Woorddevaluatie; een kwalijke zaak!

Als ik me ergens groen en geel aan erger is het wel dat de oorspronkelijke woordwaarde van bepaalde woorden verloren gaat, omdat jan-en-alleman ze toeëigend en oneigenlijk gebruikt. Wat ik bedoel? Nou dit bijvoorbeeld. Een paar jaar geleden vertelde een vriendin mij dat ze een lieve tandarts zocht voor haar dochter. Een onvriendelijke man - daar zou ze weleens een trauma

van op kunnen lopen tijdens de behandeling. Het was alsof ik het in Keulen hoorde donderen. Een trauma is een ernstige zaak. Een trauma loop je bijvoorbeeld op bij een ernstig ongeluk waarbij jij één van de enige overlevenden bent. In veruit de meeste gevallen moet er professionele hulp bij aan te pas komen. Het woord trauma lijkt een containerbegrip te worden voor allerlei kleine pijntjes. Heb je deze al gehoord: "Ik zou er bijna een klein trauma van oplopen." Brrrrrr. Een ander voorbeeld; het woord stalken. Als je nog niet gestalkt bent, hoor je er niet meer bij! Wanneer een verliefde of teleurgestelde net één keer teveel belt, sms't of voor de deur staat om nog één keer te praten, voelt de ander zich gestalkt. Hemeltje lief. Je zou ze bijna een echte stalker toewensen.

Om op mijn eigen vakgebied te blijven; met het woord coachen is ook iets aan de hand. 'Instructies geven' wordt coachen genoemd. 'Sturen en begeleiden' wordt coachen genoemd. Kortom, bijna alle acties van een leidinggevende richting zijn personeel worden coaching genoemd. Dat coachen om specifieke interventies vraagt, waarbij de intentie van een leidinggevende of professioneel coach is om het potentieel van de coachee bloot te leggen, zodat kans op groei en ontwikkeling ontstaat, is op veel plaatsen onder water verdwenen.

De woordwaardes van 'trauma', 'stalken' en 'coachen' zijn gedevalueerd. Welk woord volgt?