De Etiquette bij Omkopen.

"Geef mensen macht en de mogelijkheid tot enige vorm van discretie en, of zij dan regeringsleider zijn of grenswacht, sommigen onder hen zullen die positie gebruiken om er zelf beter van te worden." Omkoping kan dus overal plaatsvinden. Twee voorbeelden. 1.: Invloedrijk Amerikaans columnist Armstrong Williams ontving van The White House $ 240.000 om toch vooral positief commentaar te geven op Bush' 'No Child Left Behind' wet. 2.: Reizend door de Ukraïne dien je te beschikken over een 'uitreis document', zodat je dit land ook weer kan verlaten. Als je nu echter de grenswacht $ 25,- betaalt, dan is dit document niet meer nodig. Shtraf, noemen de Ukraïners die vergoeding. Waar zou dat woord, shtraf, toch vandaan komen?
In Uganda bedragen de vergoedingen die ook wel bekend staan onder de noemer 'omkoping' 8% van de totale bedrijfskosten van een in dat land gevestigde onderneming. In Buenos Aires, Argentina, zijn de benodigdheden in een ziekenhuis 15% duurder dan men mag verwachten. Dit percentage is beinvloed door de bedragen die het ziekenhuis dient te betalen aan 'omkoping'. Een collega van de hiervoor genoemde Amerikaan A. Williams, Mrs. Maggie Gallagher, ontving van de Bush' Regering een vergoeding om het 'Healthy Marriage' program positief in haar columns te promoten. Toen zij hierop enige tijd later werd aangesproken was Gallagher zich, ook nog eens oprecht, van geen kwaad bewust. Wilt u een plaats in een restaurant dat zojuist is voorzien van 2 of meer Michelinsterren, en u vergat om te reserveren, dan wil het nog wel eens helpen om de maitre d'hôtel bij aankomst € 100 toe te stoppen.

Al zal u zelf dat laatste toch écht geen 'omkoping' willen noemen, hooguit een aardige geste, omkoping is 'iets' van alle tijden, van alle culturen en gebeurt dus zowel in armere als in rijkere landen. Het vindt zelfs zoveel plaats dat er een etiquette voor geldt. Misschien prettig voor u om dat te weten:

• => noem nooit, nee echt nooit het woord 'Omkoping'! Gebruik een ander woord, gebruik een eufemisme zoals het eerder aangehaalde shtraf bijvoorbeeld.
• => het is een uitwisseling van geld waarbij ieder argument redelijk is behalve: omkoping!
• => zie de uitwisseling van geld, deze omkoping zo u eventueel toch wilt, altijd los van de onderhavige transactie; stel de omkoping uit door later een, bij voorkeur bruine, envelop te laten bezorgen of betaal 'in vooruit' en vertrouw er op dat de 'omgekochte' alsnog de afspraak nakomt.
• => laat niet ostentatief uw mobi of uw pda zien, de 'omgekochte' zou kunnen denken dat u de transactie vastlegt.
• => verlang nimmer om een kwitantie. (nb: dat deze vorm van 'kosten' fiscaal aftrekbaar zouden zijn, dat valt in de categorie 'sprookjes')
• => tot slot: als u echt niets met 'omkoping' e.d. van doen wilt hebben, wordt dan zeker geen ondernemer en verlaat nooit meer uw woning.

Omkopen van ambtenaren, werknemers in arme(re) landen wordt vaak gezien als een 'bijdrage in hun levensonderhoud', in de rijkere landen kennen we daarvoor een speciale beroepsgroep: de lobbyisten. Maar ja, lobbyisten zijn dan ook wel noodzakelijk wil je als organisatie überhaupt 'iets' geregeld kunnen krijgen in de westerse politieke brij. Thomas Jefferson zei het in de 18e eeuw al: "The Government is Best, which Governs Least."

Deze en andere feiten en feitjes staan deze week in The Economist in het artikel: 'The Etiquette of Bribery'. Het artikel is leuk, lezenswaardig, praktisch en zeker geen aanklacht tegen 'omkoperij', 'het' hoort er gewoon bij. Sterker nog: omdat de hoofdredactie van The Economist zich ter dege bewust is van het omkopingsgevaar dat hun journalisten lopen als zij een scoop op het spoor zijn, huldigt The Economist in dezen de gedragsregel: "Any gift must be consumable in a single day. So a bottle of wine is acceptable, a case of wine is not."

Etiquette, toch echt 'iets' voor de feestdagen, niet waar?