De verklaring ligt voor de hand. De manager is in het leven geroepen om de met begrip van het primair proces, de grote lijnen van de organisatie te bewaken en door te zetten. Inhoudelijk is zijn taak gewenst gedrag te bevorderen, en maatschappelijk aberrant gedrag te voorkomen. Nu steeds meer sectoren in het licht van de schijnwerpers van de snijtafel komen te liggen, komt de manager steeds meer in een kwade reuk. In het beste geval valt hem/haar een stuitend gebrek aan inzicht en overzicht te verwijten. In het slechtste geval is hij zelf de aanjager van aberrant gedrag. Sturend in de richting van zijn eigen portemonnee en met kadaverdiscipline werkend voor de de korte termijnbelangen van per definitie gewetenloze, want anonieme aandeelhouders.

Column naar mijn hart. Het is verleidelijk om de handschoen op te pakken in een poging tot professional-bashing. Niet voor niets klinkt het hardste geklaag uit sectoren als onderwijs en zorg. Daar waar nog te vaak het management juist wordt bedreven door voormalige professionals, die wat anders wilden of waarmee de instelling iets anders moest. (Managers worden niet gemaakt op cursussen). Dat organisaties veel managers hebben wil nog niet zeggen dat ze goed gemanaged worden. Maar genoeg.

Onder het mom van management doen mensen elkaar en hun teams verschrikkelijke dingen aan. Maar het heet ook management wanneer schitterende teamprestaties worden gerealiseerd en de mooiste organisaties worden gebouwd. Ook in de genoemde sectoren.

Eens met de oproep. Maar antwoord met je voeten, managers. Trots, maar niet onaantastbaar. Aanwezig en aandachtig. Haal het beste in elk van je mensen naar boven. Wees duidelijk en direct en tegelijk dienstbaar en dankbaar.

Aks weerwoord wil ik graag verwijzen naar een eerdere tekst van mijn hand, hier de link: http://hollandsglorie.wordpress.com/2012/06/13/gezocht-leider-uh-lijder/

nog maar een eerder geschreven tekst, over de geneugten van Taylor en de onzin die zelfmanagement heet: http://hollandsglorie.wordpress.com/2011/06/04/een-onsje-minder-zelf-graag/

Daar gaan we weer:

http://www.mt.nl/90/66840/management/sp-is-kampioen-managementbashen.html

Het is niet de professional die onder druk staan maar de manager. En voor een belangrijk deel is dat ook terecht en dat verklaart de oorverdovende stilte. Het is wel belangrijk om het begrip manager goed te duiden. Managers zijn letterlijk vertaald beheerders. Er zijn ook (bedrijfs)leiders met het label manager (omdat dat tot enkele jaren terug zo sexy was) maar dat zijn geen echte scientific managers omdat ze zich niet beperken tot het bewaken van enkele elementen (zoals kosten, ziekte, book-to-bill, voorraad, enz.) maar ook aanwezig zijn op de werkvloer en betrokken zijn met wat daar gebeurd. De besten stellen zich daarbij dienstbaar op om de productie zo efficient mogelijk te laten verlopen en stellen daarnaast doelen ter verbetering van de prestaties.

Tot 1911 toen management werd uitgevonden door Taylor hebben bedrijven eeuwenlang zonder managers kunnen bestaan. In de jaren 50 van de vorige eeuw is het fenomeen managers komen overwaaien naar Nederland en langzamerhand hebben de meeste grote organisaties zoveel managers dat de ene helft van de mensen de andere helft zegt wat ze moeten doen. Het is daarbij bijzonder dat er nog steeds allerlei management principes worden gebruikt en zijn geaccepteerd zonder enig betrouwbaar/wetenschappelijk ondersteunend bewijs voor hun werking. Sterker nog er is steeds meer wetenschappelijk bewijs dat management juist niet werkt.

Goeddraaiende (familie)bedrijven gaan vaak failliet als er door gebrek aan opvolging een manager aan het hoofd wordt gezet. In de thuiszorg draat het tegenwoordig om spreadsheets in plaats van om clienten. Dankzij de managers krijgen mensen een luier om terwijl ze niet incontinent zijn, maar omdat de professionele medewerkers het gewoonweg niet binnen 2 minuten en 15 seconden redden om iemand naar het toilet te helpen. Iedereen kent uit eigen omgeving wel meer excessen en problemen die door management worden veroorzaakt waarbij de spreadsheet het wint van verstand van zaken.

In plaats van managers moeten bedrijven weer klantgerichte leiders krijgen (visionairs die de lange termijn in het oog houden in plaats van de jaarlijkse target op onzinnigheid). Waar zijn de chefs gebeleven die vanuit kennis en praktijkervaring kunnen coordineren?

Misschien eens aardig om in deze recessie te kijken naar bedrijven die het nog steeds goed doen en bedrijven waarmee het niet goed gaat en te ontdekken dat er een relatie bestaat tussen managementdichtheid en underperformance. Het is geen onzin wat Weggemans, Mintzberg, Wijffels, de Waal enz. zeggen.