Het was 1945 toen Drees sijnen snoode plannen lanceerde om toch vooral den ouderen werknemerdt resp. loonslaaf dien zo productief en met volledighen inzet sijner gesondtheit en die van de sijnen heeft gearbeid aan het welbevinden van Nederland BV, een goed verzorgde ouden dag resp. levensavond te besorghen.

We zijn nu precies 53 jaar en 26 kabinetten verder. Het Centraal Bureau Statistiek verzorgt sinds jaar en dag de bevolkingsprognoses en onze peperdure nationale rekenmachine (Centraal Plan Bureau) deed het nog eens dunnetjes over. Het naderend probleem was dus al ruim 50 jaar bekend !!!!!!!!!!!

Neen, Majesteit, dat gaa ie goei. Den Bevolking plant zich onbekommerd voort en wij lopen een generatie achter als het gaat om de opbrengst van de benodigde penninghen.

Maar wat gebeurde er? U raadt het al: NIETS. Helemaal niets!.
Niet één kabinet heeft de politieke euvele moed gehad om elk jaar 2% “in te lopen” (minder dan de gemiddelde “natuurlijke” inflatie van 2,71828%). Want 53 x 2 is toch ook ruim 100%, of niet soms?

01 - Kabinet Schermerhorn / Drees
02 - Kabinet Beel I
03 - Kabinet Drees / Van Schaik
04 - Kabinet Drees I
05 - Kabinet Drees II
06 - Kabinet Drees III
07 - Kabinet Beel II
08 - Kabinet De Quay
09 - Kabinet Marijnen
10 - Kabinet Cals
11 - Kabinet Zijlstra
12 - Kabinet De Jong
13 - Kabinet Biesheuvel
14 - Kabinet Den Uyl
15 - Kabinet Van Agt I
16 - Kabinet Van Agt II
17 - Kabinet Van Agt III
18 - Kabinet Lubbers I
19 - Kabinet Lubbers II
20 - Kabinet Lubbers III
21 - Kabinet Kok I
22 - Kabinet Kok II
23 - Kabinet Balkenende I
24 - Kabinet Balkenende II
25 - Kabinet Balkenende III
26 - Kabinet Balkenende IV

En nu?
Nu sijn de poppetjes aan het dansen (alsof ze niets beters te doen hebbe: motte se nie werreku?). Achter de trieste lijst van vaandeldragers verschuilen zich 26 x 150 = 3900 tweede Kamerleden en 26 x 150 = 1950 eerste Kamerleden, alsmede een aantal staatssecretarissen en ministers die “het allemaal goed vonden” c.q. lieten passeren.

En nu?
Nu kunnen de bibsen van onze lieve moeders maar liefst 2 x per week gewassen worden (jawel, uitzinnige vreugde), ze wonen in een vogelkooi van 4 bij 6 meter met uitzicht op beton. Van hun “inkomen” na aftrek van nodige uitgaven kunnen ze per maand juist op nul eindigen, mits . . . . er niet toevallig TWEE verjaardagen in die maand zitten.

Ben ik mede schuldig? Ja en nee. Naar mijn eigen moeder niet: die houden we met het gezin lekker uit de wind. Voor haar buurvrouw? Een beetje wel. Want die redt het royaal NIET met 12 kleinkinderen.

Voor diegenen die omwille van deze nationale blamage wat dieper willen gaan in hun plaatsvervangende verontwaardiging: hier vind je de schaamrood op de kaken details:

http://www.minaz.nl/Onderwerpen/Ministerraad/Kabinetten_sinds_1945
http://www.st-ab.nl/wetaowgeschiedenis.htm

Zo, die kwam uit mijn hart

Jos Steynebrugh
Marketing e& Innovatie Consultant
www.changeenhancement.nl

Leuk allemaal, die plannen om mensen door te laten werken tot hun 65e. De politiek en planners praten het volk aan dat het echt allemaal noodzakelijk is om door te gaan. Helaas zijn de immer hard schreeuwende werkgevers minder bereid mee te werken aan het langer doorwerken. Een sollicitant van 50+ is kansloos op de arbeidsmarkt. De goedwillende vijftigplusser die zich meldt op een vacature is toch iets te oud en te duur. Van de andere kant moet de welwillende vijftigplusser wel iets want anders is er snel geen brood meer op de plank. Dat de oudere werknemer offers zal moeten brengen is duidelijk. Maar de liefde moet wel van meer kanten komen. Dus overheid en werkgevers: neem je verantwoordelijkheid en trek de knip en laat mensen niet in een gat vallen.
Henk (net vijftig geworden)

Is het basis probleem niet dat we het woord pensioen hebben uitgevonden? Als we het idee dat we met pensioen gaan eens loslaten? Waarom zou er immers een volstrekt willekeurig gekozen leeftijdsgrens zijn zoals 65 jaar of 70 jaar. Die grens doet onrecht aan de verschillen tussen mensen.

Is het niet verstandiger de overheid "alleen" op te zadelen met de verplichting bij onvermogen te werken en ze dan (alleen) te voorzien van een fatsoenlijk financieel vangnet. De huidige AOW is immers een financieel uit de hand gelopen regeling waarbij iedereen (ongeacht inkomen - vermogen) zomaar een vast en een bedrag per maand krijgt op 65 jaar.

Het pleidooi van Donner voor AOW op 70 jaar borduurt alleen voort op de bestaande structuren zonder een wezenlijke visie op de veranderde keuzes die mensen in de huidige samenleving willen maken.