Schooluitval: maatschappelijk drama

Eindelijk enige maatschappelijke en politieke aandacht voor een schrijnend probleem. Ik citeer uit de Volkskrant van 13 april: "Het Landelijke Werkverband Risicogroepen, een samenwerking van de regionale opleidingen centra (roc's), herhaalde een onderzoek uit 1998 onder alle veertig roc's. De situatie is volgens onderzoeker E. van Eijndhoven niet noemenswaardig verbeterd. Bijna de helft van de mbo-leerlingen verlaat de opleiding zonder diploma." De Telegraaf van 13 april meldt dat elk jaar 70.000 jongeren zonder diploma de MBO opleidingen verlaten. Op het TV nieuws vernam ik dezelfde dag dat minister Maria van der Hoeven met een aanpak gaat komen.
Dat zal weinigen gerust stellen; de minister is al zeer aanwezig met een aanpak, namelijk een overmaat aan toezicht en regels. ROC's moeten regelmatig rapporteren over hun opleidingen aan de hand van een score-card met meer dan 100 kwaliteitsindicatoren. Karre-vrachten met formulieren rijden af en aan naar het Ministerie. Hoe bestaat het; welke dwaas bedenkt zoiets? En dan de voortgaande fusiedrang naar steeds grootschaliger schoolorganisaties. Wie heeft dat op zijn beloop gelaten? We hebben nu enorm grote scholen die afgerekend worden op een berg indicatoren en de resultaten zijn belabberd. Dank u wel!

Is het zo lastig hier iets aan te doen? "Het betreft een complexe problematiek" Ik hoor het de 'kenners' al zeggen. En vervolgens haalt men er er 1000 en 1 factoren bij. Tja, om die recht te doen hebben we een scorecard met 1001 indicatoren nodig. Zo komen we dus nergens. Ik denk dat we de oplossing moeten zoeken in een reductie van deze complexiteit tot de 3 of 4 factoren die er echt toe doen. Dat is de uitdaging. Ik geef een voorzet in 3 alinea's. Als deze materie u ter harte gaat: "Denk mee en kom met uw commentaar".
- Terug naar de menselijke maat. Kleinschaligheid dmv ontvlechting of terugtredende marginaal sturende 'holdingbesturen'. Sturing op verantwoordelijkheid dmv van slechts enkele indicatoren, rechtstreeks verbonden met de primaire taak van de ROC's, bijvoorbeeld uitval, relatie met het werkveld en kosten. Dezelfde principes vasthouden tot en met de teams van leerkrachten verantwoordelijk voor hun 'eigen opleiding'.
- Dat vooral door de scholen zelf laten organiseren. Weg met de scorecard, ook geen analyses of rapporten met aanbevelingen meer. Vraag de BVe Raad, de koepel van het middelbaar beroepsonderwijs, de voortgang te monitoren.
- Blijft er nog iets over voor het ministerie; zeker, twee zaken: Wat doen we met de agressieve lastpakken waar geen land mee te bezeilen is? Daar moeten aparte voorzieningen voor zijn. Anders trekken ze een hele klas zo niet een hele school mee in de vernieling. En dan de leerkrachten. Geef het beroep de status die het verdient. Het betreft onze frontlijn-soldaten voor een werkbare en fatsoenlijke samenleving. Ga er maar aan staan! Veel respect voor deze mensen! En doe ook wat aan hun beloning.

Beginnen deze aanbevelingen ergens op te lijken? Herkent u het probleem van de uitval? Denk mee en kom met uw reactie. Als we dit probleem niet aanpakken geraken we in steeds grotere ellende.