In een ziekenhuis begeleidt een externe consultant (Jan-Willem) een groep zorgmanagers op leiding geven. Ook als externe loop je aan tegen mensen die het niet in je zien zitten. Dat overkomt Jan-Willem. Met vijf van de zes zorgmanagers heeft hij een goede relatie in een pittig verandertraject. Eén van hen gooit echter roet in het eten doordat hij Jan-Willems gedrag in een bepaald licht zet. Lastig, omdat het van invloed kan zijn op het ingezette traject.
In een ziekenhuis begeleidt een externe consultant (Jan-Willem) een groep zorgmanagers op leiding geven. Met vijf van de zes bestaat een goede relatie. Met één van hen, Louis, verloopt het stroef. Op zeker ogenblik gaat Jan-Willem naar hem toe en vraagt wat er tussen hen is.
‘Ik vind je te glad’
‘Dank je wel voor de feedback, maar wat bedoel je er precies mee? Ik wil er graag van leren.’
Louis inventariseert een aantal zaken. Regels uit mails van hem, zijn manier van communiceren, zijn brutaliteit en zijn opdringerigheid. Jan-Willem vraagt om waarnemingen. Die krijgt hij niet. Hij krijgt een beeld gepresenteerd dat gebaseerd is op algemene uitspraken.
‘Maar dit is wel lastig’ zegt Jan-Willem ‘want we moeten toch samenwerken.’
‘Ik bepaal zelf wel met wie ik samenwerk.’ antwoordt Louis botweg ‘Ik heb het niet op externen. Dat zijn zakkenvullers.’
Een paar dagen later blijkt er een overleg te zijn geweest tussen de zorgmanagers, waarin Louis zijn collega’s om raad heeft gevraagd. Hij heeft hen aangegeven dat Jan-Willem hem gedwongen heeft tot uitspraken die hij niet wilde geven. De groep neemt daarover een standpunt in, dat wordt overgebracht aan hun manager, de opdrachtgever van Jan-Willem.
‘Jan-Willem moet mensen niet tot uitspraken dwingen die ze niet willen doen.’
De opdrachtgever is er niet blij mee.
‘Ik wil dat soort feedback niet meer horen. Je moet de mensen mee krijgen.’
Jan-Willem geeft een uitleg, maar de opdrachtgever wil er niet van horen, zelfs niet als hij toelicht dat het van invloed kan zijn op het verandertraject. Hoe zouden jullie hiermee omgaan?
CyberSale, 50% korting op een Pro-abonnement
Verbeter je persoonlijke effectiviteit en managementvaardigheden. Begin het jaar goed en krijg toegang tot toepassingsgerichte kennis.
Upgrade uw gratis lidmaatschap, word een Pro
;-)
Jan Willem: ik wil de diepte in en alles wat ik hoor zijn oppervlakkige waarnemingen... Ik kan me gewoon niet vóórstellen dat een manager op dát niveau hiermee wegkomt. Veranderen poeh!
Wat kan ik doen? één manager kan met zijn hakken het héle team stante pied roepen. Inclusief opdrachtgever. hmm hoe graag heb ik deze inkomsten nodig. In hoeverre overschrijd ik mijn eigen grens als ik geef wat ze willen. Schaad mijn gespiegeld gedrag de naam van mijn eigen adiesbureau. Hoe ver kan ik gaan? wil ik dit pad wel gaan of Sta ik voor mezelf. Dít is mijn werkwijze en daar hoort commitment van het héle management bij. Geen commitment, geen opdracht.
Jan-Willem: ‘Dank je wel voor de feedback, maar wat bedoel je er precies mee? Ik wil er graag van leren.’
Dit is in een notedop waar het m.i. om gaat. Jan-Willem spreekt niet de taal van Louis, een ´doodzonde´ als externe. Geen wonder dat Louis hem ´glad´ vindt. Laat Jan-Willem zich eerst maar eens verplaatsen in wat Louis wil en nodig heeft, dan is de kans op succes een stuk groter. Het kan trouwens zijn dat Louis een rat is, maar het is nog te vroeg om die conclusie te trekken.
