‘De 1 zijn dood…..

.... is de ander zijn brood', zo blijkt nu bij ABNAMRO: 500 medewerkers op de afdelingen IT en Risicomanagement(!) mogen op het hoofdkantoor het veld ruimen en dat omdat hun collegae op de dealingroom juist nu vette bonussen ontvingen. O ja dan was er in de afgelopen periode ook nog zoiets als (extreem) duur vergaderen door de Hoofddirectie en dat allemaal leidde uiteindelijk tot een kwartaalresultaat van 'slechts' € 1.142.000.000 in de + , dat wel. Maar ja die aandeelhouderstevredenheid hé, zij ontvangen nu 'slechts' € 0,60 op hun aandeel.....
500 man / vrouw er uit en je vraagt je toch af of die 500 m/v direct of indirect geen bijdrage hebben geleverd aan het realiseren van de bonussen voor hun dealende collegae(?). De medewerkers van de IT afdeling die ervoor zorgden dat de dealers nog sneller hun deals konden sluiten ('It's speed that counts!'). De medewerkers van Risicomanagement die op hun vaak gedegen wijze de bokkensprongen van de mannen en vrouwen van de dealingroom binnen de perken hielden en zo de risico's, ook hun risico's, vermeden ('Niet zeuren hé! Die handtekening komt heus wel.'). Resultaat: feest in A'dam op de verdieping direct onder die van de Hoofddirectie want, mede o.i.v. gestegen aandelenkoersen, zijn de toegekende bonussen weer sky high! ('En de controles zullen straks minder zijn!') Oude tijden herleven. Intussen voorlopig minder feest in 500 woningen in Nederland. Maar, beste 500, niet getreurd: de historie leert ons dat m.n. binnen de financiële dienstverlening reorganisaties er toe leiden dat medewerkers die eerst het veld dienden te ruimen enkele dagen / weken / soms maanden later via uitzendbureaus weer hun oude plek terugvinden! En vaak nog tegen een hogere vergoeding ook. De kosten zijn dan voor De Bank wel iets hoger maar goed, 'voordat onze aandeelhouders dat in de gaten hebben.... en wie weet zijn de uit te keren bonussen aan de dealers over die periode weer iets lager?!'. Management by accidents, zo gezegd.

Jawel, het aansturen van een Grote Organisatie vanuit de Hoogste Verdieping is lastig, heel lastig. Soms raakt daardoor je blik op de werkelijkheid ook nog enigszins vertroebeld. Zo ga je tijdens reorganisaties vergaderen in het mondaine Gstaad; verstandig? 'Dit jaar doen we dat anders! We blijven in Egmond aan Zee.' Waarschijnlijk wordt het dan Huis ter Duin, en voor € 110 - € 200 / per nacht is het daar nog steeds goed toeven. (nb: zou het misschien een idee zijn om te vergaderen op het redelijk mooie hoofdkantoor van het zojuist verworven Banca Antonveneta? Het kost aanmerkelijk minder en zo houdt iedereen ook nog eens binding met de organisatie.....) En dat allemaal om de aandeelhouders tevreden te houden, 't is wat. Maar is dat ook écht zo?

Zo luidt 1 van de '7 Verrassingen voor een Manager': 'Aandeelhouders tevreden stellen is niet dé doelstelling'. De waarschuwingssignalen daarvoor zijn:

• => aandeelhouders beoordelen resultaten uitsluitend op de ontwikkeling van de aandelenprijs (realiseert u niet meer dan?)
• => analisten die geen verstand hebben van het Kern Bedrijf dwingen je tot beslissingen die het voortbestaan van het bedrijf in gevaar brengen (nb: het kan toch niet zo zijn dat er 1 verdieping onder u 'de Strategische Toon voor de Organisatie wordt gezet'.....)
• => de beloning van de directie hangt te veel samen met de ontwikkeling van de aandelenprijs (tja, lastig om daarvoor voor u een alternatief te vinden, misschien?)

& zo lijkt het een beetje de wereld op zijn kop en heeft in ieder geval het groen/gele schild het 'betrouwen' voor haar medewerkers verloren.