Burst Your Bubble deel 3 Macht en Onmacht. Zijn wij blind of…….?

De aanvang van dit artikel roept vraagtekens op, dat is de bedoeling dus lees alstublieft verder.

Hokjesgedrag (je hoort daar, of daar, thuis) wordt bekrachtigd door de crisis en ook de onmacht die hierdoor ontstaat. Omdat voornoemde crisis ook voor mij geldt, betekend dit dat mijn business op dit moment te weinig inkomen genereert. (Online conflictafhandeling.)

Niet dat er geen conflicten zijn, want ik ben ervan overtuigd dat die er meer zijn dan ooit, maar omdat ik de mening ben toegedaan dat onmin en stress, die conflicten nu eenmaal met zich meebrengen, op dit moment stilzwijgend geaccepteerd worden omdat men angst heeft zijn/haar baan te verliezen (onmacht). Hierdoor ontstaat heersen, beheersen en of overheersen door werkgevers (macht). Ik ben dus opnieuw aan het solliciteren voor een parttime baan of een baan van tijdelijk aard. Hierdoor merk ik dat ik niet meer gewenst ben en dat er aannames plaatsvinden. Zoals bijvoorbeeld; hij zal wel te duur zijn en/of hij is waarschijnlijk niet flexibel genoeg.

Ik ben 57 en dat is, zo zegt de tendens, voor de arbeidsmarkt veel te oud (onmacht). Echter een werkgever mag niet op leeftijd discrimineren en zal dus nooit toegeven dat leeftijd een probleem is en dit wordt, bij navraag, altijd ontkend (macht). Dan blijkt ook nog dat over de expertises, vermeldt in mijn CV, heen wordt gelezen. Met 57 is de vermelding van mijn loopbaan nogal veel en veelzijdig en wordt door menig recruiter, consultant of HRM medewerker niet ‘gelezen’.

Daarbij, werkgevers zijn bang om een ‘Ondernemer’ aan te nemen omdat die weleens teveel tegengas zou kunnen geven (onmacht).
Ik loop dus persoonlijk tegen deze tegenstellingen en daardoor onmogelijkheden aan. Niemand die zegt of durft te zeggen: “Meneer Duivis, stop met solliciteren want het heeft geen NUT!!”(onmacht).

Voor een ouder iemand die een uitkering heeft is dit sowieso geen optie, want door niet te solliciteren stopt zijn uitkering (onmacht).

Tegenstellingen

“De beste stuurlui staan aan wal” is een spreekwoord dat in dit geval nog eens echt waar is ook!!! Ouderen met kennis staan aan de kant en worden niet meer toegelaten als zij ouder zijn dan 40 (onmacht). Een werkende oudere moet doorwerken tot zijn/haar  67^ste.  Jongeren studeren door en komen, wanneer zij het niet halen, zonder diploma op straat te staan(onmacht). We halen arbeiders vanuit goedkopere landen en deze ondermijnen met hun veel lagere tarieven de ZZPers in eigen land (onmacht). Voornoemde jongeren die geen beroepsopleiding hebben genoten en dus ook aan de kant staan zorgen hierdoor ook niet voor een oplossing in die richting (onmacht).

Kapitaal- en kennisvernietiging door heersen, beheersen en overheersen

Waar we dus aan doen is dus kapitaal- en kennisvernietiging door te heersen, beheersen en overheersen. Want ouderen die aan de kant staan dragen niet bij aan de maatschappij (onmacht). Uitkeringen voor diezelfde groep moeten echter wel door diezelfde ‘werkende’ maatschappij worden betaald (macht).

Bedrijven hebben de tijd en het geldt om te wachten op de juiste persoon die zich zelf aanmeldt (macht door heersen, beheersen en/of overheersen).

De situatie is echter nog nooit zo geweest als de huidige, er komen steeds minder jongeren en er ZIJN meer ouderen. Men streeft ernaar alleen jongeren aan te nemen terwijl er voldoende gekwalificeerde ouderen zijn die in willen leveren, maar het met een uitkering moeten doen. Macht door heersen, beheersen en/of overheersen zorgt voor onmacht maar ook voor onmogelijkheden.