Cultuur deel II ("Werken vanuit vrije wil")

Net terug uit de States ervaar ik dat er op column genaamd: "Cultuur?!" geen reacties zijn gegeven. Wil dit zeggen: "Wie zwijgt stemt toe?"

Hmmm, ook lees ik de stukken van andere gastcolumnisten op  managementpro.nl. Interessante onderwerpen over "Leidinggeven" (OOK door vrouwen).

Wat mij dan weer opvalt dat het hier alleen maar om "Culturen" gaat die niet samenwerken en/of hier niet mee bezig zijn. Interessant is te zien hoe vastgeroest dat wij aan regeltjes zitten die, uitgevonden door anderen, zich steeds verder uitbreiden enz.

Deze dwangmatigheden hebben een tegenovergesteld effect en dat is: Dat mensen onder druk komen te staan in een werksituatie. Verplichtingen in de vorm van POPS, opleidingen, vergaderstructuren, agenda's inplannen via Outlook door anderen dan zichzelf, enz.

Met andere woorden, mensen worden overstelpt met dwangmatige, stressfactor-achtige omgangsvormen en regeltjes. Niemand vraagt om dwang.
Werken vanuit vrije wil is héél ver te zoeken en heeft niets te maken met menselijkheid of met het individu ‘Mens'.

Een mens werkt en dat is een héél belangrijk deel van zijn leven. De kwaliteit van dit leven wordt dus in grote mate bepaald door de werkomgeving waarin hij zicht bevindt en de vreugde die hij daarvan ondervindt. Als hij daarentegen verdriet, stress ofwel on-vreugde ervaart dan werkt dit ook door op zijn privésituatie. Dus, dit gaat ten KOSTTE van het welzijn van deze mens in zijn leven. Net zoals eten drinken, slapen, seks, uitgaan, vakantie vrije tijd, is ook werken een (héél groot) DEEL van iemand zijn dagelijkse leven.

Zelfontplooiing vanuit vrij wil, in de ruimste zin van het woord, is dus belangrijk voor het welzijnspotentieel van de (werkende) mens. Een mens is dus bereid iets te doen als zijn "EIGEN WIL" dat zegt vanuit een vrije keuze.
Een eigen inbreng, eventueel in een nieuwe omgeving en/of werkkring, is dan op zijn plaats. Eigen inbreng= "Vanuit vrije wil en overtuiging iets doen".

Het valt op dat veel mensen wel het papiertje (diploma) hebben maar niet de passie. Hierbij is het bij het behalen van zo'n papiertje, kopiëren en plakken aan de orde van de dag.

Hoe bvb een sollicitatiebrief geschreven ‘MOET' worden is een regeltje en zegt niets over de creativiteit van de sollicitant, noch wordt dat op prijs gesteld.

Sollicitatietrainingen zijn aan de orde van de dag, waarbij men zich kan afvragen wat dat over de persoon in kwestie zelf zegt. Dit is een "trucje" wat hij geleerd heeft tezamen met de overige sollicitanten in het land.

Allemaal hetzelfde dwangmatige patroon. Zelfs alvorens men bij een nieuwe werkgever begint.
Wie het beste toneel weet te spelen, goed weet te kopiëren en overtuigend overkomt, wint. Een diploma is een gegeven dat iemand een bepaalde (veel te brede) opleiding heeft genoten (al of niet dwangmatig, of uit het niet weten wat werkelijk levensvreugde op zal leveren inzake werk). Geef mij maar de professionele hobbyist, die gericht en met passie een beroep beoefend en zich volledig (vrijwillig) op die taak heeft toegelegd. Hoeveel (echte) talenten zitten er niet thuis en komen niet aan de bak OMDAT ze geen toneel WILLEN spelen? Regeltjes, regeltjes en nog eens regeltjes die ons verder (dwangmatig) van het doel afbrengen als er naartoe.

Hobbyisten werken vanuit vrije wil. Iemand met een diploma niet (niet altijd).

Als iemand niet weet of hij/zij nog wel uit vrije wil handelt en zich meer verlaat op uitspraken en/of indrukken cq indoctrinaties door derden (ook in of vanuit privé culturen) kan altijd geholpen worden. Zodat keuzes vanuit voornoemde alsnog gemaakt kunnen gaan worden, dus vanuit vrije wil. De auteur van dit artikel is o.a. in de USA opgeleid om deze persoonlijkheidsontwikkeling te kunnen onderrichten. Werken en leven vanuit vrije wil behoort tot ieder zijn mogelijkheden.