Ferrie,
Je raakt een onderwerp waar ik kotsmisselijk van word en waar ik mij als marketeer plaatsvervangend kapot voor schaam. Reclame mensen noemen het “de kunst van het verleiden”. Ik noem het professionele misleiding, kunstig manoeuvrerend in het niemandsland tussen wet en ethiek.

De trukendoos van, met name, de grootgrutters overtreft die van illusionisten met straatlengtes. Het leuke is dat alles gewoon zichtbaar is in de winkel. Als je goed kijkt, tenminste. Facings (producten op ooghoogte neerzetten) kan je zíén als je een beetje wakker bent. Er zijn twéé facings: één voor de volwassenen op 1,60 meter +/- 15 graden en één voor de kleintjes op 1.10 meter hoogte +/- 15 graden. Op die onderste liggen snoep (logisch) maar ook honden en kattenvoer (hé ???). Tja, da’s logisch, als kinderen blijken de beslissers te zijn die je natuurlijk ook als doelgroep in de reclame adresseert. Slim? Moeah, is nèt over het randje vind ik. Impuls artikelen bij de kassa? Je weet wel: al die onnodige rommel inclusief snoep voor een prikkie. Dus wat doe je als je je verveelt in de rij? Hoppa, in het mandje. En als JIJ het niet doet, dan de kiddo’s wel. Maar uit onderzoek blijkt dat mensen die dingen weer terug gaan leggen als ze langer dan 3 minuten in de rij staan. Een optimaliseringsprobleem. Geoorloofd? Ja. Slim? Ja. Mooi? Neen!!!

En dan die ronduit beledigende spaarakties. Natuurlijk snapt die alleenstaande moeder met “tig” kinderen best wel dat ze gepiepelt wordt waar ze bij staat. Maar wat doe je met een minimum inkomen plus wat zwart betaald poetswerk hier en daar? Je hebt gewoon geen en je incasseert de belediging, anders laat je toch gauw een paar euro per week liggen. Zo zit dat.

De professionele inkoper
Er is een groot verschil tussen verkopen aan een consument en onderhandelen met een professioneel getrainde en gepokt en gemazelde inkoper. Als je dit soort slimmigheidjes probeert uit te halen in een professionele omgeving is het snel afgelopen met je. Voorbeeld?

Een automatiseringsbedrijf deed offerte voor een groot aantal PC’s, software, installatie, service en training. Of de offerte ook gespecificeerd kon worden naar deze indeling. Natuurlijk volgde er een stevige onderhandeling over de prijzen en condities.
De (zeer professionele!!!) inkoper zette in op de prijzen van de hardware: vééél te hoog, factoren boven de goedkoopste van de andere twee. De verkoper zag het gevaar niet aankomen en offreerde de hardware op inkoopsprijs. Het verlies zou teruggehaald worden over de andere componenten van de offerte. En ja hoor, hij kréég de order en ook bijna ontslag: hij mocht leveren. Klein detail: aléén de hardware, take it or leave it. Nou, en wat doe je dan als je wil inbreken in een markt en je hebt broodnodig een referentie nodig die klinkt als een klok? Juist, leveren dus.

Andere invalshoek
Als een inkoper fringe benefits geniet bij een leverancier, hoef je niet lang na te denken over de vraag: van WIE zijn die fringes dan? Juist, vanr de baas, van het bedrijf. De inkoper pleegt ordinair diefstal dus en zijn reputatie duikt daarmee van “impeccable” naar “onbetrouwbaar”. Zou bij mij reden zijn voor een “op staande voetje”. Bureau Hoffman is erin gespecialiseerd.

Televisie
Is het de lezer wel eens opgevallen dat reclameblokken over de (wettelijk bepaalde!!!) 6 minuten heen schieten? Of dat ze de tijd “versnijden” over een avond? Dat het geluid ineens véél harder is dan daarvoor? Zijn technische normen voor, dat wel, MAAR DIE DEUGEN NIET. En de reclame voor eigen programma’s? Wordt die gewoon betaald zoals elke adverteerder of van uw en mijn kijkgeld contributie GESTOLEN?

Het “Nivea-effect”
Lang geleden vergeleek de consumentenbond alle toen op de markt bestaande zonnebrandmiddeltjes. Voor de prijs werd alles teruggerekend naar de hoeveelheid werkzaam product. ALLE topmerken cosmetica waren factoren duurder dan anderen. En de beste volgens de gevolgde meetmethode? Nivea. Kijk, dat merk kan bij mij niet meer kapot.

Innovatie
Waarom wordt er niet ECHT geïnnoveerd in de reclame? Waarom kijken we al 100 jaar aan tegen dit soort bloedarmoede concepten? Waarom voetschimmels, maandverband en incontinentie rond etenstijd? Waarom is elke volgende zgn. “innovatie” een NOG slimmere toepassing van dingen waar de arme consument al tot in den treuren mee verveeld is. En dat elke dag weer en . . . elke keer hetzelfde spotje met dezelfde botte boodschap?

Het antwoord op dit soort vragen is “de consument”. We laten het ons collectief tandenknarsend aanwrijven en wat DOEN we? NIETS!!!. Doe nou toch het enige dat je kan doen als consument: stem met je voeten.

Likkers en plakkers? Dat moet een spelfout zijn. “Flikkers en pakkers” zul je bedoelen.
Ik denk dat het tijd wordt voor een code of conduct met een messcherpe jurische appendix.
En de “Grote Groene Grotten Griezels”, die dit soort opzettelijk misleiding uitbroeden? Nou, gewoon, “3 x kielhalen, 2 x betalen”

Groet,
Jos Steynebrugh
Innovatie Consulent
www.changeenhancement.nl