Ik heb het intussen begrepen. Een wereldkampioenschap win je niet door alleen maar mooi te willen spelen. Hoewel totaalvoetbal het mooiste is dat je kan spelen, moet je er wel de spelers voor hebben en moet je spelers erin scholen. Onze hedendaagse voetballers zijn niet zoals van Cruijff, Van Hanegem, Basten en Gullit opgegroeid op Nederlandse velden, waarop totaalvoetbal een traditie werd. Ze spelen in Spaanse, Engelse, Duitse en Italiaanse competities. Daar zijn ze harder geworden, gemener. Onze aanvallers onderscheiden zich nog steeds, maar het zijn moderne voetballers, die minder interesse hebben in schoonheidsprijzen en fair play cups dan in het wereldkampioenschap.
Dus walsen we vanavond opnieuw niet over Uruguay heen. Wordt het een wedstrijd van Europese tegen Zuidamerikaanse strijd. We zijn op papier sterker, maar wie stoort zich daaraan? Dat waren de Brazilianen ook. We hebben gezien wat vechtlust kan doen.
De Uruguayanen hebben één markante eigenschap: ze raken niet snel onder de indruk van reputaties. Of dat te maken heeft met hun grootste filosoof Jose Enrique Rodo weet ik niet. Rodo leerde de jongeren van zijn tijd 'not to be impressed by material triumph but to use their own spiritual, moral, and intellectual resources to strive for a well-rounded life’.
Uruguay zal dus lak hebben aan Nederlands reputatie. Het Engelse woord ‘strive’ wijst op een zekere doelgerichtheid. De wedstrijd van vanavond kan ons voor het eerst sinds 32 jaar in een wereldcupfinale brengen. Bijna te mooi om te geloven. Maar eerst winnen. En dat zal nog niet zomaar gaan.
Waar vind ik toepasbare kennis en gedeelde ervaringen?
Probeer het Pro-abonnement een maand gratis
En krijg toegang tot de kennisbank. 110 onderwerpen, kritisch, wars van hypes, interactief en geselecteerd op wat wél werkt.
Word een PRO
Of dit het slechtste sportstukje ooit was, dat durf ik niet te zeggen. Ik vind ze eigenlijk allemaal zonde van mijn tijd. Zo'n wedstrijd lang kijken, dat is nét genoeg. En dan nog alleen als 'we' winnen;-)