Een blijk van waardering of toch maar niet.

De commercieel directeur had, in de periode dat hij werkzaam was voor de organisatie, dat gedaan wat hem was opgedragen; niet meer, niet minder. Maar helaas waren de klanten ontevreden. De producten werden te laat geleverd, de helpdesk was onderbemand en de servicedienst onvoldoende geïnstrueerd. Dat alles werd breed uitgemeten in de media. Maar er waren vooral externe oorzaken voor dit falen, namelijk: te late leveringen vanuit Oost Azië, onlusten in Nigeria, te strenge controle vanuit the US, de financieel sterke € etc.etc. De vraag die de Raad van Commissarissen nu diende te beantwoorden was: geven we hem alsnog een blijk van waardering of toch maar niet? En zo ja, hoe komt dat dan over bij de klanten?
Ik ben zo vrij deze, in deze situatie wrange (ik weet het), metafoor te gebruiken voor Dutchbat 3.

De Missie van Dutchbat 3 was, feitelijk, vooraf al mislukt. Onvoldoende mandaat, onvoldoende steun, onvoldoende materieel daarmee kan niemand een succes oogsten. Vanuit dat oogpunt bezien is het nog knap dat wat men 'ter plaatse' kon presteren. De gevolgen c.q. uiteindelijke resultaten van dit presteren zijn echter, en helaas, vele malen groter dan een zinnig mens vooraf kon bevatten. Dutchbat 3 was letterlijk op het verkeerde moment op de verkeerde plaats.

Maar dat zelfde gold ook voor grote groepen burgers, slachtoffers en hun nabestaanden. Lang hebben zij zichzelf afgevraagd hoe het toch kwam dat dit juist hen moest overkomen. En dat vragen zij zich nu nog af. Met verbijstering keken de nabestaanden van de slachtoffers gisteren naar de waardering die, in hun ogen voor falen, Dutchbat 3 gisteren ontving.

Zelf heb ik gemengde gevoelens hierover. Enerzijds begrijp ik goed dat Dutchbat 3 met deze waardering een zeer moeilijke periode kan afsluiten of op zijn minst een plaats kan geven. Anderzijds begrijp ik ook dat je als nabestaanden perplex achterblijft.

De oplossing? Wat volgens mij zou helpen is dat er meer duidelijkheid komt over dat wat er nu écht plaatsvond in Srebrenica. Bij mij blijft het gevoel dat de onderste steen nog lang niet boven is. En last but not least: wanneer roepen we nu eens de échte schuldigen ter verantwoording? Hadden we dat misschien beter niet eerst kunnen doen? Het zou wellicht zowel Dutchbat 3 als de nabestaanden zéér geholpen hebben, meer nog dan dat insigne.