Hilda,
Met grote interesse je stuk gelezen en herlezen. I am puzzled: je eindconclusies kan ik onderschrijven, maar de weg daar naar toe: mijn God, wat een onnodige risico’s wil jij lopen? Ik antwoord je hier “in de kantlijn” a.h.v. een paar quotes die je maakt.

Quote: Lastig zijn is nuttig!
Kán nuttig zijn, zou ik zeggen. Is afhankelijk van een heleboel variabelen van doelstelling, samenstelling deelnemers, vaardigheid van de facilitator en inrichting van de groep.

Quote: ‘Lastig zijn’ is de voorloper van een heel prettig resultaat”
Helemaal niet per sé. Zelf word ik vaak een lastpak of bemoeial genoemd. Vaak eindigt dat in iets moois, maar soms ook niet. It’s all in the game. Als je als groepsleider/facilitator geen risico’s durft te nemen, blijf je knoeien “in de marge”.

Quote: “Lastig zijn is een signaal dat je ergens mee worstelt”
Helemaal niet per sé. Het kan zijn dat je je ergens (terecht!!!) aan ergert. In zo’n geval kun je opteren voor een heleboel “rollen”. Ik noem er een paar in willekeurige volgorde: dorpsgek, leider, clown, hofnar, facilitator, luchtfietser, inventor, guru, consultant, buitenstaander, second opinion etc etc.
De rol die je kiest is kan per situatie verschillen: al naargelang het probleem, de doelstelling, de samenstelling van de groep, de omstandigheden/situatie etc.

Quote: De oplossing!
Dè oplossing bestaat niet. Vaak is er een bundel van oplossingen met elk zo hun vóórs en tegens!.

Quote: Jong geleerd = oud gedaan!
Oneens: “Jong geleerd = oud zeer” zeg ik wel eens. Vooral bij oudere of seniore medewerkers

Quote: “Harmonie”.
Oh, wat háát ik dat woord. Ik krijg beelden van majorettes die vreselijk hun best doen met het gooien van de baton, koperblazers die er NET naast zitten, doldrieste trommelsagers die thuis niet mogen en een dankbaar publiek dat videofilmpjes maakt en een opstellenschrijver die voor een locale krant verslag doet. Grapje. Maar in de persoonlijke interactie is het vaak ook niet “kosjer”. Harmonie? Waartoe vraag ik dan. Voor de goeie vrede? Conflict vermijden? Iets te verbergen? Wat? Wát? WÁT?
Harmonie voor mij is éérst krabben, dan schuren en pas daarná verven. Varianten als “stroop-op-stront”, “aaipoes-rot-kat” of “dagprijs” werken niet.

Bonding
Conflict is niet hetzelfde als “oorlog”. Ik heb ervaren dat een goed doorgewerkt “conflict” kan eindigen in “bonding”. Niet dat je elkaar snikkend in de armen moet huggen, maar desnoods.
“Een goed feest begint met een ruzie” zegt men op de Balkan. Nou, da’s logisch: als je 450 km op een ezel hebt afgelegd om naar een feest te komen wil je wel even praten met degene die 5 jaar geleden met z’n dronken kop je vrouw (eveneens niet rijvaardig) “heeft gepakt”, toch?

Professionele Lastpak
Doe wat je durft te zijn: een CEO-fluisteraar, een “Jazeker, de management preker” of gewoon jezelf?
Wees gerust lastig. Zo lastig als nodig is, maar . . . kijk uit dat jouw “lastig zijn” niet bij JOU hoort ipv bij “de groep”. En datzelfde geldt voor “zachtheid”, “mildheid” “zoeken naar harmonie”.

Quote: “Als je lastig bent, steek je je nek uit”
Helemaal mee eens.

Groet,
Jos Steynebrugh
Marketing & Innovatie Consulent
www.changeenhancement.nl

Veel "lastige mensen" werden inderdaad als kind niet gehoord. Niet serieus genomen en geen rekening mee gehouden.

Vaak zijn die kinderen afkomstig uit een gezin met een of meer ouders/verzorgers die narcistische trekjes, of een narcistische persoonlijkheid, bezitten.

Als volwassen medewerkers in een organisatie werkt dit door. Met de vroegere ervaring van het niet gehoord zijn, zullen ze de neiging hebben om misstanden in werk op een heftige manier aan de kaak te stellen. Heftig, omdat ze gewend zijn niet gehoord te worden en op deze (versterkte)manier hun boodschap over te brengen. Opdat ze vooral wel gehoord worden. Dit voert dan weer vaak tot conflicten; waarom moet het zo heftig?

Lastige mensen met een achtergrond als hierboven geschetst, hebben moeite met politiek bedrijven. Ze zijn gewend om in conflictsferen te verkeren en dat voelt "veilig".

Lastige mensen zijn niet bang voor de consequenties van hun boodschap, maar hebben de vrees niet gehoord te worden.

De kunst is om lastige mensen in hun "veilige modus" te krijgen, zodat ze hun boodschap met meer tact en souplesse leren over te brengen. Daarvoor is het noodzakelijk dat de collega of leidinggevende het probleem herkent en lastig gedrag niet als een aanval ziet.