"Dienend leiderschap", is de laatste trend bij Westerse bedrijven maar in de rest van de wereld is de "baas" nog altijd de baas. Ofwel hiërarchie en autoriteit vaak in combinatie met senioriteit en afkomst zijn bepalend. Als je opgroeit in een samenleving waar je vanaf je vroegste jeugd hebt leren gehoorzamen, kritische vragen en kritiek in het algemeen worden ontmoedigd, je de autoriteit van ouders, senioren en docenten als vanzelfsprekend accepteert, dan krijg je dat er nog moeilijk uit. Om als manager of leidinggevende serieus genomen te worden zul je dus (ook) autoriteit moeten uitstralen.
"Wat ik van mijn Vietnamese gesprekspartners leerde is dat je gewoon moet zeggen waar het om gaat." "Waar het om gaat", wordt in landen als Vietnam (en het grootste deel van de wereld) dan ook vaak heel anders gepercipieerd omdat voor hen heel andere waarden relevant zijn, terwijl hun "high context"communicatie (ofwel zeggen wat de ander graag wil horen) i.p.v. recht voor je mening uitkomen, het elkaar begrijpen en effectief samenwerken er niet gemakkelijker op maakt. Culturele sensitiviteit en kennis van communicatiestijlen plus specifieke kennis van de landen en achtergrond van de mensen waarmee je samenwerkt, zijn onontbeerlijk.

Ik vond dit een zeer interessante bijdrage, waarvoor dank. Een aantal (opgesomde) kwaliteiten lijken mij op dit moment inderdaad 'universeel'. Mijn voorbehoud betreft de toekomst, waarin per definitie niets universeel is omdat niemand kan voorspellen wat er dan nog universeel zal zijn. Het zogenaamd 'universele' is in onze geschiedenis reeds bij herhaling niet meer dan tijdelijk gebleken, niet in het minst in de economie, de psychologie, de filosofie en de moraal. Zeker in combinaties daarvan. Mijn grootste kritiek is echter deze : wanneer het vernoemen van macht in leiderschap nog steeds een westers taboe is, dan is geld nog steeds een dubbel taboe. Waarom wordt geld hier opnieuw niet vernoemd ? Al deze sublieme leiderschapskwaliteiten vallen in het water wanneer zij gepaard gaan met een clandestiene financiële uitbuiting van medewerkers, en met een adembenemende ongelijkheid van bezit.

Het is dus wachten op de eerste CV van gelijk welke 'authentieke' manager die schrijft : 'Ik heb over een periode van X jaar Y aantal medewerkers financieel uitgebuit'.

Zo lang ik nergens zulk een bewijs van ware authenticiteit heb gelezen, is er voor mij alleen maar sprake van schijnauthenticiteit, en schijnmoraal. Geld weglaten in dit discours is minstens de mogelijkheid tot uitbuiting openlaten. Dat is wel het omgekeerde van universeel, maar niet van selectieve ethiek.