Vreemdgaan op je werk, by mail

Ik vind dat het wel kan, dit voorkomt het echte feitelijke vreemdgaan.
Eens een diepgaand gesprek met een ander, verliefd worden desnoods, zolang je nog maar niet echt met elkaar naar bed gaat, ik vind dat het wel kan.

Frans Vink

In mijn boek is dit vreemdgaan. Sex is daar niet voor nodig. Zoals Chris het beschrijft is dit meer dan een flirt, en meer dan 'gewone' vriendschap. Een vraag die ik me stel: hebben beide betrokkenen hier over gesproken met hun partner? En zien ze het zelf als vreemdgaan?

Of vreemdgaan acceptabel is, moet ieder voor zich uitmaken. Met zijn/haar partner.

Is de discussie hier "Wat is vreemdgaan?" of "Is dit gedrag acceptabel?".
Ieder heeft een eigen interpretatie van het woord vreemdgaan, maar meestal wordt met het woord vreemdgaan wel een (negatief) oordeel uitgesproken.
Of het acceptabel is om een diepgaande band te hebben/op te bouwen met iemand anders dan je vaste partner ligt m.i. aan de afspraken binnen je relatie. Persoonlijk vind ik het niet zuiver, wanneer je dingen doet waarvan je eigenlijk weet dat dit gedrag niet binnen de wederzijdse afspraken valt en die je daarom maar verborgen houdt voor je partner.

Het is niet zuiver, en dus onacceptabel. Maar onacceptabele dingen gebeuren. Ieder mens komt wel eens afspraken met zichzelf niet na, en blijkbaar is dat deze 2 mensen ook gebeurd. Managers zijn net mensen. Het is mij ook eens gebeurd met een vrouwelijke collega. En oh oh oh, wat heb ik mezelf pijn gedaan toen ik daar weer mee moest stoppen. Een half jaar van slag geweest. Niet vreemd geweest, niets concreet meetbaars misdaan, en toch mezelf zo te pakken gehad. Een harde leerschool...

Ik ben die vrouw!
En ja , het is vreemdgaan...geloof me.
Het overkwam ons......maar we zijn allebei getrouwd....
dus moest het eindigen.

Ik versta onder vreemdgaan dat je dingen doet die anders zijn dan de afspraken die je met je partner hebt gemaakt. Dus achter zijn/haar rug om. Als je dingen doet met een ander dan je partner, en je partner gaat daarmee akkoord, dan is het in mijn ogen geen vreemdgaan. Ik heb zelf een open relatie waarin ik heel gelukkig ben. Ik ben heel erg blij dat er in mijn relatie ook ruimte is om gevoelens te hebben voor anderen en deze ook te kunnen uiten (als de ander dat ook wil). Gevoelens hebben voor iemand anders dan je eigen partner, is iets wat veel mensen overkomt. De meeste mensen voelen zich ongelofelijk schuldig hierover, en durven er niet met hun partner over te praten. Vreemdgaan is vaak het gevolg. Een scheiding vaak ook, als het uitkomt. In mijn ogen is er niets mis met gevoelens ontwikkelen voor een ander. Het gaat pas mis op het moment dat mensen het contact met hun eigen partner daardoor verliezen, en zich verliezen in de verliefdheid. Maar het gebeurt, het overkomt mensen. We kunnen daar onze ogen voor sluiten. We kunnen het ook erkennen: dat wij als mens in staat zijn om voor meerdere mensen gevoelens te hebben. De mens is volgens mij gewoon niet monogaam van nature.

Leonie Linssen

Je verstand en je hart soms zijn ze zo tegenstrijdig. Het begint grappig. Je krijgt aandacht en we kunnen zo leuk met elkaar opschieten. Dan worden de gesprekken / emails serieuzer en ga je gevoelens met elkaar delen. Opeens besef je dat je meer gaat voelen voor je Maatje.

En thuis, ja daarover praat je niet zo snel. En waarom zou je dat in het begin ook doen? Maar ja, hoe ga het later als je gevoelns zijn ontwikkeld vertellen? En wat doe je er vervolgens mee?

Ik spreek uit ervaring. Email, telefoon of afspreken de gevoelens die je ontwikkelt zijn niet anders. En zeker niet als je foto's uitwisselt en er dus een goed beeld bij hebt.

