Onlangs kondigde onze minister van Financiën aan de Belastingdienst op te knippen. Voortaan gaat een deel van de fiscus zich bezighouden met het innen van belastinggeld, en een ander deel met het verstrekken hiervan. Zo ontstaan er twee min of meer zelfstandige units, die veel efficiënter te werk kunnen gaan. Bovendien zou door de aanstelling van een extra staatssecretaris, de slagkracht van de gehele dienst een flinke impuls krijgen. Maar of daarmee definitief een eind komt aan de malaise bij de fiscus is nog maar de vraag.
Ondanks deze goede voornemens is het lek nog lang niet boven. De Belastingdienst gaat nog steeds flink gebukt onder het verleden. Enerzijds heeft dat te maken met personeelstekorten, die steeds minder goed kunnen worden opgevuld. Mede door de concurrentie uit het bedri...
In plaats van overal externen voor in te schakelen, kunnen organisaties met voldoende omvang en expertise het beter in eigen huis zoeken.
De medewerkers zelf weten heel goed waar de schoen wringt en hoe het opgelost kan worden.
Dat geldt niet alleen voor het ICT-verhaal, maar zeker ook voor de organisatiecultuur.
Het enige wat daarvoor nodig is, is de moed van de top om zich open en kwetsbaar op te stellen, en een vertrouwensband aan te gaan met de eigen mensen, waardoor men elkaar weer serieus kan gaan nemen.
Dat daarvoor een pittige vernieuwingsronde in de top en bij het middenkader nodig is, en dat bestaande/nieuwe afdelingen (ICT en Organisatiecultuur) met eigen mensen moeten worden opgericht en opgeleid, is misschien een berg om tegenop te zien, maar het is het enige wat echt gaat werken.
Belt u mij trouwens niet, ik heb geen tijd.
De ICT problemen stapelen zich op. We zullen afscheid moeten nemen van deze legacy. Anders is er geen beginnen aan. Men zal weer trots moeten worden op het functioneren van ons belastingstelsel.
De politiek draagt daar een grote verantwoordelijkheid voor. Men zal als de wideweerga een drastische vereenvoudiging van het stelsel moeten realiseren. Plannen daarvoor zijn al opgesteld. Het komt nu aan op de nodige bestuurlijke kracht.
Een goede aanpak van het nieuwe ICT-systeem zal aan de volgende drie voorwaarden of principes moeten voldoen:
1. De opdrachtgever en de verantwoordelijke directies pakken de verantwoordelijkheid voor het resultaat metterdaad op. Ze toetsen elke stap op praktische uitvoerbaarheid.
2. De leverancier wordt afgerekend op zijn prestaties. Bij falen van de toets onder 1 en 3 betaalt de leverancier het gedeclareerde bedrag terug.
3. Opdrachtgever en leverancier zetten het project zodanig op dat het transparant en stap voor stap tot de gewenste resultaten leidt. Elke stap heeft een directe toegevoegde en bruikbare waarde voor de eigen mensen in de uitvoering.
Dit lijkt op het eerste gezicht voor de hand liggend en haalbaar. Toch blijkt het er vaak niet van te komen. Met name de verantwoordelijkheid voor het verandertraject blijft te onduidelijk. Hoe bestaat dat? Geen wonder dat het dan zo vaak mis gaat! Lees waarom opdrachtgevers en leveranciers hier omheen lopen in het Dossier ICT=projecten bij de overheid. https://www.managementsite.nl/dossiers/ict-projectmanagement-overheid-it-projecten
De conclusie is: Ga nooit in zee met firma’s of consultants die zich niet stevig confirmeren aan deze drie principes. Verbreek meteen het contact als men het ‘oh zo complex’ vindt. Dan zullen we eens zien hoe snel dit allemaal wél kan.