Oud en Nieuw

Ik beoog morgen thuis te gaan werken. Nog steeds wat onwennig hijs ik de uit de kluiten gewassen laptop in de fietstas en fiets naar huis. Ik hoop dat er niks lostrilt onderweg. ‘s Anderendaags kan ik inloggen vanachter m’n eigen bureau.

Mooi zo denk ik en ik start onmiddellijk de mail op. Ah, daar komen de eerste berichten binnen. Maar verbijsterd kijk in naar m’n eerste mail. De digitale klokkaart. Ja vorige week dinsdag werkte ik ook thuis en toen was ik dus niet op het werk volgens de klokkaart. Het systeem stelt een vrije dag voor. Dat wordt een lastige urenadministratie deze maand.

‘s Middags belt m’n zoon. Hij is eruit gestuurd en moest nablijven. Op de vraag waarom dat nou weer is krijg ik de mededeling dat er niet getwitterd mag worden in de klas. Je mag nog niet eens een SMS versturen in de klas, sterker nog, de mobiel mag niet eens aan staan in de klas. Doe je het wel dan wordt het device ingenomen door de lerares. Op de vraag of je ook tweets op het nieuwe digibord kan tonen moet hij het antwoord schuldig blijven.

Techniek. Zo onwaarschijnlijk mooi en ook zo onwaarschijnlijk rigide. De middelen zijn er, de mensen eromheen doen anders dan de techniek verwacht.

Nooit zal ik de hulpeloze blik van de Wegenwacht monteur vergeten, die met zijn sterk beöliede en zeer krachtige vingers een touchscreen display moest bedienen in zijn auto. Het lukte maar niet en het display werd steeds zwarter.

Boeren met melkcomputers, bezorgers met mobiele pinapparaten, De Deurzakkers met een soundsystem, huisartsen met elk een eigen patiëntendossier. Mijn oma heeft nu ook een 06, maar ze belde per ongeluk 12 keer de politie.

Maar ook: ziekenverzorgers met een ondersteek, een martkoopman met volle beurs, de schilder met volle kwast, de schrijver typt, de denker denkt. We kopen elektronisch een treinkaartje, maar er wordt keurig een gaatje in het reisdocument geprutst door een heuse man met een kniptang.

Van Telewerken naar Nieuw Werken. Het zijn ook grote horden die we te nemen hebben. In elk beroep verandert wel iets door techniek. Het ene beroep verandert meer dan het andere. Sommige beroepen zijn klaar met evolueren of zullen voorlopig niet beginnen. Niet alle core arbeid zal veranderen. We hebben nog geen robots die bejaarden wassen of dakleer leggen.

Van Oud naar Nieuw. De een staat te juigen, de ander is huiverig en kijkt terug met weemoed naar alles dat beter leek. Essentieel is echter te bedenken dat Nieuw Werken bestaan kan naast Oud Werken. Het is belangrijk om te begrijpen dat Nieuw Oud niet opvolgt, maar aanvult. Het is dus voorlopig Oud én Nieuw.