De opdrachtgever kiest voor zijn mensen, en dus ´tegen´ Jan-Willem. Begrijpelijk, en iets waar Jan-Willem mee moet omgaan. Ook dat zit in zijn takenpakket...
die maken meestal ook een omweg, dus ik dacht....
Ik ga nog even door, hihi. wat vind je van die andere managers "die allemaal een goede band hebben in een pittig veranderingstraject"... ik moet zeggen Bert, ook jij geeft niets weg over de inhoud van de afspraken in het traject, dus de communicatie en hoe dat verloopt en de belevingen ervan, daar doen we het even mee.
Jan Willem kan ook gaan focussen op de goede band met de vijf managers natuurlijk en hopen dat door de positieve zuigende werking de zesde manager vanzelf wordt meegezogen. Maakt hij waarschijnlijk iedereen blij. zichzelf, de opdrachtgever en Louis.
en ja Jan Willem kan ook dat stukje in hemzelf aanpakken wat de allergie bij Louis triggert, zodat hij ook deze manager mee kan krijgen.
en en passant de "goede" vijf ook een spiegeltje voorhouden hoe zij hun goede band met hun coach laten beïnvloeden door een derde (collega).
saai antwoord hè? haha Tiid veur un napke
Ik denk dat het grote punt is dat Jan-Willem en de zorgmanagers niet op een lijn zitten. Een oplossing die ik zou proberen is een incentive organiseren. Tijdens die dag of dagen kan Jan-Willem alles uit de kast halen om een van hen te worden. Een aanvoerder in plaats van trainer. Als je aanvoerder ben ipv trainer kan onze externe zijn opdracht beter vervullen
Jan-Willem zou er goed aan doen zijn zegeningen te tellen, in plaats van te klagen: Louis is de enige die openlijk op de rem trapt en dat geeft Jan-Willem de gelegenheid echt iets te betekenen in het proces: pijn blootleggen, behandelen en doorgaan!
Een alledaags voorbeeld met alledaagse reacties, lijkt mij. Het staat bol van de aannames en vragen om meer informatie. Welke informatie heb je nodig?
Die vraag kun je aan Louis richten. Louis geeft weerstand en daarmee een kans op beter. Louis, je vindt mijn gedrag "glad"? Wat precies maakt dat je mijn gedrag glad vindt? Hoe hindert jou dat in onze samenwerking? Hoe erg hindert je dat? Zijn er ook momenten, dat het je minder hinderde? Wat maakte toen het verschil? Enz...
Daarmee wil ik maar zeggen: analyseer niet het probleem, maar de oplossing(smogelijkheden). Gericht op succes (voor alle betrokkenen).
Vriendelijke groet,
Joke
Wat mij betreft tijd voor een pas op de plaats. De opdracht samen met de opdrachtgever hereiken en als dit niet goed mogelijk blijkt, niet door blijven modderen maar de opdracht teruggeven en vertrekken.
Ontvang dit maar niet als een aanval hoor, maar duik eens in de Case. Al die zinnen die je tegen Louis zou zeggen als jij JW was. Is dat niet gewoon een verlengstuk van 'Dank je wel voor de feedback, maar wat bedoel je er precies mee? Ik wil er graag van leren.’ ?
Louis een beetje inschattende krijgt hij hier hélemaal de kriebels van en druk je hem alleen maar verder van je af. Iets wat in de Zorg nog wel eens speelt. Eilandjes cultuur en IK ben de BAAS van DIT Eiland. Lekker hè, alles even zwart wit stellen ;-)
Ik ging niet voor niets in het begin zappen van Louis naar JW naar opdrachtgever naar managers en ik laat de medewerkers zelf nog helemaal buiten beschouwing (foei toch, want uiteindelijk gaat het dáárom, vanuit mijn optiek dan hé?)
Deze situaties bestaan écht en externen krijgen gewoon ondanks hun kaliber geen póót aan de grond. Om het positieve te voeden ontwaakt landelijk de zorg nu wel, maar heeft neiging in die ontwaking naar de beheersmatige kant toe te schieten, waardoor arbo-zorg mijn pakkie-an wel eens neiging heeft het onderspit te delven.
