Risico lopen, trendvolgen of trendsetten c.q. balans

Iedere nieuw beginnende ondernemer leest wel eens ergens dat je als ondernemer risico moet lopen.
Je kunt dan zeggen dat dit met de paplepel ingegoten wordt.

Als je risico loopt dan kan dat heel veel vormen aannemen maar dat kan ook ten kostte gaan van je onderneming in de negatieve zin.

In mijn column “Het MAG anders” heb ik het gehad over bedrijven die liever kapot gaan en zich mee laten slepen totdat de bom barst of maatregelen nemen waarbij het bestuur en/of directie niet aan zichzelf werkt, maar aan hun medewerkers twijfelt en daar de oorzaak zoekt. Interim managers worden ingezet en koppen moeten rollen. Dikwijls zie je na die periode bedrijven veranderen zowel voor hun klanten als medewerkers en daardoor dikwijls in negatieve zin in de omzet enz.

Organisaties zijn net individuen of mensen. Zij reageren hetzelfde en ook in verschillende vormen van werkrelaties is dit herkenbaar, zowel in het dagelijkse leven alsook uit de uitspraken, trendsettingen en belevingen.

Gaat het in een persoonlijke relatie slecht en wordt er niet meer gecommuniceerd dan gaan partijen uit elkaar. Als er harde maatregelen getroffen worden en men gaat ergens in snijden of men gaat elders zijn heil zoeken (vreemd gaan) dan is dat ook niet houdbaar voor die relatie.

Hetzelfde geldt voor organisaties en/of bedrijven. Door Interim managers in te zetten en niet te werken aan de huidige problemen (bvb door middel van Coaching), die ertoe geleid hebben dat het scheef ging, leidt ertoe dat de interne relaties uit elkaar getrokken worden en er andere relaties gebouwd worden. Dit is het korte termijn traject en werkt dus anders en is nooit voor lange duur omdat dikwijls blijkt dat het fenomeen zich in de toekomst herhaalt, althans met hetzelfde bestuur of directie.

Als dit gezien wordt als risico lopen, kan men het ook opvatten als trendvolgen, want bijna iedereen doet het. En dat is toch de manier om het te doen, althans zo lijkt het.

Marketing,
Je ziet dikwijls dat marketing erop gebaseerd is om acties op gang te zetten om mensen happerig te maken en daarbij uitnodigingen of aanbiedingen te sturen om daarop in te gaan. Dit is innoverend en trendy, er gaat marktonderzoek aan vooraf en uitnodigingen of aanbiedingen gaan de deur uit.

In een andere gastcolumn viel dit ook op en daaruit bleek dat het publiek niet hapte en de gehele bijeenkomst geschrapt moest worden door te weinig opkomst.
Dit was een bank dus die kon dat risico wel dragen.

Trendvolgen heeft alles te maken met wat jong, snel en aantrekkelijk is. Als je een of meer van die ingrediënten mist dan tel je niet mee.
Dus je loopt in deze maatschappij risico als je niet jong, snel of aantrekkelijk bent.
Hoe moet dat als we straks met overwegend ouderen zitten?

En hoe zit dat dan met marktonderzoek dat gebaseerd is op de steeds groter wordende minderheid van jongeren in tegenstelling van op een gemengde meerderheid van generaties.
Welk risico loop je dan en hoe kun je dat risico zo klein mogelijk houden?
Waar valt het meeste te halen en wie is de doelgroep.
Door te blijven generaliseren en NIET proberen de generaties bij elkaar te brengen bereik je juist het tegenovergestelde.
Valt er al iets te ontdekken uit voornoemde?

Jongeren zijn de consumenten (lijkt het wel) maar als je kijkt uit onderzoeken wie het meest besteedt en/of te besteden heeft dan zijn dat de ouderen en toch wordt daar niet op gericht. Zelfs innovatieve gebruiksgoederen zoals PDA’s, Mobieltjes en Computers schijnen door de 40+ers, meer dan bekend is, massaal gekocht te worden en toch blijft men zich enkel, in reclame en werving, richten op jongeren.
Dat is geen risico lopen dat is op save spelen zonder zich af te vragen of deze trendvolging wel de juiste is.
Dat is trendvolging die men al generaties lang doet en men sluit de ogen voor de steeds groter wordende vergrijzing en ontgroening.

