Iedereen kent wel het cliché dat vrouwen de dingen graag goed willen doen, en mannen het vooral leuk willen hebben. Vrouwen weten beter vast te houden aan een principe dan mannen, die gemakkelijker los kunnen laten. Ik realiseer me dat ik generaliseer, maar het beeld wordt in mijn persoonlijke leven zo vaak bevestigd dat ik er benieuwd naar werd of hier onderzoek naar is gedaan. Ik ging te rade bij de Amerikaanse neuroloog Elkhonon Goldberg, die inderdaad zo’n onderzoek heeft gedaan.
Vrouwen zijn contextonafhankelijker dan mannen, is zijn conclusie, en nemen hun besluiten los van een veranderende context. Deze slotsom trok hij uit een onderzoek dat hij met zijn collega’s deed onder ‘neurologisch gezonde personen’. Dit betekent dat vrouwen minder snel een principe los laten dan mannen, die dat gemakkelijker doen wanneer de omstandigheden veranderen. Dat noem je, zoals u al verwachtte, contextafhankelijk gedrag.
Er waren mensen die zijn onderzoeksresultaat aanvielen. Het was politiek niet correct. Goldberg trok zich daar niet veel van aan. Neurologen worden vaker aangevallen op hun onderzoeksresultaten. Dick Swaab maakte dat bijvoorbeeld mee toen hij vaststelde dat de hersenen van homoseksuelen verschilden van de hersenen van heteroseksuelen.
Maar laten we niet afdwalen. Hoe moeten wij het verschil interpreteren tussen mannen en vrouwen, daar waar omstandigheden en omgevingen veranderen? Een vraag die bijvoorbeeld in de Arabische wereld heel actueel is, nu de oude staatsvormen in Noord-Afrika zijn gevallen en nu Ben Laden dood is.
‘Geen van beide strategieën is in absolute zin beter dan de andere’ stelt Goldberg vast. Het succes van de stijlen hangt af van de veranderlijkheid van de omgeving. In een onveranderlijke omgeving is ‘de’ vrouwelijke stijl het gezondst; in een veranderlijke omgeving ‘de’ mannelijke.
En dat zijn nu weer van die conclusies uit de breinwereld waar onze bedrijven en organisaties van kunnen meeprofiteren. Vrouwen willen het graag goed doen? Mannen het graag leuk hebben? Prima, zolang de omstandigheden maar meewerken in het voordeel van je organisatie en de doelen behaald worden.
En dan nog dit. Vroeger richtte man/vrouw-onderzoek zich vaak op wie wat beter kon. Zo zouden mannen beter zijn in wiskunde en ruimtelijke verhoudingen, en vrouwen beter in talen. Maar er is vrijwel nooit iets gezegd over 'sekseverschillen in algemene cognitieve stijlen', en als dat al gebeurde 'treffen we vrijwel niets aan over (...) persoonsgebonden besluitvorming.' Met andere woorden: we weten nog maar weinig over die sekseverschillen.
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Mijn eigen ervaring is, dat met name vanaf het moment dat vrouwen settelen in een gezin, ze minder open lijken te staan voor nieuwe zaken en minder dan mannen bereid zijn om aanpak en gedrag te veranderen.
Is weliswaar gebaseerd op een kleine steekproef: mijn moeder en enige bekenden in mijn omgeving.
Hypotheses:
- vrouwen staan meer voor continuiteit in hun directe omgeving?
- mannen willen nu eenmaal meer actie en heldendom?
- mannen worden in de carriere buitenshuis, waar ze meer waarde aan hechten dan vrouwen, ook gedwongen zich te blijven aanpassen?
Wie reageert?
Ik heb een vrouwelijke ict-professor wel eens tijdens een lezing horen zeggen dat haar man vond: "what you really need is a good wife".
Sedert tien jaar zijn mijn kinderen de deur uit en vind ik het heerlijk om flexibel te zijn en mee te waaien met de waan van de dag, zorgeloos en omdat de werkgever dat nu eenmaal verwacht.
Mogelijk zit het verschil met mannen mbt context onafhankelijke keuzes vooral in een vorm van helicopterview, het overzien van de consequenties op de midden lange termijn. Een eigenschap die nodig is om te overleven in de wereld van mannen die voor de korte termijn gaan.