Zwarte gaten? De zin van het leven? Doe effe normaal!

Wie naar de zin van het leven vraagt tegenwoordig, wordt weggehoond. Op de een of andere manier vallen mensen die die vraag stellen, in de categorie ‘elite’. En die elite verliest het zwaar van Henk en Ingrid. We leven in het tijdperk van ‘doe maar gewoon en anders moet je je kop houden’. Kunstenaars zijn klaplopers en programma’s als Pownews laten geen gelegenheid voorbij gaan
om te laten zien hoe eng en geestelijk armoedig mensen zijn, die zich niet
conformeren.

Hiermee is de invloed van de hippiecultuur definitief op zijn retour. Wat brachten hippies? Juist niet ‘doe maar normaal’. Ze deden gekke dingen, uit verzet tegen de enorme vertrutting en hypocrisie van de gevestigde orde van hun tijd. Ze deden dat zoals tegenwoordig meer rechts georiënteerde media dat doen, zoals het eerder genoemde Pownews. Cynisch. En met weinig respect voor dat wat voor anderen belangrijk is.

De zin van het leven is een thema dat niet geliefd is. Als het al ter sprake komt, is het vaak in zinnen als ‘Dat is zo’n zwever, die houdt zich bezig met de zin van het leven en zo.’ Waarop aan de andere kant iemand begint te giechelen of te zuchten. ‘Oh ja, zo iemand.’ Zo iemand maak je belachelijk of je negeert hem, maar je neemt hem in ieder geval niet serieus.

Dat geldt ook voor mensen die geloven dat er een ‘andere wereld’ bestaat waarin een god of goden iets voor hebben met ons, onze aarde, ons zonnestelsel en ons heelal’. Van de goden hebben ons toch bevrijd? We weten nu toch hoe het zit? Helaas voor onze atheïstische vrienden, dat is niet te bewijzen. Je kunt het aannemen, omdat je het logischer vindt. Maar het kan net zo goed zo zijn dat de goden wel bestaan.

Als je denkt dat er wel een plan schuilt gaat achter de dingen die gebeuren in ons universum, heb je een teleologische levensvisie. En behoor je dus tot de mensen die nadenken over de zin van het leven. Dat maakt je in onze tijd niet zo populair in Nederland. Geeft niets, iedereen heeft ook weer recht op een eigen mening, en ook al maken onze mediajongens en politici die graag belachelijk, dat is toch iets moois in dit land.

Hoe kom ik hier nu weer op? Omdat ik vanochtend tijdens het kijken naar de prachtige dvd ‘How the universe works’ zelf ging nadenken wat toch de zin van dit alles is. En hoe harder onze gewaardeerde wetenschappers roepen dat er geen plan  of doel zit achter de dingen die gebeuren, des te meer ik vraagtekens bij die stellingen plaats.

In de documentaire wordt van alles uitgelegd over ons heelal. Hoe sterren werken, hoe de zon werkt, hoe mierklein de aarde is vergeleken bij andere planeten en sterren. Soms vraag je je af hoe de dingen allemaal kunnen bestaan. Zoals de zwarte gaten, soms niet groter dan 30 kilometer, die alle materie en licht opslokken die ze onderweg tegenkomen. Hele sterren verdwijnen erin!

Monsters worden ze genoemd. En ze zijn inderdaad griezeliger dan de monsters uit een horrorfilm. Laten we hopen dat zo’n ding ver weg blijft
van ons zonnestelsel, want we kieperen er met zijn allen in en er blijft niets
van ons over. Zelfs tijd en ruimte bestaan er niet. En ze zijn zo
ondoorgrondelijk dat wetenschappers er nog weinig van begrijpen.

Er zijn er heel erg veel in het universum en ik zie ze een beetje als de stofzuigers van het heelal, maar ja, dat is ook maar een aanname. We weten gewoon erg weinig. We willen graag veel weten, en dat moeten we ook rustig blijven willen, maar de echte geheimen zijn voor ons voorlopig nog zo ondoorgrondelijk, dat de stelligheid over het bestaan of niet bestaan van goden en een andere wereld volledig misplaatst lijkt.

Datzelfde, vind ik, geldt voor de respectloze manier waarop wordt gepraat over de elite, die op zoek is naar ‘de zin van het leven’. Waarom zouden mensen de waarom-vraag niet mogen stellen? Kinderen doen dat zelfs, het past bij de natuur van de mens. Lekker blijven graven en ons niet teveel aantrekken
van mensen die een loflied aanheffen op de zotheid.