Ziek of spijbelen?

De wekker gaat en met moeite word je wakker. Het is donker, je bent nog zooo moe en voelt ook een hoofdpijn opkomen. Je voelt je duidelijk niet topfit vandaag, hebt het koud (er komt vast een verkoudheid op). Je moet naar je werk, maar zou het niet beter zijn om thuis te blijven? Gisteren had je ook al hoofdpijn en je wilt voorkomen dat het erger wordt...

Het nieuwe jaar is weer begonnen en op de eerste werkdag was het al raak. Allerlei mensen begonnen het nieuwe jaar met een griepje.
Niet iedereen meldt zich even vaak ziek. Zelf ben ik een van de gelukkigen die bijna nooit ziek zijn. Iedereen bepaalt natuurlijk zelf wanneer hij zo ziek is dat hij thuis moet blijven, of fit genoeg om te gaan werken. Maar dat die inschatting door iedereen verschillend wordt gemaakt blijft altijd voer voor discussie.
Wanneer ben je ziek genoeg om gerechtvaardigd thuis te mogen blijven? Er zijn mensen die bij wijze van spreken met 40 graden koorts nog komen werken en er zijn mensen die - althans zo lijkt dat voor anderen - bij elke kleinigheid thuisblijven. De meningen over "ziek" lijken erg verdeeld. We zijn verontwaardigd als anderen de kantjes eraflopen en zich "zomaar" ziek melden. Veelgehoorde opmerking is "Ik ben ook wel eens verkouden maar dan blijf ik nog niet thuis!" Wonderlijk verschijnsel hierin is, dat we de neiging hebben om van onszelf te zeggen "Als ik thuisblijf, dan ben ik ook echt ziek" terwijl we over anderen al snel lijken te denken "Is hij wel echt ziek of heeft hij gewoon geen zin?" Waarom is het zo moeilijk om andermans beslissing (ziek te zijn) te accepteren?

Ik kan me voorstellen, wanneer je als jonge baas wordt geconfronteerd met de derde ziekmelding van een persoon binnen korte tijd, dat het lastig is om hiermee om te gaan. Want zie je die medewerker dan nog als een verantwoordelijk, betrokken persoon? Of beoordeel je hem toch onbewust op zijn "spijbelgedrag". En wat vinden jullie eigenlijk, wanneer ben je ziek en wanneer moet je gewoon komen werken?