Vreselijk, al dat Hollandse geklaag!

In Nederlandse organisaties hoor je veel gemopper en geklaag. En dat, zo vindt men, ligt allemaal aan het ‘mennetsjment’. Nu wordt er op veel plaatsen ook abominabel leiding gegeven. Leidinggevenden zitten in hun kantoor, breien hun Excel sheets rond en missen het vermogen om mensen in beweging te krijgen, of er zelfs maar contact mee te maken. Maar veel medewerkers maken er ook een potje van. Die lijken te denken dat een organisatie een baarmoeder is. Een verzorgingsinstituut.

En als de organisatie zich niet zo gedraagt, begint het gemopper en doet men net of men slachtoffer is van een of ander naargeestig en inhumaan syndicaat. Dus wat doet men dan? Klagen. Tegen collega’s. En zo maakt men stemming. En ontstaat er een negatieve spiraal. Niet door het mennetsment maar door medewerkers die over managers klagen.

Volgens mij heb je niets aan klagers en mopperaars, of aan van die analyserende managementcritici. Ze maken het ongezellig in hun organisaties. Net als roddelaars. Die zetten een beeld neer dat nooit door de ander gecorrigeerd kan worden. En samen een beeld vormen schept misschien een bans, het kan de sfeer lelijk verzieken.

Mijn voorstel is dan ook om vanaf nu de klagers het zwijgen op te leggen of tegen te spreken. Gewoon a priori ongelijk geven maar geen eindeloze discussie voeren.  En voor mensen die het leuk vinden. Bij Haystack verscheen onlangs het anti-klaagboek van Bart Flos. Zie hier: http://www.haystack.nl/haystack/index.php?option=com_jportfolio&cat=1&project=43&Itemid=11