Diversity Works: Vrouwen en allochtonen in de top?

Op 14 en 15 april was er een conferentie in Nederland. Diversity Works. Het ging over hoe je als vrouw of allochtoon je carrière glans kunt geven. Metro publiceerde een onderzoek, en heel veel mensen uit het Metropanel denken dat blanke mannen van alle doelgroepen meer kans hebben de top te halen dan anderen.

Dit lijkt mij ook. Hoewel: zelf ben ik ook een blanke man, maar ik zit niet in de top. Ik heb er wel veel mee gewerkt. Ik mis echter het old boys network en bovenal: het strategisch vermogen om de interne beslisser te behagen. Dat laatste is een belangrijk aspect van doorstromen naar de top: je moet goed zijn met de leider. Hij moet het in je zien zitten.

Al jaren heb ik het gevoel dat vrouwen de kans hebben om door te stromen naar de top. Er zijn verschillende vrouwen die het gelukt is. Meestal boeiende vrouwen, die zich uitstekend bewegen in de mannenwereldjes die de dienst willen uitmaken. Maar al die vrouwen bezitten ook het vermogen om de beslissers, de voorzitters van de raad van bestuur, de CEO’s, te ‘pleasen’.

De meeste vrouwen die ik ken, zitten net onder de top en vinden dat wel best. Ze willen niet doorstromen. En een groot deel van die vrouwen geeft aan dat ze niet houden van de sfeer in de top. Strooplikkerij en lippendienst zijn er aan de orde van de dag. Ze hebben geen zin om ja te knikken om de grootste man in de tent te ‘pleasen’. Liever richten ze zich op een goede uitvoering van hun taken, in de hoop dat dit net zo hoog gewaardeerd wordt als een vlotte presentatie of een gewillige houding tegenover de beslisser.

Natuurlijk is dat onvoldoende in de wereld van ‘ouwe jongens krentenbrood’. Ik heb het gevoel dat de macht (en dus de invloed) in veel bedrijven erg stevig in handen is van de old boys networks, en dat ze een sfeer om zich heen hebben, waar uitstekende vrouwen niet doorheen willen breken.

Dat heeft niet met blanke mannen of zwarte vrouwen te maken; het heeft te maken met het feit dat degenen die de touwen in handen hebben, ze gewoon niet los willen laten, en bovendien de sfeer bewaken waarin macht gestalte krijgt. Wie de machtsstructuur wil veranderen, zal de context waarin die macht wordt uitgeoefend ook moeten wijzigen. Dat wil zeggen dat de politiek én de bedrijven een ander idee moeten krijgen bij dat wat macht is. Maar zullen machthebbers dat tolereren?

Daar komt nog iets bij: vrouwen hebben in het bedrijfsleven moeite om vriendjes te worden van elkaar. Bijna alle vrouwen die ik ken vinden het leuker op een lager niveau dan de top met mannen te werken, en geven af op sneaky vrouwengedrag (ik citeer letterlijk een vrouw). Er zijn zelfs woorden voor. Het kippenhok. De krabbenmand. De krab die uit de mand omhoog probeert te komen, heeft pech. Hij, of moet ik zij zeggen?,  wordt teruggehaald.

Leuk, zo’n conferentie over diversiteit en carriére maar zolang vrouwen geen coalities met elkaar aangaan in bedrijven, en je de machthebbers niet zelf tot een cultuurverandering beweegt, zal alles bij het oude blijven. CEO’s zijn conservatief en zeer slim als het gaat om het verdedigen van hun bolwerk. En dat dat uiteindelijk ook voor hun bedrijf niet goed is, daaraan hoeven we niet te twijfelen.

De CEO die echt wil veranderen, mag zich via pitcher.support@hetnet.nl melden. En dat mag als een oproep gelden. Ik denk eigenlijk dat het erg stil zal blijven…