Bert Overbeek is trainer, coach en interim manager, maar tegenwoordig kan je ook zeggen: organisatiedokter en -innovator. Opgeleid door NS en Schouten en Nelissen, besloot Jongebazen-oprichter Bert Overbeek na 25 jaar loondienst om voor zichzelf te gaan werken. Hij wilde zijn klanten meer op maat bedienen, de basis van zijn werk verdiepen en de kwaliteit van zijn werk vergroten en had het gevoel dat hij daarvoor onafhankelijk moest kunnen opereren. Hij is er gelukkig van geworden. (Website met filmpje: www.pitchersupport.jimdo.com)
Prof. dr. Mastenbroek van Managementsite ‘ontdekte’ dat Overbeek meer kon dan bedrijven helpen met verbeteringen van resultaat en sfeer. Hij vroeg de schrijvende organisatieontwikkelaar of hij een weblog voor jonge managers wilde bijhouden, als partnerlink van het grote ManagementSite. Dat was tien jaar geleden. Sindsdien schreef Overbeek bijna 1500 artikelen en zes boeken. Ze werden uitgegeven door Haystack en door Futuro Uitgevers. Twee boeken werden bestsellers en eindigden in de top 10 (‘Het Flitsbrein’ en ‘Mannen en/of vrouwen’).
Overbeek vindt kosteloze kennisdeling en informatie-uitwisseling zo belangrijk, dat hij hier op jongebazen.nl nu 10 jaar de finesses van het managementvak deelt met vakbroeders en collega’s. Daarmee liep hij voor op de moderne social media trends waarin het ‘geven’ van gratis informatie een marketing tool is geworden.
Meer dan 100 000 mensen bezoeken Jongebazen per jaar. En het heeft hem veel respect opgeleverd in managementland. Alles wat te maken heeft met het verbeteren van organisaties, teams en mensen boeit hem. 21 jaar ervaring en intensieve studies helpen hem daarbij. Zijn humor leidt er toe dat mensen hem graag inhuren als spreker en inspirator, en zijn veelzijdigheid heeft hem het compliment van een topvrouw opgeleverd, dat hij altijd een eigen gezichtspunt kiest en je daardoor aan het denken zet.
Organisaties weten de weg naar hem te vinden. Hij zei daarover in een interview: ‘Het is niet altijd makkelijk om mijn werk te combineren met jongebazen, omdat je op zo’n blog wel eens inzichten los wilt maken die strijdig zijn met wat gangbaar is in mijn vak. Wat zegt hij daar nu weer?, denken opdrachtgevers dan. Maar ik kan ze gerust stellen. In mijn werk kan ik me goed op een opdracht richten.’
Bert twittert op Goeroetweets, een titel die is afgeleid van zijn boek ‘Goeroegetwitter’. Het woord ‘goeroe’ is duidelijk met een knipoog. Want hij is wars van goeroeneigingen, en prefereert laagdrempeligheid. Jongebazen heeft een eigen groep op Linkedin.
Correspondentie met Bert Overbeek via pitcher.support@hetnet.nl Zijn website is www.pitchersupport.jimdo.com
- bestaat een Scrum team uit een Product Owner; een Scrum Master en een ontwikkelteam. (Een Scrum team kan natuurlijk geen Scrum team in zichzelf hebben. Dat lijkt mij niet logisch en zeer verwarrend);
- bestaat een ontwikkelteam team uit 3 tot 9 leden (de Product Owner en de Scrum Master niet meegerekend). Dus niet zoals hier vermeld: eerst "maximaal 7" en vervolgens "vier tot maximaal negen" en
- is het ontwikkelteam niet alleen zelf-organiserend maar ook cross-functioneel. De leden hebben dezelfde skills en kunnen elkaars werk overnemen. Dit is zeer wezenlijk voor Scrum.
Zelf werk ik al een aantal jaar als Scrum Master en geef ook regelmatig trainingen aan organisaties die in de IT-sector opereren maar ook daarbuiten. Vanuit die achtergrond heb ik een aantal toevoegingen op het artikel.