Dus adviseurs. Zo zonder Plan van Aanpak wat bij Bert wel en bij ons niet op papier staat (??? is ook dat niet herkenbaar?) gaan we aan de slag om via onze helikopter vieuw eens een brug te slaan tussen Beheersing, verloedering, praktijk en patriachaal leidinggeven en de moederliefde voor het Werk?
... of vlieg ik nu te hoog ;-)
Trouwens, De Naam is Alberdina
Ik zie je betrokkenheid en je bezorgdheid over je arbo-zorg, wat jouw pakkie-an is. Je noemt een heleboel (ook voor mij overigens, herkenbare) zaken. Wat zou voor jou nuttig zijn om als eerste te bespreken?
Groet, Joke
Als eerste: ik heb clear Vision in the Mist.
En zij aan de andere zijde van de sluier zien het ook erg helder.
Maar ik kom niet tot hen. En zij niet tot mij. Ik kan cursus doen in Communicatie talen, maar als zij de mijne niet spreken of willen spreken... vinden we elkaar nooit.
Zielig hè? Daar moet toch wat op te vinden zijn.
Zoals overal hebben we onze eigen taak in het geheel en kunnen we die in samenspraak met de rest van de clan naar beste mogendheden uitvoeren. Maar wat als je zulke andere taal spreekt dat je elkaar niet meer vindt? en maar gewoon je eigen gang gaat en je werk doet. Het gaat allemaal goed omdat iedereen zijn best doet, maar er is geen communicatie meer. en degene die de taal spreekt die het meest lijkt op ABN en iedereen kan verstaan die heeft het voor het zeggen. of is het.... dat die dat denkt. Switchen wij nederlanders niet altijd naar het duits of engels of zelfs frans als een buitenlander ons aanspreekt. Spreekt een fries niet altijd fries in Amsterdam.
Maar mijn hart, mijn hart wordt niet gevoed in een andere taal dan myn eigen Mèmetael. En via mijn Hart verbind ik mij. Ook op mijn werk. In mijn mist zie ik de lijnen van de omgeving van de patiënt, via patiënt naar medewerker leidinggevende, superleidinggevende en Directie tot aan de Ouden die het echt regelen en vice versa.
En ik stuiter met name over de connecties bij management-directie-... bij adviseurs-medewerkers, advizeur-regelaar, het stroomt of de ene kant of de ander kant op (even heel zwart-wit dan hè?), maar die flow die die werkbegeistering geeft, die passie die je elke dag naar het werk doet vliegen (niet hoog niet laag, maar recht op het doel af ;))
Ja Herman.... abacadabra hè?
Goed in ABN...?... Joke, help me maar met de vertaling. Ik kan wel een goede tolk gebruiken.
Samenvatting wat voor mij nuttig is om te bespreken: Hoe maak je de vertaalslag
Mag ik je woorden citeren?: "Tijdens die dag of dagen kan Jan-Willem alles uit de kast halen om -één-van-hen- te worden. "
.... ík kan dat niet of...
alleen...al één.... da's niet zo moeilijk :)
Wil je mij laten zien wat je in je kast hebt?
Je zoekt flow, de passie die je iedere dag naar je werk doet vliegen. Heb je die flow al eerder ervaren? Wat was er toen (bij jou, bij de ander(en)anders dan nu?
Je zoekt naar een antwoord op "hoe maak je de vertaalslag". Bedoel je dat letterlijk (vanuit het Fries omzetten in ABN, bijvoorbeeld)? Het lijkt erop dat het iets met die flow te maken heeft. Klopt dat?
Groet,
Joke
Op alle levels graag.
Stel ; Ik ben Louis
;-) Hij is leuk hè? Vind als adviseur eens de taal van Louis, Zorgmanager, geitenwollensokken nog aan onder zijn donkerblauwe pak met krijtstreep. hoe benader je een "Zorg" manager die de verandering moet ondergaan. Werk je hem de deur uit omdat hij niet meer in je nieuwe competentieprofiel past van beheersing van dat wat al vele jaren zo moeilijk is te beheersen?