Het is vreselijk, verliefd zijn en het thuis ook goed hebben. De stress en de angst overheersen. Je wilt 's-avonds ook vanuit huis nog even op de zaak inloggen. Even kijken of ze je een goede nachtrust wenst.

Mijn advies, begin er niet aan. Je doet jezelf er op termijn zeker geen plezier mee, hoe aardig het ook lijkt. En ik kan het weten, want ik zit er nu midden in.

Vorig jaar ben ik bij mijn huidige man weggegaan toen ik ontdekte dat hij sms contact had met een vriendin. 250,300 sms per maand was normaal. Nu zal je zeggen dat het een overdreven reactie was. Maar wat als je in diezefde week ondekt dat zij niet de enige was. Hij had email, sms en msn contact met nog 3 vrouwen.
Zijn diepste gevoelens uiten, fantasieen en het ergste, verhalen over jou neerzetten. Zo kwetsend en neerbuigend om te lezen hoe hij over jou denkt. En hoe geweldig hij met "haar" kan praten. Prive dingen en tenslotte nog liefde verklaren en intieme foto's sturen.

Ik weet niet hoe jullie dr overdenken,maar bij mij voelde het als vreemdgaan. De aandacht die hij kreeg was belangrijker dan mij ermee kwetsen.  Smekend of we het nog een x konden proberen, en dan naar 3 dagen vond ik weer een email of sms.

Ik denk dat sommige mensen gewoon verslaafd zijn aan die aandacht. De realiteit verliezen....Want in een sms of email kan je schrijven wat je wilt, zijn wie je wilt zijn. Wat heb j te verliezen???

Wat hij heeft verloren??Zijn familie, vrienden zijn vrouw en het dierbaarste, zichzelf.

Ik kan Mira's reactie heel goed begrijpen en de consequentie die ze eruit trekt ook. Ik vind het ook vreemdgaan. En toch Mira... vraag ik me af of je zelf in de spiegel hebt gekeken als je zegt:  'De aandacht die hij kreeg was belangrijker dan mij ermee kwetsen.' Het is maar de vraag of hij zichzelf kwijt is geraakt: kon hij zich kwijt bij zijn familie, vrienden, vrouw? Kon hij bij jou zijn wie hij is en wil zijn?

Verliefdheid kan kennelijk iemand overkomen. Dit leidt niet automatisch tot een relatie die schadelijk is voor huwelijk of betrekking. Vreemdgaan impliceert een sexuele relatie en het is kennelijk cultureel bepaald dat dit niet mag of mogelijk is zonder dramatische gevolgen voor het huwelijk. Waarom zou dit ook moeten gelden voor een (niet-sexuele?) band met iemand waarbij de bestaande relatie wordt gerespecteerd?  Rationeel gezien is hier niks mis mee, sterker nog, persoonlijke ontplooing lijkt hirmee gebaat. waarom dan toch in de praktijk die negatieve, calvinistische grondhouding? Ik pleit voor wat meer ruimte voor een ieder, dat zou het geluk ten goede komen.

Verliefdheid kan kennelijk iemand overkomen. Dit leidt niet automatisch tot een relatie die schadelijk is voor huwelijk of betrekking. Vreemdgaan impliceert een sexuele relatie en het is kennelijk cultureel bepaald dat dit niet mag of mogelijk is zonder dramatische gevolgen voor het huwelijk. Waarom zou dit ook moeten gelden voor een (niet-sexuele?) band met iemand waarbij de bestaande relatie wordt gerespecteerd?  Rationeel gezien is hier niks mis mee, sterker nog, persoonlijke ontplooing lijkt hirmee gebaat. waarom dan toch in de praktijk die negatieve, calvinistische grondhouding? Ik pleit voor wat meer ruimte voor een ieder, dat zou het geluk ten goede komen.

Er is nog een andere dimensie, tot nu toe niet genoemd maar wel relevant: het feit dat de een 'hooggeplaatst' is en de ander (per implicatie) niet, betekent dat de verhouding behalve door een erotisch aspect ook door een machtsdimensie wordt gekleurd. Er zijn settings, zoals het onderwijs, waar niet-professioneel contact tussen docent en student verboden is, en wel juist vanwege die machtskwestie.  Ook op de werkvloer moet je oppassen met dergelijk niet-professioneel gedrag lijkt me.