Ten eerste mis ik de term 'business value' in het artikel. Een belangrijk uitgangspunt van Scrum is dat teams elke sprint (business) waarde genereren door de taken die in de sprint voltooid worden. (Business) waarde kan zijn: het genereren van omzet, het verhogen van klanttevredenheid, het verminderen van supportcalls, het verminderen van waste in het proces, enzovoorts. De Product Owner is de persoon in het team die kan bepalen wat de (business) waarde is van elk item op de backlog en op basis hiervan beslissingen neemt en prioriteert.
Ik benadruk het belang van (business) waarde omdat je perfect kunt Scrummen zonder waarde te genereren voor de organisatie. Dat gebeurt helaas heel vaak. Het is tenslotte ook moeilijk om te bepalen wat de waarde is van punten op de backlog. Maar als je dit niet doet, dan ga je tijd verspillen aan niet-relevante zaken en introduceer je veel verspilling in je proces.
Ten tweede worden veel technieken genoemd die niet noodzakelijk of nodig zijn binnen Scrum. Planning poker is weliswaar nuttig, maar niet nodig. Ditzelfde geldt voor het schrijven van user stories. Dit is geenszins noodzakelijk, en werkt vaak juist tegen als het verplicht wordt gemaakt. Uiteindelijk gaat het er om dat een backlog bestaat uit afgekaderde brokken werk die (zoveel mogelijk) individueel (business) waarde realiseren als ze voltooid zijn en die zodanig zijn opgeschreven dat iedereen in het Scrum Team er kaas van kan maken.
Ten derde mis ik het concept van timeboxing. Binnen Scrum is het belangrijk dat alle 'events' (sprint planning, sprint review, retrospective) qua tijd duidelijk gekaderd zijn. Zo voorkom je eindeloos gepraat. Het voorkomt ook de observatie van de auteur dat het samenvoegen van de retrospective en de sprint planning problemen geeft. Ik merk dit probleem zelf niet zo vaak. Vaak combineer ik de sprint review, retrospective en planning zelfs op 1 dag. De retrospective is dan vaak juist het moment waarop een team op ontspannen wijze stoom af kan blazen. Hier zijn ook leuke werkvormen voor.
Ten vierde zou ik het gebruik van electronische middelen beperken. Het probleem met 'tools' is dat mensen denken dat de tool al het werk wel doet. Scrum is vooral een menselijk proces. Als je een grote monitor in de kamer zet met een backlog, dan slaat de energie vaak volledig dood. Iedereen zit te wachten tot de persoon die het keyboard heeft klaar is met tikken. Gebruik liever een paar whiteboards en postits. Eventueel kun je het na de sprint planning overnemen in een tool.
Tenslotte mis ik een belangrijk punt in de filosofie achter Scrum; complexiteit is niet beheersbaar. Ondanks al onze pogingen om te proberen van tevoren te voorspellen wat de loop gaat zijn van een project, gaat dit vrijwel altijd mis. De praktijk leert dat je beter kunt 'denken door te doen' in plaats van 'denken voordat je doet'. Bij Scrum is het idee vaak dat je maar beter kunt beginnen, maar dat je zeer regelmatig kritisch kijkt of je nog business waarde aan het genereren bent. Zo niet, dan moet je bijsturen.
Om nog terug te komen op het begin; je ziet in alles direct of indirect terugkomen dat het al dan niet genereren van business waarde de drijvende motor is achter een Scrum Team. In de praktijk blijkt dit super belangrijk, maar super moeilijk.
Wat ik niet begrijp hoe je corporate information en successes kunt delen.
Vooral doordat grotere bedrijven niet van elkaar dingen weten.
Zoals ik het lees is scrum bedoeld om tijdens een project fase met leden informatie te kunnen delen door de scrum aanpak.
Is dat correct?
Vriendelijke groet,
Luuk Mooibroek
Doordat je binnen Scrum alles als team doet, en er geen sterke specialisaties meer zijn, is kennisdeling optimaler. Ik denk dat je het zo op moet vatten.