Ik heb het artikel met toch wel verbazing tot mij genomen, de richting van de auteur is kristalhelder: ik gooi even in een artikeltje de knuppel in het hoenderhok, is dat ook weer opgelost, volgende artikeltje.

Een bedrijf dat vandaag de dag wil overleven, kan het zich niet permitteren om de beste als eersten weg te laten gaan. Op een serieuze managementsite zie ik toch liever serieuze, wèl genuanceerde artikelen.

Herkenbaar wat hier geschreven is. Vroeger begon je op de werkvloer en kwam je door inzet en kwaliteit bovendrijven. Als manager had je dus het voordeel dat je die werkvloer en wat daar leefde ook kende. Management kwam veelal uit eigen kweek. Dit soort trajecten kom je nog steed tegen, ook bij grote ondernemingen als bijvoorbeeld Shell en Unilever. Zij coachen hun management van bottom naar top. Zie daar hun stabiliteit. Maar bij veel bedrijven zie je momenteel dat management van buitenaf komt en zich omhoog hopt voor een paar euro per uur meer en een "dikkere" auto. Ze hoppen zich vaak hun eigen incompetentie in maar verbergen dat kunstig achter veel blabla onder het motief dat ze met hun werkwijze heel succesvol waren bij bedrijven x, y en z (op zich al een veeg teken dat ze al zoveel bedrijven achter zich hebben gelaten). Een soort variant op "The Peter Principle". De betrokkenheid bij het bedrijf van dit soort managers laat ook vaak te wensen over.

Ik bedoel "Een bedrijf dat vandaag de dag wil overleven, kan het zich niet permitteren om de besten als eersten weg te laten gaan."

Wat overigens niet wil zeggen dat ik het voor 100% met de auteur eens ben.

Dus als de auteur er over 40 à 50 jaar nog eens een serieus "genuanceerd" sausje op zou kunnen doen, zou het artikel nog beter zijn.

Fantastisch stuk die het probleem duidelijk weergeeft.
De oplossing? Ik denk niet dat die er is. Helaas is er een te grote club "leiders" die graag het kaartenhuis van lucht in stand houdt.