Ik begrijp niets van deze stelling of het nut of de relevantie ervan. Internet is een medium, een communicatiemiddel, een infrastructuur. Verder niets. Dus wordt er functioneel, en <em>heel veel </em>niet functioneel gecommuniceerd. Dus zullen ook alle potentiele vreemdgangers hier, zoals ze dat overal doen, van de gelegenheid gebruik maken. Dansscholen zijn immers niet meer zo hot. En wat is er veiliger dan je terugtrekken uit een electronische relatie, die in geen opzicht iets van doen heeft met iemand in de ogen kijken en fysiek in vuur en vlam raken en de pijn er na. Jaja, de geest wil ook wat, het geschreven woord kan in sommige literaire gevallen liefde opwekken, denk ik. Maar het blijft behelpen. Of zijn we inmiddels zover gezakt in ons virtuele ondermaanse dat we kunnen volstaan om elkaar in pixels te aaien en te oorfluisteren in bites? Ik ben innovator van beroep, maar doe dat altijd wel met behoud van het goede!

Grappig dat het stuk weer actueel is. In 2006 heb ik ook al gereageerd. 
Inmiddels heb ik mij als coach gespecialiseerd in ingewikkelde liefdesrelaties en een boek geschreven waarin ik 12 coachsessies beschrijf van mensen in relatieproblemen doordat zij kampen met gevoelens van liefde of erotiek voor een ander dan de eigen partner.  Ik begeleid mensen bij het zoeken naar een oplossing die bij hen als mens past. Dat kan dus heel divers zijn. Wat je doet met je gevoelens voor iemand kan ook heel verschillend zijn.

Daarbij is het wel belangrijk dat wat voor keuze je maakt, je hem bewust maakt zodat je er ook helemaal achter kunt staan. In het boek zie je in wat voor situaties mensen terecht kunnen komen, wat de gevolgen kunnen zijn van vreemdgaan en hoe gecompliceerd liefde en relaties kunnen zijn. Maar ook hoe je kunt genieten van je gevoelens van liefde en erotiek en wat er nodig is om succesvolle  liefdesrelaties te krijgen en te houden. Het boek Love Unlimited komt april 2010 op de markt bij uitgeverij Archipel. Voor wie interesse heeft: hier lees je er meer over: <a href="http://leonielinssen.web-log.nl/mijn_weblog/2009/11/monogame-colleg.html" rel="nofollow">http://leonielinssen.web-log.nl/mijn_weblog/2009/11/monogame-colleg.html</a>

Vraag is: benadeel je je relatie met je partner? (en daarmee ook jezelf).
Je kunt, als met een meetlat, gaan kijken of je 'net over de grens gaat', maar dat is rechtvaardiging en geen regie nemen over de vervulling van je behoeften.
Mijn ervaring is dat het zoeken van (emotionele, geestelijke, fysieke) bevrediging buiten de relatie de relatie met je partner - op termijn - armer maakt. In eerste instantie lijkt het vaak niet zo omdat de emoties van die fijne stofjes in je lichaam vrijmaken die je gevoel van verbondenheid met je eigen partner ook een boost kunnen geven, maar dat is uiteindelijk maar tijdelijk. Deep down wordt er geknaagd  aan de eenduidige focus op elkaar en dat wordt een energielek, al dan niet bewust.
Als je het omdraait en bereikt dat niemand anders in je leven voor je gevoel verantwoordelijk is voor je geluk dan ontstaat vaak vanzelf een verbondenheid met je partner en een rustig vertrouwen, dat <em>juist </em>diepe emotionele verbondenheid met anderen mogelijk maakt. Die relaties zullen dan alleen maar toevoegen en geen pijn en twijfel veroorzaken. Twijfel ontstaat daar waar je intuïtief weet dat het niet klopt, maar het verstand probeert om iets te rechtvaardigen.
Je weet of iets complementair of bedreigend is. En de ander ook. Onuitgesproken.

Als je manager bent en een dergelijk vraagstuk speelt zich in je omgeving af, dan werkt restrictief optreden alleen maar contra productief. Verboden vruchten zijn zoet. En het is altijd fijner om je negatieve gevoelens te projecteren op je omgeving (zoals op jou als manager), dan om te moeten inzien dat je zelf aan de basis staat van je onbehagen. Voilà.
Ik zou een open, waardevrij gesprek aangaan met de persoon en het persoonlijke deel en het zakelijke deel strikt gescheiden houden. Vanuit zakelijk oogpunt zou ik duidelijk aangeven wat wel of niet op het werk mag en kan. Wat betreft het persoonlijk deel - dat ongetwijfeld invloed heeft op de werksituatie - zou ik, als coachend leider, helpen om om te gaan met het spanningsveld dat hierdoor wordt gecreëerd. Ik zou mij onthouden van oordeel en moraliteit. Het betreft hier een terrein waar absoluut zelfbeschikkingsrecht speelt. Hooguit zou ik - als de ander daar behoefte aan heeft - vragen stellen die de persoon helpt om, voor hem of haar juiste, keuzen te maken.

