Hi Tjip, wat een interessant artikel over 20 jaar delen van managementkennis en -modellen. Al zijn die modellen vaak erg generalistisch en theoretisch. Wat kan bijv. de gezondheidszorg daarmee? Het is broodnodig om hier de werkdruk te verlagen (met 7% ziekteverzuim), de administratieve druk (40% van de werktijd is rapportage), hoge mutatiegraad in protocollen en flexibiliseren van de organisatie met nuluren- of deeltijdcontracten. Het zou mooi zijn als hierin concrete stappen gemaakt kunnen worden om zo de kwaliteit van en het werkplezier in de zorgsector significant te verbeteren. En nee...het antwoord ligt niet in het aantrekken van buitenlandse werknemers, die nauwelijks Nederlands spreken. Wie pakt deze handschoen op?

Mijn antwoord op de verslaafdheid aan nieuwe trends en managementmodellen: Meer leiderschap en minder management!
Is uiteraard minder sexy dan hypes want vraagt dat iedere leidinggevende op eender welk niveau in de spiegel durft kijken en de overstap maakt van weten naar ook echt doen. M.a.w. durven loslaten, vertrouwen geven, feedback geven (ook corrigerende), actief luisteren, zijn/haar coachende vaardigheden ontwikkelen etc... Al die dingen die algemeen al voldoende besproken en gekend zijn dat ze de medewerkers inspireren en hun autonome motivatie stimuleert maar die blijkbaar oh zo moeilijk zijn om in de dagdagelijkse praktijk om te zetten... Zou m.i. een stuk gemakkelijker zijn wanneer men bij de rekrutering van leidinggevenden meer rekening zou houden met attitude en EQ /SQ dan met expertise en/of MBA's.

Soit, het zij zo. Zolang men achteraf niet komt klagen wanneer men opnieuw in dezelfde valkuil van hypes e.d. trapt... en de bereidheid niet heeft terug te keren naar de basics van omgaan met medewerkers om samen resultaat te behalen zonder zich te verschuilen achter de zogenaamde complexiteit van deze wereld en de VUCA omgeving waarin we zogezegd nu zitten. Is het ooit anders geweest?