U, beste leidinggevende, bent goed in loslaten. Ik kom daarop omdat de directeur van Blanchard Nederland mij eens vertelde dat verreweg de meeste managers in stijl 4 leidinggeven. Voor degenen die het model niet helemaal scherp meer voor ogen heeft: u bent goed in delegeren. Of wat u onder delegeren verstaat. U schetst de hoofdlijnen, roept een budget en trekt zich terug. In de auto van A naar B denkt u vaak: die mensen redden zich wel. Of misschien denkt U vrijwel niets over uw professionals, dat kan natuurlijk ook. U heeft meer dingen aan het hoofd.
Bovenstaande zou natuurlijk geen enkel probleem zijn als dit 'loslaten' helemaal passend zou zijn bij wat de professional kan en wil. Maar wat blijkt nu, zo hoorde ik in het gesprek met de directeur: De meeste professionals willen om te groei...
Hartelijke groet van een collega!
Hoe denk jij dat het komt dat managers het moeilijk vinden om hier voor open te staan op de werkvloer?
En wat is volgens jou nodig om het instinctief vermijden van 'gevoeligheden' op het werk te doorbreken?
In mijn ogen ligt het antwoord besloten in het over het algemeen zoeken van antwoorden en oplossingen buiten onszelf, in plaats van in onszelf. Het is de weg naar binnen die de kracht geeft die we nodig hebben. Die de kracht geeft voor ware zelfverzekerdheid.
( zie ook mijn blog: Blame in it on the manager : het nieuwe werken, de hype voorbij. Dan liever een spiegel! (http://www.ik-identity.com/seminars/blame-manager-het-nieuwe-werken-de-hype-voorbij-way/%20/) )
Ik ben benieuwd naar jouw kijk hierop,
groeten Yael, auteur van het werkboek "wie ik wil zijn, onvoorwaardelijk goed genoeg"