Wat bekrompen toch! En betuttelend! Stel voor jezelf gewoon een "code of conduct" op wat volgens jou kan en mag en wat niet en bespreek dat met  je vaste partner. Mijn vrouw vindt het zelfs spannend als ze merkt dat ze concurrentie heeft...
Wees dan gewoon consequent met jezelf! Bill Clinton heeft toch ook gezegd dat hij nooit "intercourse" gehad heeft met "that woman", de interpretatie hangt af van persoonlijke criteria, je opvoeding, je achtergrond, de gedragscode, de deontologie (chef tov medewerker, verpleger tov patient, leraar tov leerling), de sociale regels van de groep (werk, sport, hobby) waarin je ageert. Woordspelingen, grapjes, bezorgdheden en ervaringen delen zorgen juist voor het "zout op de aardappelen", neen? Voor de rest, geniet er toch van, van de aandacht dat je krijgt en geeft, Maslov heeft het toch in zijn motivatiepyramide gezet, voor Hertsberg is het een hygiënefactor.
"Flirten" is toch goedkoper dan met een burnout naar een psy te lopen of een half jaar thuis te blijven met een depressie, omdat je je alleen voelt en niemand aan jou aandacht schenkt de 8 uren dat je op de werkvloer bent.
Zolang je de zelf getrokken grenzen respecteert en consequent handelt. Maar dat vraagt maturiteit en dat is misschien het probleem...

De casus is niet dat mensen als collega's een dergelijke relatie krijgen. Daarmee komt e.e.a. in een totaal ander daglicht te staan.
Morele (ver)oordeling lijkt mij dan ook volstrekt niet op zijn plaats evenals ingrijpen vanuit welke hierarchische invalshoek.  De reactie van Oda de Wit vond ik in dit verband veel sprekend.

Als dit artikel in 2006 ook al uitgebracht is, had dan zo punctueel geweest om de spelfouten eruit te halen...

Wij halen er zelden spelfouten uit bij ingezonden werk, tenzij mensen er om vragen. Bij jou zouden wij bijvoorbeeld ook een correctie moeten toepassen. Het is niet 'had dan zo punctueel geweest',  maar 'was dan zo punctueel geweest'.

Kan voor het grootste gedeelte meegaan in de stukken van Leonie, zowel die van 2006 en nu. Is dit vreemdgaan? Tja, lastig, ik denk van wel. Persoonlijk zou ik er(vermoedelijk, heb geen persoonlijk ervaring met deze situatie) veel meer moeite mee hebben wanneer mijn man een diepe emotionele band met een ander zou opbouwen dan een avond een keer sex met en ander.
Op het moment dat je zo diep en langdurig wilt gaan met een ander zit er naar mijn mening iets niet goed in je iegen relatie, al dan niet tijdelijk. Daar kun je dan iets mee doen, aankaarten bij partner, eraan werken etc. Wat ik wel verdrietig vind om te lezen dat de 2 pesonen die het hier betreft concluderen; we zijn getrouwd dus moet het stoppen voordat het verder gaat. Wanneer je beide dit aspect niet in de huidige relatie hebt of kan aanbrengen, en dat wel belangrijk vind, waarom dan blijven? Wellicht worden beide veel gelukkiger door te scheiden en samen of alleen verder te gaan. Niet dat je altijd als iets niet lekker loopt de handdoek maar in de ring moet gooien (dat gebeurd wat mij betreft ook te vaak), maar zeker ook niet blijven omdat het zo "hoort"of er kinderen in het spel zijn, die hebben dat nl toch wel door.
Een situatie als deze kan je eigen relatie ook verbeteren doordat je wakker wordt en actie onderneemt. Dan heeft (dit soort) vreemdgaan alleen maar een goede uitwerking.
Iedereen kan een ander tegenkomen en gevoelens voor een ander ontwikkelen. Het is alleen wat je ermee doet en vooral hoe je het doet. Mijn man en ik hebben de duidelijke afspraak dat wanneer de een een ander tegenkomt en daar ook echt iets mee wil doen, we in ieder geval het respect naar elkaar hebben om daar open over te zijn.  En als laatste wil ik nog maar eens benadrukken dat een relatie een werkwoord is. Werken is ook niet altijd leuk, wat niet erg is zolang het maar leuk genoeg blijft. En die grens ligt voor iedereen ergens anders.

