Van Gaal en de zeurpieten

De ochtend na Nederland-Chili vond ik een Spits in de trein. Een sportjournalist met de naam Johan van Boven schreef daar iets geks na de lepe 2-0 van Van Gaal en de zijnen. ‘Bij de absentie van de geschorste Robin van Persie zakte Nederland nog verder in dan tegen Spanje en Australie’. Huh? Heb je wel goed gekeken, Johan, dacht ik. Of ben je zo gefixeerd op de tijden van het totaalvoetbal dat je denkt dat wij de ene tegenstander na de andere wel even van de mat zullen vegen?

Bij Voetbal International was het hetzelfde beeld. Rene van der Gijp en Johan Derksen zaten er een minuut of 10 bij alsof ze van een begrafenis terugkwamen. Al moet gezegd worden dat Derksen van Gaal de lof toezwaaide die hij verdiende. Gelukkig geep Genee in en zei dat er toch vooral reden tot juichen was. We hadden immers gewonnen van Chili. Geen voetbaldwerg, als je de beschouwingen vooraf  moest lezen.

Het verhaal dat de tegenstander 37% van de wedstrijd in balbezit was geweest, werd opgehaald. De Chileense trainer werd geciteerd: ‘Nederland heeft alleen maar verdedigd’. Alsof voetbal alleen maar aanvallen is. Want dat is wat we voortdurend denken in dit land en op een aantal andere plekken in de wereld. Dat je het beste bent als je dominant bent.

Vergelijk het eens met Zuid-Afrika. Toen was het voetbal niet om aan te zien, maar ook van Marwijk liet al weten dat hij geen zin had om in een dolk te lopen. Nederland zou anti-reclame hebben gemaakt; afstand hebben gedaan van het totaalvoetbal. Tegelijkertijd roepen alle deskundigen dat je voor totaalvoetbal de spelers moet hebben.  En die hebben we niet. Dan moet je iets met je tactiek doen.

Van Gaal’s zorg zat hem niet in ‘aanvallen’. In de voorste linie hebben we de gevaarlijkste spitsen van de wereld. Met de lange passes op Robben en van Persie ben je verzekerd van een paar treffers. De verdediging was het zorgpunt. Ook volgens Van der Gijp en Derksen, die vooraf zeker wisten dat Nederland niet ver zou komen.

Van Gaal heeft dat probleem opgelost in de eerste drie wedstrijden van het toernooi. Hij heeft de zwakke linie versterkt met een overal bekritiseerd, maar fantastisch functionerend systeem. Een systeem dat resultaten boekt. 3 wedstrijden gespeeld, 3 gewonnen. Met overwinningen op sterke landen als Spanje en Chili.

Het ‘inzakken’ waar Johan van Boven over brabbelt, is niets anders dan strategie. Van je beperking een kwaliteit maken. En daar kan je nu wat van leren. Toen de Telegraaf Jan Schouten (Schouten en Nelissen) en mij een paar jaar geleden vroeg of Van Marwijk een voorbeeld voor het bedrijfsleven was, zei ik nee. (Jan overigens ja). Zouden ze het me nu vragen over van Gaal, dan zou het antwoord ‘ja’ zijn. Want of je nu wel of niet van hem houdt, van Gaal is een fantastische trainer. En daarmee is zelfs Johan Derksen het eens.

Bert Overbeek publiceerde onlangs 'Slechte chefs werk je weg'; een boek voor mensen die gebukt gaan onder een slechte leidinggevende. Het is een boek met een knipoog, en laat zien hoe je moet omgaan met de valse strategieën van verkeerde managers. Het boek kan beschouwd worden als de tegenhanger van 'Hoe word ik een rat?' van Joep Schrijvers. Te bestellen bij: www.mijnmanagementboek.nl