Verkantoriseren

“Als Stef maar niet gaat verkantoriseren als hij die coördinerende functie krijgt, want dan weet je het wel weer.”

Innig dankbaar kijk ik de deelnemer aan en vertel hem dat ik het een prachtig woord vind. Ooit zal het in de Dikke van Dale terug te vinden zijn. Maar….., wat betekent verkantoriseren precies? “Kun je dat toelichten?”

“Nou, dat als iemand die jarenlang gewoon op de werkvloer heeft gewerkt plotseling promoveert en binnen korte tijd helemaal niet meer weet wat er zich op die werkvloer afspeelt. Bovendien worden ze dan vriendjes met mensen die ze eerder niet mochten en gedragen ze zich arrogant. Zeker in contact met ons als we wat van ze nodig hebben.”

Met de promotie start de vervreemding en verstarring. Er bestaan meer groepen die last hebben van kantoordriften en voor wie het afdalen naar de catacomben der werkvloer een opgave is. Daar werken immers types met wie een gesprek voeren geen sinecure is. Ze zijn verrekte kort van stof en er kan ‘bij de gratie van’ iets gebeuren. Ze roepen vooral dat het gewenste onmogelijk realiseerbaar is.

Een wederzijdse langdurige frustratie, kenmerkend voor de bedrijfscultuur, blijft zo in tact. Dit zou doorbroken kunnen worden wanneer de ‘geverkantoriseerden’ eens een week een overal en veiligheidsschoenen aan zouden trekken om mee te lopen op de werkvloer. In contact met de collega’s wordt duidelijk hoe theorie en praktijk zich tot elkaar verhouden.

Zo hing een HBO-stagiair de theorie aan dat de afmeting van de dozen die in het magazijn gebruikt werden de helft kleiner konden. Geamuseerd keek zijn begeleider hem aan. “Reken vooral nog even door’ zei hij. “Dan kom je er achter dat je straks helemaal geen doos meer nodig hebt.” Inderdaad, hij liep een week mee, won respect, en kreeg goede raad en adviezen van degenen die dagelijks te maken hebben met de ins and outs van wat in de dagelijkse werkpraktijk realiseerbaar is.