De opdrachtgever en collega managers, zien de "Mens" leidinggevende in Louis en zien dat hij de "flow" er goed inhoudt bij zijn medewerkers en dat hij de uren "handen aan het bed" ten volle benut en begrijpen zijn allergie bij een extern adviseur die hij per uur drie keer meer moet betalen dan zijn verpleegkundige.
Bert, ik nemen even vrijheid van kleur in de case ;-)
Toch moet of liever kan de zorg efficiënter en is het de taak van de adviseur om voor elkaar te krijgen dat dat éne uur van hem het tienvoudige oplevert. En bij opdracht verlening aan JW wist opdrachtgever al dat ze het waarschijnlijk niet alleen kunnen, al(l)één.
Dus het gaat niet om mijn individuele case, mijn passie, mijn vliegen in de mist, mijn Clear Vision. het gaat om de connectie aan de flow van al die betrokken zijn in het healen van mensen die zo ziek zijn dat ze hulp zoeken in een ziekenhuis.... gingen ze maar naar een herstel oord.
vertaal dat maar eens Ziekenhuis->Herstel oord
Zorg....
Maar natuurlijk als je daar meer van leert mag je van Jan Willem ook een geitebreier maken en van de manager een onberekenbare kloo...
Sorry :)
Het gaat niet om jouw individuele case. Het haalt wel iets naar boven waar jij heel bezorgd om bent en je een beetje cynisch over uitlaat. Toch blijft de vraag hangen wat jij er mee wilt/kunt. Of misschien wat je van anderen verwacht.
Als ik je goed begrijp zeg je: hoe kan een adviseur in de gezondheidszorg geld opleveren in plaats van dat hij/zij alleen maar geld kost (en waartegen weerstand ontstaat).
Hoe wil je dit verder bespreken?
Groet, Joke
Wat ík, Alberdina er mee wil. hmm, gaan we de insteek kiezen van het individu? Wel iets wat gangbaar is in de zorg.
Okay, komt die: wat ík er mee wil. Houd je vast, want ik ga nu fries spreken, maar ik zal de taal van mijn Hart vertalen in het Nederlands.
Ik: is soms zoveel .. dan ik, Alberdina.
Ik, Alberdina, ben geschoold en werkzaam geweest in de fysiotherapie, Arbo-management, heb in vele zorginstellingen gewerkt in binnen en buitenland, ben geschoold én werkzaam in diverse en toch eendere Natuurlijke geneeswijzen.
Wat mijn hoogste wens is als behandelaar: is de brug tussen reguliere gezondheidszorg en natuurlijke geneeswijzen.. brug tussen gecertificeerde behandelaars en zij die het "Zijn". Mijn hoogste wens is dit, omdat ik Geloof dat hierin de genezing van de mens gevonden kan worden (naast hervinden van eigen Kracht, misschien wel onder steunen van Eigen Kracht).
Alle aspecten meenemend, de meetbare en de met onze aanwezige apparatuur nog onmeetbare.
Mijn hoogste wens als Arbo-adviseur:
Werkplezier voor de medewerker. Efficiënt gebruik van geld. Onder steun waar dat nodig is. Laat vrij waar dat kan, en beter is. Bewustwording van management van de zorg van zowel bedrijfsmatige processen als de moeilijk doelgroep waar zij leiding aan geven. Gedreven genezers, die misschien niets hebben met procesmanagement, maar gewoon hun werk willen doen.
Mijn wens: dat ik mag getuigen dat deze brug wordt geslagen met inééngeslagen handen. Dan ben ik blij.
Mijn wens:de vertaling van de cijfers naar de werkbeleving, de vertaling van werkplezier, naar onder steunende sturende tools in een Goede taal.
"wat jij er mee wilt/kunt", wat ik wil weet je nu, wat ik ermee kan: ik weet niet of ik er wel iets mee wil kunnen. het is okay zo. Nou ja, ik zou de kennis die ik hierin opdoe kunnen delen in onze eigen organisatie en zo vanuit dat delen weer een heleboel mensen kunnen aanraken in hun weg.
Het is niet mijn wens om een rol te spelen in het bouwen van de brug, ik vind het wel fijn om aan te jagen, te laten zien en ik word ook heel blij als ik zie dat mensen in hun Kracht komen te staan en als ze de taal van het Hart leren.
