Een medewerker van de gemeente maakt avances bij klanten. Een leidinggevende hoort hem openlijk complimenten maken, maar laat het maar zo omdat de dames er wel van gediend zijn.
Simone, een collega ergert zich er echter aan, en confronteert haar collega er op zekere dag mee, wanneer die verder gaat dan alleen maar avances maken; hij wisselt telefoonnummers uit met iemand!
‘Weet je wat jij moet doen?’ zegt hij echter als wordt aangesproken op zijn gedrag ‘Jij moet lekker aan je werk gaan, en verder niets.’
Deze reactie vindt een week plaats na een training over aanspreken. Wanneer de leidinggevende hoort wat er gebeurd is, complimenteert hij Simone.
‘Goed gedaan’
Maar het gedrag van de medewerker die avances maakt, laat hij opnieuw onbesproken.
Begin 2025 goed!
Verbeter je persoonlijke effectiviteit en managementvaardigheden
50% korting op een Pro-abonnement
Upgrade nu voor €100 en krijg onbeperkt toegang tot alle artikelen en kennisbankpagina’s >>
wie daar bezwaar tegen maakt, ziet vrouwen als onzelfstandige wezens die beschermd moeten worden..
Buiten dat: veel mensen komen via werk aan hun relatie, hebben ook weinig andere mogelijkheden.
al dat gereguleer, alsof mensen dat niet zelf kunnen zeg. BEDILZUCHT.
de man probeert wat, de vrouw wijst toe of af. Punt uit, niemand heeft daar verder iets mee te maken, ook ' simone' niet.
Leuke voorbeeldjes trouwens steeds, hoe kom je er steeds weer aan Bert? en wat gaan ze steeds uit van ' problemen'
Het toont geen professionaliteit en is van een dergelijk functionaris dan ook niet gewenst.
Wanneer in gedrag geen onderscheid wordt gemaakt naar de cliënt, man of vrouw, jong of oud, knap of lelijk, allochtoon of autochtoon, en het de effectiviteit en efficiëntie van het functioneren bevorderd dan kan je stellen dat het modelgedrag is, anders kan ik het bij een ambtenaar niet plaatsen.
Dat een collega corrigerend moet werken en leidinggevende hier niets mee doet, is reden genoeg om het te escaleren naar een hoger niveau. Onderlinge samenwerking is door de houding van leidinggevende en boosdoener reeds geschaad, waardoor helaas de oplossing in de richting gezocht wordt van "deze vrouw doet lastig, dus moet ze weg."
Negeren of anders!
Is de leidinggevende het eens is, maar durft hij er zelf niets van te zeggen? Of heeft de leidinggevende geen mening én is hij echt blij sec met de assertiviteit van de vrouwelijke collega.
Op basis van deze gegevens is niet helemaal te achterhalen of het objectief gezien te ver gaat. Als hij gaat over het verlenen van vergunningen dan is het ontoelaatbaar. Dat is anders als hij alleen receptionist is.
Als manager in de zorg maak ik een onderscheid tussen "relaties die op het werk ontstaan" en relaties tussen werknemer en client/klant. Dat staat dan ook helder omschreven in onze gedragscode. Ik mag toch aannemen dat die bij een gemeente ook niet ontbreekt?