Als blijkt dat ouderen meer te bieden hebben dan jongeren, die dikwijls een veel te brede opleiding hebben, laatstgenoemden het wiel opnieuw uit moeten vinden na de herstart van bedrijven, hierdoor ontzettend veel kennis verloren is gegaan binnen die bedrijven, de tijd die jongeren moeten besteden om het wiel opnieuw uit te vinden, dan kun je wel spreken over een enorm verlies in plaats van winst. Maar ondanks deze (verkeerde) trendvolging blijft men het liefst met oogkleppen op lopen.

Koppen snellen in een slecht lopend bedrijf kan ook komen omdat het bestuur of directie niet een navelstreng heeft met hun bedrijf, zij hierdoor geen feeling hebben met de werkvloer en zich enkel bezig houdt met targets halen, voorbijgaand aan de complexiteit van hun productie, en alles wat daarmee samenhangt, deze niet beheersen noch begrijpen. Als dan in het veld geroepen wordt dat het anders moet (bvb door die vervelende (OUWE) technische managers) en men van mening is dat er gekapt moet worden (killing know how)en men van mening is dat er fris bloed moet gaat stromen dan kan de onstuimigheid van dat frisse bloed er wel eens voor gaan zorgen dat het bedrijf een worstelend bestaan heeft in plaats van een opbouwend karakter dat bereikt had kunnen worden als er samenwerking en er in het bedrijf een luisterend oor was geweest en de discrepanties boven tafel waren gekomen.
Dit alles had door Corporate Troubleshooting boven tafel gekregen, en door coaching begeleid, kunnen worden.

De vergrijzing rukt op, iedereen heeft er de mond van vol maar alles blijft gericht op werkende jongeren tussen de 20 en 35 jaar. Ben je jonger dan wordt je geacht te studeren ben je ouder en zonder werk dan ben je te oud en/of te duur.
Althans dat is wat iedereen, iedereen wil wijsmaken.
Dat is de trend en die moet je volgen anders hoor je er niet bij.

Veel gepraat en geen actie is overal te ontdekken bij onderlinge (privé) relaties tot op de werkvloer, Directies en/of Bestuur van organisaties en/of bedrijven tot aan de Regering.
Praten om te praten, hetgeen zelden tot goede acties leid en/of tot werkelijke verbetering.
Er zij legio organisaties, die deze materie bezigen en die daar geld aan verdienen.
Zij hebben in ieder geval wat te doen om geld mee te verdienen en er zijn subsidies genoeg die zo ingewikkeld in elkaar zitten dat je er een dagtaak aan hebt om het geld te verkrijgen wat je eruit zou willen halen, deze bedrijven hebben zich daarin verdiept.

Aan de ene kant een beweging van reclame en trendy organisaties met campagnes voor jongeren aan de andere kant een soortgelijke industrie die zich op de achtergrond bezighoud met de problematiek omtrent (werkloze) ouderen.

Als de taboesfeer doorbroken wordt waarbij er meer risico genomen zou worden in het bedrijfsleven, de halsstarrigheid van besturen omgebouwd zou worden, er samenwerkingsdoelen gesteld worden op grond van interne wetenschap en een balans tussen generaties gecreëerd wordt in het bedrijfsleven dan zou er minder ge-job-hopt worden en meer tevredenheid zijn.
Uitdagingen waarbij eenieder tot zijn recht komt en kansen heeft.
Natuurlijk kan het dan nog steeds zo zijn dat er individuen niet passen in het totaalplaatje maar ook dat is een risico.

Om dat te durven ondernemen is lef nodig en als je denkt daar risico mee te lopen dan kun je daar best weleens gelijk in hebben, maar als je het aandurft door de zaak open te breken en eens te durven kijken naar de discrepanties in binnen uw organisatie, dan ben je een trendsetter en niet een trendvolger.

‘t MAG anders,

Auteur: Mattie Duivis