Het ligt allemaal niet zo eenvoudig, een mens mag houden van: de natuur, een troeteldier... maar als het over een ander mens dan je partner gaat is het mis!
Iedereen moet recht hebben op een stukje privacy binnen de relatie, ook op dit domein, zolang het geen 'schade' toebrengt aan je relatie. Natuurlijk is de kans groot dat, hoe langer de duurtijd van het zgn 'vreemdgaan', dit toch hiertoe evolueert.
Dan moet je tijdig de balans kunnen opmaken en kiezen voor wat wat je het meest dierbaar is.
Mensen die in de loop van hun leven nooit voor een dergelijk dillema staan komen ofwel nooit buiten of hebben inderdaad dé partner uit de duizend, iets wat meer uitzondering is dan regel.
Dus zoals al gezegd is: als er voldoende maturiteit aanwezig is zal dit wel kunnen gehanteerd worden.

Het woord 'vreemdgaan' vind ik een erg dom woord en zou voor eens en voor altijd geschrapt moeten worden.
Dat twee mensen gevoelens koesteren voor elkaar is mooi en dat ze met pijn in hun hart afscheid nemen is ook mooi. Wat is hier in godsnaam verkeerd aan? Waarom mag je als je getrouwd bent geen gevoelens meer voor anderen voelen? Je bent toch geen apparaat dat aan en uit wordt gezet?
Je ziet vaak bij mensen die gaan trouwen dat ineens alles anders is. Flirten mag niet meer, je mag anderen niet meer leuk, sexy of aantrekkelijk vinden, je moet alles samen doen, je mag geen vrienden van het andere geslacht hebben want dat zou een bedreiging kunnen zijn of jaloezie kunnen oproepen. Wat een middelmaat, wat een hel om in te moeten leven.
 
Ik begrijp ook goed dat mensen die zo moeten leven het woord 'vreemdgaan' voor in de mond hebben. Daarom gaan zoveel mensen dus 'vreemd'!
Triest hoor heel erg triest!
 
 

Voor mij is dit puur vreemd gaan. Je hoeft niet persee met iemand naar bed te gaan om vreemd te gaan. Diepe gevoelens voor iemand hebben kan de partner meer pijn doen dan 1 nacht sex zonder gevoelens.

Zulke gevoelens hebben, houdt ook vaak in dat je 24 uur per dag aan die persoon denkt, of je nu aan het werk bent of in bed met je partner ligt. Dit is toch het ultieme verraad. Daarnaast zul je partner constant vergelijken met je zo genaamde mail vriend.

Ik vind het verschrikkelijk. Vooral omdat het altijd om volwassenen mensen gaat waar je van zou verwachten dat ze beter weten. Mail, sms, chat contact dat te vaak gebeurt met uiting van gevoelens automatisch tot problemen leidt.

@ Claire: Ik vraag me af of jij uberhaput verstand hebt.
Wat er verkeerd aan is??? ik kan je vraag niet eens serieus beantwoorden. kan alleen maar zeggen laat je zelf na kijken. Misschien dat je dan zult begrijpen wat er verkeerd aan is.

De kernzin in het artikel is deze: "De beste man is getrouwd, maar liet het toe dat de gevoelens wederzijds groeiden."

Dat er relaties in de zin van betrekkingen tussen mensen ontstaan waarin een platform gecreëerd wordt om met andere mensen te reflecteren over hetgeen je bezig houdt, is niet meer dan een natuurlijk verschijnsel. Dat er betrekkingen ontstaan buiten het familiaire kader die evengoed broer - zus en / of vader - dochter (moeder - zoon) relaties hadden kunnen zijn, zijn voor het mens-zijn van ieder individu niet meer dan goed gegeven. Door emotioneel gerelateerde vraagstukken te delen met die partner wordt de mogelijkheid gegeven om tot inzichten te komen die een mens kunnen doen groeien.

