deel in ons is dat onaanvaardbaar, ondenkbaar. Weg ermee!
Maar als het je lukt om je angsten en verlangens te onderzoeken, als je stopt met rennen, dan stopt de motor van 'meer doen' en 'harder werken', van 'niet genoeg zijn'. Je ontspant, wordt lichter, blijer en leeft intenser. Wakker worden voelt aanvankelijke onprettig, maar wat wil je: leven in een droom of in de realiteit? De keuze is aan jou.