Dat mag niet!

Ik sta op het punt de parkeerplaats voor ons kantoor op te rijden. Voor mij rijdt mijn collega, die hetzelfde van plan is. Plotseling staat hij op z’n rem. Op gepaste afstand stop ik ook en zie dat een blokkade vanwege wegwerkzaamheden de doorgang verspert.

Een paar meter verderop staat een man in een oranje hesje wild te zwaaien. M’n collega begint zijn auto te keren en lijkt van plan om terug naar de weg tegaan. Ongeduldig als ik ben, rij ik langs hem heen de stoep op. Ik toeter naar mijn collega om mijn voorbeeld te volgen, maar hij is inmiddels weggereden. Nu gebaart de man in het oranje hesje wat ik zelf al bedacht had, dat we de parkeerplaats via de stoep kunnen bereiken.

Terwijl ik mijn auto aan de elekrische oplaadpaal koppel, komt mijn collega aangelopen. Ik vraag hem of hij die man niet zag zwaaien. “Jawel, maar dan moest ik de stoep op en dan rij ik liever een eindje om.” Natuurlijk, ik was ongeduldig en ben liever lui dan moe. Tegelijkertijd had ik niet veel keus. Ik rij elektrisch en moest mijn auto opladen en de oplaadpaal staat nu eenmaal op deze parkeerplaats. Als ik daarvoor een stoepje moet meepakken, dan doe ik dat zonder twijfel. Het gedrag van mijn collega vond ik merkwaardig. Wat gelooft hij over verkeersregels?

Verkeersregels zijn vergelijkbaar met processen en procedures binnen ondernemingen. Die zijn bedoeld om helderheid te verschaffen en een bedrijf in veilige banen te leiden. Maar dat wil niet zeggen dat we er blind op moeten varen. De regels zijn eronder meer ter bescherming van onszelf, maar daar moeten we een eigen invulling aan kunnen geven. De gemiddelde manager alias politieagent zal daar niet blij mee zijn. Als iedereen zijn eigen gang gaat, dan wordt het toch een chaos?

Bekijk het eens van deze kant: als we tijdens onze dagelijkse routine iedereen dwingen om altijd de regels te volgen, hoe gaan we er dan mee om als we een probleem tegenkomen? Mijn collega keert om en rijdt een stukje verder. Had ik ook kunnen doen, maar ik loste het anders op. Ik wist dat er over de stoep een doorgang was, er waren nergens voetgangers en ik kon me dan ook niet voorstellen dat ik door die paar meter over de stoep iemand in gevaar bracht. Ik hield me evenniet aan de procedure en handelde naar eigen inzicht.

Hoe zou een onderneming eruitzien als we vaker dat ene stoepje pakken? Welke innovaties of efficiëntieverbeteringen zouden dan ontstaan? We zullen het nooit weten zolang we strikt de regels blijven volgen en overtreders vermanend toespreken: “Nee, nee. Ho ho, dat mag niet. Dat schrijft de wet voor!”