De crux zit in de intentie van het contact. Belangrijk is bij dit type contacten de zuiverheid naar eer en geweten gewaarbord blijft: de eerbaarheid van de gesprekspartner en het geweten van jezelf. Op het moment dat vanuit het individu toegelaten wordt dat gevoelens leidend gaan zijn, dan komen relaties in een schemerhoek te zitten. Op dat moment zou er weer een morele afweging naar eer en geweten gemaakt moeten worden ten aanzien van de levenspartner. Alleen is de inzet nu de eer van de levenspartner en daarmee een wezenlijk deel van het eigen leven. Opengooien: voor de eigen partner de schemerrelaties in het licht zetten om samen tot een oplossing te komen die voor alle betrokken partijen te aanvaarden is. En dat oplossingsproces pijnlijk kan zijn, is de consequentie van het in het licht brengen van de schemerrelaties waar "vettige randjes" aan ontstaan zijn. Het oplossingsproces is dus het wegsnijden van die "vettige randjes". Maar het resultaat van deze genezing is een grotere zelfkennis en het dieper kennen van de persoon aan wie ooit huwelijkse trouw beloofd is. Het in de diepte kennen van jezelf én je echtgenoot (m/v) biedt de garantie dat betrekkingen en relaties naar eer en geweten zuiver blijven, verrijkend zijn zonder destructief te willen zijn. 

@Bleu
<!--[if gte mso 9]&gt; Normal 0 21 false false false MicrosoftInternetExplorer4 &lt;![endif]--><!--[if gte mso 9]&gt; &lt;![endif]--><!--[if gte mso 10]&gt;-->
Beste Bleu, Allereerst denk ik dat jij je niet zoveel moet afvragen, daar lijk je namelijk het verstand niet voor te hebben :-) Heel veel mensen gaan ‘vreemd’ om dat domme volkse middelmatige woord nog maar eens te gebruiken. Waarschijnlijk jouw partner ook ( als je die al zou hebben of zou kunnen krijgen).  Alleen al het idee om met een middelmatig persoon als jou iets te moeten roept al gevoelens op van met een andere iets te willen gaan ondernemen. Een fris en fruitig persoon die snapt dat het nogal normaal is om iets voor anderen te voelen en daar tot op zekere hoogte uiting aan te willen geven.  Het is te zot voor woorden om te veronderstellen dat je gevoelens zou kunnen uitschakelen als je getrouwd bent etc.. Mensen die dat willen en/of ontkennen zijn vaak stakkers die de kat in het donker knijpen en oordelen over een ander terwijl ze de hele dag fantaseren over seks met anderen..   Daaag Bleu, heb het leuk en blijf vooral zo dom, je past dan goed bij de grootste gemene deler :-)

@Ruud
 
AMEN, de kerk zal trots op u zijn LOL
Volgens mij pist u poeder met de geur van Rozen hahahahah

eigenlijk heeft Claire gelijk denk ik....het punt is natuurlijk ook dat je als mens gewoon andere mensen leuk kan vinden, dat houdt niet op als je een relatie hebt. Maar of je er dan ook "iets mee moet doen" is een ander verhaal. Zeker als je het voor je partner geheim houdt is het denk ik verkeerd. Tegenwoordig zijn er veel mensen die stellen dat iedereen vreemd gaat en je het maar gewoon vooral niet moet vertellen, anders is "je zo goede relatie met de partner waar je veel van houdt" over en dat wil je niet! Dát vind ik zo hypocriet! Als je veel om je partner geeft en deze is alles voor je, waarom dan toch vreemdgaan....zo creeer je toch zelf eigenlijk een afstand tussen jullie? Wie houd je dan eigenlijk voor de gek....vaak jezelf ook denk ik!

Wat is vreemdgaan....hoede vraag. Ik denk dat met al het chatten van deze tijd er een heel nieuw soort van vreemdgaan is ontstaan, namelijk het cybervreemdgaan. Wat als je iemand kent...misschien een collega en jullie houden er een relatie via het internet op na? Wat als je elkaar bevredigd via het internet? Als je elkaar in vol ornaat ziet en dit intieme dus deelt, alleen het is op afstand? En wat als dit niet 1 of 2 keer gebeurd.....maar gewoon bewust over een tidsperiode van 2 jaar en je ziet elkaar gewoon? Hoe heet dat? "officieel" gezien heet dit geen vreemdgaan....nee inderdaad het heet denk ik "jezelf voor de gek houden!"