Managers huiveren voor ‘Het Nieuwe Werken’

“Een flexibele werkplek, gekoppeld aan 'Het Nieuwe Werken', zorgt bij kenniswerkers voor een grotere tevredenheid, een betere balans tussen werk en privé, een hogere productiviteit en meer bewuste aandacht voor het milieu door het terugdringen van woon-werk verkeer.” Dit blijkt uit het meerjarig onderzoek Erasmus@Work van de Rotterdam School of Management.

Naar aanleiding van deze onderzoeksresultaten zou ik denken dat de managers zo snel mogelijk 'Het Nieuwe Werken' in hun organisaties willen invoeren. Tot mijn verbazing zijn er echter maar bitter weinig managers bereid om dat te doen. Ik kom zelfs voorbeelden tegen waar 'Het Nieuwe Werken' een gewoonte was en onder het bewind van een nieuwe leider teruggedraaid wordt. Zou dat te maken hebben met het feit dat het intreden van het “Het Nieuwe Werken” noodzakelijkheid schept voor een nieuwe manier van leidinggeven?

Als manager heb je het niet makkelijk. Als ik kijk naar de opleidingen voor managers lijkt het alsof een goede leider een schaap met vijf poten moet zijn die alle leiderschapsstijlen kan combineren. Weer andere leggen de nadruk op één stijl die in alle situaties toegepast kan worden, zoals bijvoorbeeld een coachende leiderschapsstijl. Sommigen beweren dat een charismatische persoonlijkheid meer dan voldoende is om als leider effectief te zijn en dat de opleidingen alleen de scherpe kantjes er afschaven.

Waar moet je dus als leider voor kiezen: transactioneel, transformationeel, situationeel of coachend leidinggeven. Heb je als manager eindelijk een bepaalde stijl van leidinggeven onder de knie gekregen en je boekt daar successen mee, verandert de tijdgeest die alle zekerheden aan het wankelen brengt.

De tijdgeest van 'Het Nieuwe Werken' vraagt om een shift in de mindset van een manager en dat is wat de managers huiverig maakt: het besef dat ze moeten veranderen, dat hun vertrouwde manier van leidinggeven niet meer voldoet. Zoals elke verandering roept dat weerstand op.

Niet alleen 'Het Nieuwe Werken', ook het invoeren van ‘Diversiteit' in de organisaties, vraagt om maximale flexibiliteit bij een leider. Het vraagt om een schaap met vijf poten. Net zomin als het schaap met vijf poten is een mens, dat effectief en efficiënt tussen verschillende leiderschapsstijlen kan switchen, moeilijk (als niet onmogelijk) te vinden.

Waarom houden we dan zo stug vast aan één leider? Ligt de oplossing niet in een “divers” team van leiders, waar een ieder een kans krijgt om een eigen motivatie, behoeften en emoties te onderzoeken, herkennen en begrijpen? Dat kan vervolgens leiden tot het ontwikkelen van een eigen unieke stijl van leidingeven? Het team kan zo effectiever, efficiënter en productiever de motivaties en behoeften van hun medewerkers herkennen en sturen. Want een gezond evenwicht zoeken en bewaren tussen sturen en ondersteunen, tussen de regels en vrijheid betekent ook een goede zelfkennis en zelfvertrouwen.