Onlangs had een hoofdverpleegkundige (geen relatie) een buitenkansje. Het gebeurde in de nachtdienst. Een patiënt lag in zijn eentje op een kamer. Hij drong aan, ze vond hem aantrekkelijk en gaf toe aan de verleiding. Er was een vrijage. Een verpleegkundige betrapte het tweetal en sprak haar hoofd er op aan. Er werd een deal gemaakt...
Onlangs had een hoofdverpleegkundige (geen relatie) een buitenkansje. Het gebeurde in de nachtdienst. Een patiënt lag in zijn eentje op een kamer. Hij drong aan, had ook zijn behoeftes zei hij. Ze vond hem aantrekkelijk en gaf toe aan de verleiding. Er was een vrijage.
Een verpleegkundige betrapte het tweetal en sprak haar hoofd er op aan. Er werd een deal gemaakt. Het zou niet meer gebeuren en de verpleegkundige zou zwijgen. Wat ze natuurlijk niet deed. Ze vertelde het in vertrouwen door tegen een collega die het weer doorvertelde tegen een andere collega, ook in vertrouwen, en zo kwam het tenslotte terecht bij de leidinggevende van de hoofdverpleegkundige.
Recht op de vrouw af vroeg ze of het waar was, wat ze in de wandelgangen had vernomen. De hoofdverpleegkundige gaf niet toe. De patiënt was weg; het ziekenhuis wilde hem er buiten laten. Het hoofd gaf de verpleegkundige een officiële waarschuwing, in aanwezigheid van haar leidinggevende.
De verpleegkundige mailde mij. De zaak was nog vers. Ze vroeg wat ze een volgende keer nu het beste kan doen in zo’n situatie. Graag een reactie.
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Mocht eeen dergelijke situatie zich nog eens voordoen, maak dan een afspraak met de persoon na zijn/haar ontslag uit het ziekenhuis.
In mijn ogen had de verpleegkundige niet moeten beloven te zwijgen, maar moeten zeggen dit aan de leidinggevende van het hoofd te zullen rapporteren. Toen ze eenmaal had beloofd te zwijgen, had ze dit ook moeten doen. Want belofte maakt schuld. In vertrouwen iets aan een ander vertellen is vragen om moeilijkheden, want dat vertrouwen heeft kennelijk dezelfde grenzen als het vertrouwen dat de verpleegkundige zelf haar hoofd gaf met haar belofte te zullen zwijgen. Kennelijk is in die organisatie vertrouwen een rekbaar begrip.
Dat nu de verpleegkundige de dupe is, is heel vervelend, maar wel een gevolg van haar eigen gedrag.
Tenminste, zo zie ik het.