Bedrijf X, met 12 werknemers, viert dit jaar haar 15-jarige bestaan. Tijdens het werkoverleg vertelt directeur Bart dat het plan is om, ter ere van dit heugelijke feit, met zijn allen een weekendje naar Brugge te gaan. We verwachten dat iedereen mee gaat...
Het is natuurlijk niet echt verplicht, maar we rekenen er wel op dat iedereen erbij is.
Daarom prikken we nu een datum ver vooruit, zodat iedereen kan.
Werknemer Martijn vraagt of de partners ook welkom zijn. “Daar heb ik nog niet over nagedacht” antwoordt Bart, “maar maakt dat iets uit dan?”. Martijn antwoordt, dat zijn vrouw voor hem belangrijk is en dat hij in zijn weekenden, zijn eigen vrije tijd dus, behoefte heeft aan tijd met zijn partner. Dus als de partners niet welkom zijn weet ik niet zeker of ik wel mee wil gaan.
“Nou,” zegt Bart, “ik vind het wel een beetje flauw van je, wij organiseren wat leuks en dan begin jij negatief te doen.” Andere collega’s beginnen zich er nu mee te bemoeien met opmerkingen als “Watje…!” en “Nou, ik hoef mijn vriend er niet bij te hebben hoor…” en “Sjongejonge, het moet toch best kunnen, een keer alleen op stap...”.
Martijn antwoordt dat het ook best kan, een keer alleen op stap, maar dat het weekend zijn eigen vrije tijd is en dat hij dus zelf moet weten hoe hij die wil besteden. En tussen twee drukke werkweken in het weekend doorbrengen met collega’s en zonder partner, ik weet niet of ik dat wel zo fijn vind.
Bart antwoordt dat hij er nog eens goed over na zal denken, maar dat voor hem persoonlijk de partners niet meehoeven. Klein detail: Bart’s vrouw werkt ook in het bedrijf en gaat dus automatisch mee.
Wat vinden jullie van de standpunten van Martijn en Bart? En hoe denken jullie dat dit verhaal verder gaat?
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
De opmerking van Bart: "maakt dat iets uit dan" vind ik nogal respectloos.
En, wanneer vervolgens de collega's van Martijn hem voor watje uitmaken vind ik dat niet bepaald een positief beeld geven van de sfeer onder de collega's. Allemaal redenen dat Martijn zijn bedenkingen kan hebben. Ik zou in zijn plaats preces hetzelfde reageren.
Kortom, absoluut een signaal voor Bart om eens met Martijn om de tafel te gaan zitten.
Maar de vraag was óók hoe dit verhaal verder zou gaan! Volgens mij is Barts uitspraak "Ik zal er nog eens goed over nadenken" een wassen neus en zal het uiteindelijke voorstel zijn om zónder de partners weg te gaan. Vervolgens legt Martijn het aan zijn vrouw voor. Die zal reageren zoals hondje stelde: "Ben ik dan de enige partner? Nou, dan moet je maar alléén gaan. Je kunt het niet maken om als enige werknemer niét mee te gaan..."
Heb ik gelijk?
Deze case (echt gebeurd) gaat als volgt verder: de dag erna geeft Bart aan dat de partners welkom zijn, dus iedereen die dat wenst mag zijn partner meenemen. Iedereen neemt zijn/haar partner mee (ook de collega's die eerst "stoer" reageerden dat dat niet hoefde). Het is een supergezellig weekend. Enkele partners spreken tijdens het weekend hardop uit dat het fijn is dat ze een keer bij een uitje mogen zijn ("want wij mochten normaal nooit mee...")
Stel Bart wil wat werk afstoten en men weet dat. Er aast 5 man/vrouw op zijn baan. Bart denkt: ik ga eens kijken hoe die jongens/meiden zich informeel/groepsgewijs gedragen. Praatje hier en daar, borrel erbij en kijken met wie het klikt.....assesmentje maken dus. Tja ..wat dan ?
In het informele circuit worden nog steeds de belangrijkste beslissingen genomen !
Voor mij is het nu even klaar, tenzij Carry nog iets aanvullends te melden heeft waardoor het verhaal toch nog een (honden)staartje kreeg...