Korte metten met Bestuurlijke Ellende

Columns

Het herkennen van een negatief interactie-patroon is het begin. Vervolgens is het zaak dat leiding en medewerkers hun verantwoordelijkheid voor verbetering daadwerkelijk oppakken.

Het is mogelijk om te ontsnappen aan de negatieve spiralen zoals geschetst in mijn vorige column: De wet op behoud van bestuurlijke ellende. Er zijn goede voorbeelden. DAF trucks was 10 jaar geleden zo goed als failliet. Het bedrijf draait nu uitstekend. Het Friese bedrijf Efka Additives, onderdeel van een groot internationaal concern, is uitgeroepen tot het meest innovatieve bedrijf van Nederland, onder meer omdat het lef toont en werknemers veel vrijheid geeft. Het optreden van Kamp op Defensie wordt als een verademing gezien. Het GVB Amsterdam begint na jaren van ellende weer beter te draaien. Vaste teams op d...

Joke van Galen
Beste Willem,

De kans op "doen wat werkt" zit volop in wat je al aangeeft: de lijn heeft zicht op wat in de uitvoering wordt gedaan en met welke (soms onnuttige) middelen.
Wat daarbij komt is: hoe maak je gebruik van de technologie en maak je arbeid(skracht) overbodig? Met de enorm stijgende vraag tegenover een dalend aanbod op de (binnenlandse)arbeidsmarkt lopen we in Nederland toch al achter de feiten aan. Verspil geen menskracht waar je die niet nodig hebt, c.q. waar je die kunt vervangen.

Groeten van Joke
jaap reijling
Ik sluit me aan bij alle genoemde initiatieven om de lijnmanagers in contact te brengen met de uitvoering, waardoor ze begrip krijgen voor de problemen op de werkvloer.
Toch een kanttekening; Edgar Schein stelt: “The bottom line for leaders is that if they do not become conscious of the cultures in which they are embedded, those cultures will manage them. Cultural understanding is desirable for all of us, but it is essential to leaders if they are to lead.” .
Ik heb vele "leiders" zien stuk lopen op het feit dat ze onvoldoende oog hadden voor wat bepaalde afdelingen werkelijk bezig hield.
Uiteindelijk gaat het personeel voor verbetering of in ieder geval handhaving van de eigen positie. Daarbij richt men zich primair op de korte termijn. "Ik weet nu wat ik heb..": zullen de meeste zeggen.
De stimulans die van de leiding uitgaat om problemen aan te pakken moet worden gekoppeld aan waardering voor diegene die bereid zijn hun nek uit te steken. In vele "bureaucratische" organisaties is dat erg moeilijk geworden; "we zijn toch allemaal gelijk?"
Nou niet dus... en dat moet zichtbaar worden gemaakt in concrete "voordelen" die ontstaan wanneer de nieuwe aanpak wordt geimplementeerd. Dit veronderstelt in mijn ogen het kei-hard afstraffen van "ja, maar.." -gedrag en het verwijderen van de "oude leiders". Uit ervaring kan ik voor overheidsorganisaties zeggen dat deze aanpak alleen werkt indien de betrokken bewindslieden sturing geven aan het proces. De ambtelijke top is niet tot dergelijke vergaande structurele maatregelen in staat. Zij zijn gaarne bereid nog een nieuwe studie uit te schrijven. Cynisch? Nee, realistisch.

Meer over Leiderschap