Leiding geven aan verpleegkundigen, boekhouders en chauffeurs is toch echt een vak apart. Natuurlijk moet je weten waar je over praat, maar bovengenoemde beroepsgroepen zijn deskundig genoeg om op professionele wijze inhoud te geven aan hún vak, daar hebben ze geen leidinggevende voor nodig. Dat de term leidinggevende daardoor ongelukkig is gekozen, vind ik een bijkomstigheid. Noem het een coach, iemand die faciliterend is, een sparringpartner, een spiegelaar, of een klankbord. Het is toch de inhoud die er wordt gegeven aan het vak van leidinggevende en dat heeft vaak weinig met de vakinhoud te maken van de genoemde beroepsgroepen. De inhoud wordt eigenlijk bepaald door de zelfsturendheid van die professionals...

Even afgezien van de gedachtenspinsels over leiding geven, leiding krijgen of leiding nemen, laten we het voor de duidelijkheid even de baas van de professionals noemen.

Het is mijn ervaring dat je als baas àltijd de kennis van je medewerkers moet laten meewegen. Doe je dat niet, dan blijft 1 + 1 = 2 en het zou ook zo maar 4 of 5 kunnen worden. Hiervoor hoef je niet perse op gelijke voet te staan. Hiervoor moet je wel écht willen luisteren en in gesprek willen gaan.

Het is handig als je als baas ook zelf professional bent want dan kan je met verstand van zaken meepraten. Tegelijkertijd schuilt er ook een groot gevaar in. Bazen van professionals zijn meestal erg overtuigd van hun eigen gelijk en kunnen moeilijk luisteren en in gesprek gaan.

Jeroen Engelaer leert middenkader succesvol in het leiding geven.

Volgens mij is de term eigenlijk leiding verdiener -
ik kom van buiten de organisatie wordt in een leiding verworven positie gezet. Maar dat maakt je niet automatisch de baas -

Ik vind dat je niet zelf een specialist hoeft te zijn. In mijn vak (technisch management) ben ik wellicht een professional, maar dat houdt niet in dat ik alles zelf ook moet kunnen. Ik moet wel genoeg bagage hebben om de aangedragen oplossingen met mijn mensen te kunnen bespreken, ze uit te dagen of alles er wel is uitgehaald en of deze oplossing in de bedrijfspolicy past.

Wanneer er geen oplossing lijkt te zijn draag ik wat aan (hetgeen niet per definitie de oplossing is) om daarna samen te besluiten wat er moet gebeuren - komen we er dan nog niet uit, dan neem ik de beslissing.

Ik denk dat daarmee meer draagvlak wordt gecreerd binnen mijn eigen afdeling tenminste. Op moment dat een oplossing in onze fabriek moet worden uitgevoerd is er nog een weg te gaan -