Ik kan er als Nieuw mens gewoon niet bij dat er scheiding is tussen control en Doen. Ik heb het wel geleerd hoor en ik weet ervan en kan me erin bewegen.... maar het is gewoon niet mijn taal, begrijp je dat?
"wat ik van anderen verwacht"
Niets, helemaal niets. Ik ben blij met wat hier gebeurt op deze case.
In mijn werk: delen van visie: elkaars visie laten zien, erkennen en misschien samen een visie kunnen delen (en weer op alle niveaus)
Hoe wil je dit verder bespreken?
Ik geloof dat ik nu wel weer aan de zijnlijn wil staan en even wil luisteren wat dit met jullie doet.
Je weet nu mijn visie en hij is wat uitstralend en elke keer als je hem probeer te vatten in bevatbare eenheid merk ik dat ik hem nóg diverser kan brengen :)
So i am singing in the Mist en ik ben benieuwd naar jullie visie.
Ik denk dat het in de casus ook zo zou kunnen. De adviseur kan de weerstand en kritiek van de zorgmanager zien als een aanbod tot echt (samen)werken. De adviseur krijgt zo waardevolle aanwijzingen voor zijn werk, wat de opdrachtgever nooit zo goed zou kunnen verwoorden.
Een vraag aan Bert: hoe bekijk jij de discussie over je casus tot nu toe?
Groet, Joke
Ik beschouw de situatie als de uitdrukking van iemand die weerstand heeft, serieus genomen wil worden maar ook star is. Ik vind dat de sympathie aanvankelijk iets te veel naar Louis uitgaat. Dit kan te maken hebben met het feit dat we veel externen onder onze lezers hebben, die zich willen profileren. Wat Jan-Willem doet is niet goed, wij doen het beter.
Dan komt het taalelement. Alberdina laat mooi zien dat we dezelfde taal kunnen spreken, maar allebei aan een eigen zijde van het venster blijven staan. Dat is dan een keuze. ALs JW één van de dragers is van een verandering verdient hij naar mijn mening in elk geval wat support van zijn opdrachtgever. Want Louis moet óók in beweging, zelfs al vindt hij JW een lorrebaal! Ik vind de zwakte van Louis (ga bewust even naar die kant) dat hij niet over de boodschapper heen kan denken, dat hij de externe in het beeld van de 'zakkenvuller' heeft, en dat die geen kans krijgt daar uit te komen.
Heeft Louis zich gecommiteerd aan de doelen, die JW met zijn leidinggevende heeft afgesproken? Da's een vraag die hier volgens mij vergeten wordt. Antwoord ja? Dan mag je een coöperatiever houding van hem verwachten. Zo nee, dan moet de opdrachtgever Louis en niet JW een por geven (is hij soms verantwoordelijk voor het feit dat Louis en opdrachtg. elkaar niet kunnen vinden?)
Van JW mag een professionele houding worden verwacht. Iemand mag me niet. Da's lastig, maar such is life. Ik ga verder met de doelen en zal zeker proberen de relatie met Louis voor zover het aan mezelf ligt openhouden.
Zo zit ik erin. Ik vind dat we teveel mekkeren bij een verandering. Samen de schouders eronder, dan komt het wel goed. En niet van: 'jouw gedrag staat me niet aan, donder op.'
Ik beschouw de situatie als de uitdrukking van iemand die weerstand heeft, serieus genomen wil worden maar ook star is. Ik vind dat de sympathie aanvankelijk iets te veel naar Louis uitgaat. Dit kan te maken hebben met het feit dat we veel externen onder onze lezers hebben, die zich willen profileren. Wat Jan-Willem doet is niet goed, wij doen het beter.
Dan komt het taalelement. Alberdina laat mooi zien dat we dezelfde taal kunnen spreken, maar allebei aan een eigen zijde van het venster blijven staan. Dat is dan een keuze. ALs JW één van de dragers is van een verandering verdient hij naar mijn mening in elk geval wat support van zijn opdrachtgever. Want Louis moet óók in beweging, zelfs al vindt hij JW een lorrebaal! Ik vind de zwakte van Louis (ga bewust even naar die kant) dat hij niet over de boodschapper heen kan denken, dat hij de externe in het beeld van de 'zakkenvuller' heeft, en dat die geen kans krijgt daar uit te komen.
Heeft Louis zich gecommiteerd aan de doelen, die JW met zijn leidinggevende heeft afgesproken? Da's een vraag die hier volgens mij vergeten wordt. Antwoord ja? Dan mag je een coöperatiever houding van hem verwachten. Zo nee, dan moet de opdrachtgever Louis en niet JW een por geven (is hij soms verantwoordelijk voor het feit dat Louis en opdrachtg. elkaar niet kunnen vinden?)
Van JW mag een professionele houding worden verwacht. Iemand mag me niet. Da's lastig, maar such is life. Ik ga verder met de doelen en zal zeker proberen de relatie met Louis voor zover het aan mezelf ligt openhouden.
Zo zit ik erin. Ik vind dat we teveel mekkeren bij een verandering. Samen de schouders eronder, dan komt het wel goed. En niet van: 'jouw gedrag staat me niet aan, donder op.'
"Da’s een vraag die hier volgens mij vergeten wordt." Ik schreef op 5 sept: "Wat is de opdracht geweest aan Jan-Willem, en aan de zorgmanagers, en wat zijn de resultaten tot nu toe, en is het traject ´on track´?" Daar zit impliciet ook deze vraag in.
Niet alleen van J-W, ook van de andere spelers (zorgmanagers, opdrachtgever) mag een professionele houding verwacht worden. in de praktijk wil dat nog wel eens anders uitpakken (zoals in deze case bijv het gedrag van Louis, wat ik zeker niet professioneel vind en al helemaal geen sympathie voor heb, hooguit enig begrip) en daar heb je als externe, vanuit je eigen professionaliteit, mee rekening te houden. Life´s tough.
Nu de inhoud. Veel 'internen' vertonen, laat ik me behoudend uitdrukken, vadsig gedrag. Ook ten opzichte van externen. Ik ken iemand, tegen de 50 alweer, die meent zichzelf een dienst te bewijzen door externen op de proef te stellen. Iedere externe moet, zo vindt hij, bedreven zijn in gemak in de omgang. Tegelijkertijd moeten ze daarbij onmiddellijk authenticiteit uitstralen. Das al lastig. Hoe straal je echtheid uit?
De beelden over externen bij sommige, vadsige internen (ik blijf dit woord bewust gebruiken) zijn sterk gebaseerd op angst; waarom huren ze 'dat' in terwijl wij er al zijn. Ze beschouwen het als een motie van wantrouwen tegen zichzelf. En wat een onzin! Externen zijn uit de aard van hun functie al anders. Ze nemen niet deel aan het systeem maar staan er als buitenstaander naar te kijken. Ze zijn politiek geen onderdeel. Het eerste dat de interne vads doet, is zo iemand in het poltieke systeem te trekken. Bijvoorbeeld door hem een 'zakkenvuller' te noemen. Jaloezie? Het onderspit gedolven in de onderhandelingen?
Niet dat het daarom gaat, maar het zou kunnen meespelen in de belevingswereld van de interne.
En dit dan ook maar op een stokje. Waar het om gaat is de zogenaamde 'open mind' (ja, ook ik word ziek van cliché's). Die open mind zie ik bij Alberdina en Joke. Daar word ik blij van. Bij Alberdina zien we zelfs dat de vorm onalledaags is. Vage mist, gaan we dat dan noemen. Wat ik leuk zou vinden is dat mensen, hoe oud ook, hoe belegen ook, hoe zeer door het leven gelouterd ook, toch weer open naar de dingen proberen te kijken.
En dat is juist voor de routino's onder ons een uitdaging. Ze kunnen alles, hebben alles al gezien, maar dingen waarvan ze menen ze te hebben doorleefd, opnieuw en met open armen begroeten, dat is moeilijker. Ze typeren liever. Met een sarcastische twinkeling in de ogen. Da's lekker veilig. En verstrekt een identiteit.
Belegen kaas is fantastisch! Maar de vraag is altijd: hoe dien je hem op?